Jayanta Boruah FB Wall

 🌏 জুবিন দা হবলৈ নোৱাৰিবা।

🌏 সু*ৰা পান কৰিব পাৰিবা, কিন্তু সু*ৰাসক্ত অৱস্থাত সমাজৰ হকে কব নোৱাৰিবা। কবলৈ গলে লেকাম নাথাকিব। সু*ৰাৰ ৰাগীত হয়তো বিৰহ বেদনা সিক্ত গান সৃষ্টি কৰিব পাৰিবা। কিন্তু গভীৰ জীৱন দৰ্শন সমৃদ্ধ যুগজয়ী গান সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰিবা।

🌏 গান লিখিব পাৰিবা, কিন্তু ঠেলাৱালা ৰিক্সাৱালাই বুজি পোৱাকৈ নোৱাৰিবা।

তাত মননশীল কবিতাৰ শৈলী সংযোগ কৰিব নোৱাৰিবা, অদ্ভুত সস্তীয়া উপমাহে দিব পাৰিবা। (পেডেল...টেক্সি....)

🌏 জনপ্ৰিয় হব পাৰিবা, কিন্তু এজাক কবি, লেখক, সুৰকাৰ, গীতিকাৰ, কম্পজাৰ, প্ৰডিউচাৰ, চিত্ৰনাট্যকাৰ, পৰিচালক, অভিনেতা সৃষ্টি কৰি থৈ যাব নোৱাৰিবা। দুটাকৈ মৃতপ্ৰায় শিল্পক্ষেত্ৰ (অসমীয়া সঙ্গীত আৰু অসমীয়া চিনেমা) পুনৰুদ্ধাৰ কৰি জয় জয়কাৰ কৰিব নোৱাৰিবা।

🌏 দুখীয়াক সহায় কৰি ফেচবুক আপলোড দিব পাৰিবা, কিন্তু বিনা প্ৰচাৰে গাৰ কাপোৰ খুলি বাটৰ বলিয়াক পিন্ধাই থৈ আহিব নোৱাৰিবা। ময়ো তোৰ দৰেই বলিয়া বুলি হাত খালী কৰি আনৰ পৰা ধাৰে লৈ কেমেৰা আৰু প্ৰচাৰ অবিহনে আৰ্তজনক সহায় কৰিব নোৱাৰিবা।

🌏 গোটেই নিশা সাৰে থাকিব পাৰিবা, কিন্তু এটা শব্দ হাতত লৈ এটা যুগজয়ী গান, এটা বাক্য হাতত লৈ এখন কালজয়ী চিনেমা তৈয়াৰ কৰিব নোৱাৰিবা।

🌏 মুঠতে তুমি জুবিন দা হব নোৱাৰিবা। কোনেও নোৱাৰিব। কেতিয়াও নোৱাৰিব।

🌏 তুমি তুমি হোৱা, মাথোঁ তুমি হোৱা। নিজৰ নিজৰ সীমিত ক্ষেত্ৰত নিজৰ নিজৰ সামৰ্থ্যৰে সততাৰে কাম কৰি শিল্প ক্ষেত্ৰ খনৰ লগতে নিজৰ আৰু সমাজৰ প্ৰতি ন্যায় কৰা। জুবিন এজনতেই বহুজন আছিল। এতিয়া বহুজনে নিজা নিজিকৈ নিজৰ কাম কৰি সামূহিক ভাবে অসমৰ ভাষা সংস্কৃতিৰ হকে কাম কৰা। যিটো জুবিন দাৰো কাম্য আছিল! 🙏

🌏 যদি কোনোবাদিনা জুবিন দা সদৃশ বা ততোধিক প্ৰতিভা, সাদিচ্ছা আৰু সৃষ্টিশীল বলিয়ালী সম্পন্ন কাৰোবাৰ জন্ম হয়, নিয়তীয়ে ইঙ্গিত ঠিকেই দিব। সেই ইঙ্গিত অসমীয়াই ঠিকেই বুজি পাব। বিনা দ্বিধাই বুকুত আঁকোৱালি ল'ব, হিয়া উজাৰি মৰম দিব নিজৰ শিল্প সংস্কৃতিক লৈ সচেতন অসমীয়াই! হাঁহি ভাল পোৱা লৰাটো 😢 জয় জুবিন দা 💖🙏

আমি যদি জুবিন দাক ন্যায় দিব নোৱাৰোঁ তেন্তে 

    নিজকে অসমীয়া বুলি চিঞৰি লাভ নাই।

Binapani Deka FB Wall

 দ কৈ ভাৱিলেই চব্‌ পাগল হৈ যাব ঃ 

মুখা খুলি.লৈ  আইনা চাব ।।

📌 হিন্দু মানেই লগুণ নহয়  । লগুণ মানেই সমগ্ৰ অসমীয়া জাতিটোক নুবুজায় ।

নহলে ,

📌কথাটো এনেকুৱা নেকি যে বামুণ আৰু অসমীয়া দুটা জাতি আৰু বামুণে অসমীয়াক বা অন্য ধৰণেৰে বহল অৰ্থত অন্য অনাৰ্য হিন্দুসকলক /হিন্দুত্বক  নেতৃত্ব প্ৰদান কৰি আহিছে আৰু ইয়াত মুছল মান -খ্ৰীঃ এই বিলাক প্ৰবৰ্জিত জাতি ? 

 📌কথাটো সেইটো নহয় বাবেই প্ৰতিজন অসমীয়াৰ লগুণৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাই । 

📌লগুণৰ সম্পৰ্ক কেৱল বৃত্তিগত  বাহ্মণ সকলৰ ,,,নাইবা উপবিত গ্ৰহণ কৰা সকলৰ ।

 📌লগুণ ব্ৰাহ্মণৰ ধৰ্মীয় উপবিত শৰণ ।

যোগী সকলৰো যেনেকৈ লগুণ ।।

   জুবিনে কোৱা মতে জাতিৰ  চাৰ্টিফিকেট । ( ময়ো আগতেই লিখি কৈছো মোৰ কিতাপ " ডায়েৰীত সোণৰ কিলিপ " ত )

📌 আকৌ ঠিক  যেনেকৈ আমাৰ অবিচি-এমঅবিচি-এচ-টি হিল্‌চ্‌  /প্লেইন ট্ৰাইব্‌ , এচ্‌ টি কাষ্ট্‌ ইত্যাদি ।

📌 অ'বিচি-এমঅ'বিচি তো আকৌ সংবিধান প্ৰদত্ত জাতি হিচাপে লিখিত ৰূপত সন্নিবিষ্ট হৈ থকা গৰীয়া-মৰীয়া-নাপিত-ধুবী-নেপালী-আদিবাসী -সকলো জাতি সোমাই আছে -- সেইবোৰ আমি পঢ়ি থৈছো--। (--বিচাৰিলে সংলগ্ন অফিচত  পাব --)

 📌 গতিকে সমগ্ৰ অসমীয়া জাতিটোক একত্ৰি কৰণৰ ক্ষেত্ৰত লগুণৰ বিশেষ ভূমিকা নাই । সেইবাবেই অপ্ৰিয় সত্য হিচাপে ঘুৰি ঘুৰি বৰ্ণবাদৰ কথাটো নিজেই আহি  যায় । 

📌কিন্তু বিতৰ্ক-বৰ্ণবাদ আমাক কস্মিন্‌কালেও নেলাগে । সেইটোহে এই লেখাৰ আচল কথা , মূল লক্ষ্য আৰু ঐক্য-উদ্দেশ্য ইত্যাদি--

সেইবাবেই আমি বৃহত্তৰ অসমীয়া জাতি হিচাপে অন্য জাতি-জনগোষ্ঠীৰ লগতে  ব্ৰাহ্মণসকলকো একে স্থানৰ সন্মান ৰাখি  অথচ লগুণ বিতৰ্ক এৰি জুবিন কাণ্ডক ওপৰলৈ আনি ন্যায় বিচৰাৰ ক্ষেত্ৰত সকলোয়ে ঐক্য স্থিতি ৰাখিব লাগে  ।

📌 ইয়াত ধনী-দুখীয়া থাকে মানে দুটা জাতি সদায়  থাকিব , ধনী সকল উচ্চ জাতিৰ আৰু দুখীয়া সকল নিম্ন জাতিৰ ---মধ্যবিত্ত সকল আচলতে কোনো নহয় ,,, অলপ পালেই ধনী হৈ দুদিনলৈ উচ্চ আৰু ইকন'মিক অধোগতি হ'লেই নামি আহিব নিম্ন জাতিলৈ---এক কথাত স্থিৰতাহীন  উঠা-নমা জাতি --

📌বাকি ৰাইজলৈ এৰিলো--- 

             (  তলৰ ফটো ফে'চবুকৰ পৰা সংগ্ৰহিত )

#JusticeForZubeen

জুবিন গাৰ্গ (দাদা) বিষয়ে কিছু নজনা কথা

Rinku Moni Sharma FB Wall ৰ পৰা।

১৯৯৬ স্ক্ৰীন বঁটা চান্দনী ৰাত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰতীয় পপ এলবাম মনোনীত

চেনেল ভি মিউজিক বঁটা মনোনীত

২০০৫ BFJA বঁটা শুধো তুমি শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক বিজয়ী

প্ৰাগ চিনে বঁটা-২০০৫ ৰং শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ নেপথ্য কণ্ঠশিল্পী – "ছায়া দৰে থাকা তুমি" বিজয়ী

২০০৬ গ্ল’বেল ইণ্ডিয়ান ফিল্ম এৱাৰ  গেংষ্টাৰ শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী (য়া আলি) বিজয়ী

২০০৭ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা মনোনীত

জী চিনে মনোনীত

আইফা বঁটামনোনীত

ষ্টাৰডাষ্ট বঁটা নতুন আলোড়নকাৰী কণ্ঠ বিজয়ী

স্ক্ৰীন বঁটা শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠ (য়া আলি) মনোনীত

২০০৮ কলাকাৰ বঁটা জিন্দেগী শ্ৰেষ্ঠ মিউজিক এলবাম বিজয়ী

তুমি বিজয়ী

২০০৯ ৫৫সংখ্যক ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা ইক’জ অৱ চাইলেঞ্চ শ্ৰেষ্ঠ অ-কাহিনীমূলক সংগীত পৰিচালনাৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী

২০১১ প্ৰাগ চিনে বঁটা ২০১১ জেতুকা পাতৰ দৰে শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "পুৱাৰ হাঁহিত" মনোনীত

২০১২ প্ৰাগ চিনে বঁটা-২০১২ ৰামধেনু শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "ৰং দিয়া মৰম" মনোনীত

২০১৩ প্ৰাগ চিনে বঁটা ২০১৩ মি এণ্ড মাই ছিষ্টাৰ শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "থুনুক-থানাক" মনোনীত

২০১৪ প্ৰাগ চিনে বঁটা ২০১৪ চিঞৰ "শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "কালৰ অসুৰ" মনোনীত

২০১৫ প্ৰাগ চিনে বঁটা উত্তৰ-পূব ২০১৫ অহেতুক শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "অহেতুক" বিজয়ী

ৰ’দৰ চিঠি শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালনা মনোনীত

২০১৬ গপ চপ মিউজিক বঁটা বলিয়া কৃষ্ণ (হেঙুল থিয়েটাৰ) বছৰটোৰ শীৰ্ষক গীত – "বলিয়া কৃষ্ণ" বিজয়ী

গানে কি আনে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক – "জানো জানো" বিজয়ী

২০১৭ প্ৰাগ চিনে নৰ্থ-ইষ্ট ২০১৭ শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালনা মনোনীত

শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "জানো জানো" মনোনীত

ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ বঁটা কহিনুৰ থিয়েটাৰ ৰেড এফ এম শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য কণ্ঠশিল্পী – "জনম জনম"বিজয়ী

২০১৮ প্ৰাগ চিনে বঁটা ২০১৮ মিছন চাইনা শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা (জনপ্ৰিয়) বিজয়ী

শ্ৰেষ্ঠ ছবি (জনপ্ৰিয়) বিজয়ী

শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "দিন জ্বলে ৰাতি জ্বলে" মনোনীত

প্ৰিয়াৰ প্ৰিয় শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা মনোনীত

ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ বঁটা আৱাহন থিয়েটাৰ ৰেড এফ এম শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "অ' মা" বিজয়ী

২০১৯ ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ বঁটা দেউতা (চিৰঞ্জীৱ থিয়েটাৰ) ৰেড এফ এম শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "অ' দেউতা"বিজয়ী

২০২১ প্ৰাগ চিনে বঁটা  কাঞ্চনজংঘা শ্ৰেষ্ঠ ছবি (জনপ্ৰিয়) মনোনীত

শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা (জনপ্ৰিয়) বিজয়ী

শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "পাঞ্চনা" বিজয়ী

ৰত্নাকৰ শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক বিজয়ী

শ্ৰেষ্ঠ কথা – "ৰাতি ৰাতি" মনোনীত

প্ৰতিঘাত শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক মনোনীত

বৰনদী ভটিয়ায় শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "বৰনদী ভটিয়ায়" মনোনীত

২০২২ প্ৰাগ চিনে বঁটা ২০২২। দা ফায়াৰিং ৰেঞ্জ শ্ৰেষ্ঠ নেপথ্য পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী (২০২০) মনোনীত

চন্দ্ৰাৱলী শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী (২০২১) মনোনীত

২০২৩ ৮ম অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ বঁটা  কাঞ্চনজংঘা শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "পাঞ্চনা" বিজয়ী

ৰাজস্থান চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ (অন্যান্য ৰাজ্যিক ছবিত) ডা॰ বেজবৰুৱা ২ শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী – "কি নাম দি মাতিম" মনোনীত

শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালনা – "কি নাম দি মাতিম" মনোনীত

শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী চৰিত্ৰ বিজয়ী

২০২৪ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা-অসমীয়া। 

দা শ্লেম বুক শ্ৰেষ্ঠ সংগীত এলবাম বিজয়ী

২০২৫ ভূপেন হাজৰিকা বঁটা বেলতলা বহাগী উৎসৱ সমিতি। কবিতা বৰুৱাৰদ্বাৰা প্ৰদান, ভূপেন হাজৰিকাৰ কনিষ্ঠ ভগ্নী জীৱনজোৰা সাধনাৰ বঁটা  সন্মানীয় 

Pranab Kumar Sharma FB Wall

 ...... এদিন তই কান্দিছিলি ৷

আজি আমাক কন্দুৱালি ৷ 

তই অভিমানী বুলি জানিছিলো , কিন্তু নাজানিছিলো তোৰ অভিমান যে সাগৰ সম আছিল ৷ সাগৰৰ বুকুতেই শেষ চহীটো কৰি আমাক এৰি গুছি গ’লি ৷ খাৰঘুলিৰ তোৰ উদং ঘৰটোৰ পৰা লুইতখনে সুধিছেঃ কেনি গ’ল সি ? 

  ক’ চোন ৷ আমি কি বুলি উত্তৰ দিম ? 

ভূপেনমামাৰ দৰে সৰুসজাইৰ আয়নাৰ শীতল ঘৰত তয়ো শুই থাকিলি ৷ অজস্ৰজনে তোক অশ্ৰুঞ্জলি যাচিবলৈ আহি কান্দি কান্দি উভতি গ’ল ৷ শেষত তই এক নিদাৰুণ সত্যটোও আমাক দি থৈ গ’লি ৷ তোক দিবলৈ সিদিনা যে  বজাৰত ফুলৰ অভাৱ হৈছিল  তই জানিছিলি নে  কথাষাৰ ? 

   কেনেকৈ জানিবি ? 

 তই যে তয়েই ৷ কাৰোবাৰ কথা শুন জানো ? 

   নিজৰ খেয়াল খুচিত আপোন ভোলা হৈ থাকোতেই তোৰ লগতে লাগি থকা তোৰ নিজৰ ছাঁয়েই তোক শতৰু শালিলে ৷ তোৰ কি লোকচান হ’ল তালৈ যে ভ্ৰূক্ষেপ নাই সেই কথা ভালদৰেই জানো , কিন্তু আমাক , আমাৰ জাতিটোক যে বিশাল শূন্যতা এটা দি থৈ গ’লি তই বুজিও নুবুজিলি ৷ ইমান বুজন ল’ৰাটো অবুজ কিয় হ’লি বাৰু ? 

 ...... তয়েইচোন গাইছিলি ধুমুহাৰ স’তে তোৰ বহুদিনৰ চিনাকি ..... আৰু আজি তয়েই আমাক এজাক কালধুমুহাৰ বুকুত এৰি থৈ যাওঁ বুলিয়েই গুছি গ’লি ৷ 

 ..,... গান গাই গাই তই যে এনেকৈ আমাক বিট্ৰে কৰি গুছি যাবি ভৱা নাছিলো কাহানিওঁ ৷

.........  এটা কথা থিক ৷ তই সঁচাকৈয়ে চেগুৱেভৰাই আছিলি ৷ সমগ্ৰ জাতিটোৰ সত্তাক জোঁকাৰি গ’লি ৷ ভূচিত্ৰাৱলীৰ মানচিত্ৰ সলনি কৰি দিয়াৰ কেপাচিটি যে তোৰ আছিল আমিবোৰে এতিয়াহে বুজিছো ৷ কিন্তু কি জান ?

       সেন্দুৰীআলিৰ জোনালীৰ তোৰ সেই ঘৰটোৰ আগেৰে সদায়ে ডিউটিলৈ অহাযোৱা কৰিছিলো , এতিয়া আৰু নাযাওঁ ৷ তই যে নাই সেয়া চোন মনে মানি ল’ব নোখোজে .....!

Rocking Update FB Wall

জুবিন দা'ই ১৯৯৫ চনত এখন #জিপছী গাড়ী কিনিছিল। গাড়ীখনৰ নম্বৰ আছিল 9999।

সপ্তম শ্ৰেণীৰ অৰ্ধ-বাৰ্ষিক পৰীক্ষা তেওঁ কৰিমগঞ্জত বঙালী মাধ্যমত দিছিল। পিছত বীজনীলৈ গৈ অসমীয়া মাধ্যমত বাৰ্ষিক পৰীক্ষা দিয়ে। তেওঁ সদায় প্ৰথম বা দ্বিতীয় স্থানত থাকিছিল।

তামুলপুৰত থকা সময়ত তেওঁলোকৰ ঘৰত এজনী বাঘ পোহনীয়া হিচাপে আছিল।

ভূপেন হাজৰিকাইও ‘ঘেঁণ্টা’ শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছিল।

‘গানে কি আনে’ আছিল তেওঁৰ প্ৰথম compose কৰা গান। তেওঁ এই গানটো অষ্টম শ্ৰেণীত থাকোঁতে compose কৰিছিল।

‘অনামিকা’ এলবামত তেওঁ ৮০,০০০ টকা খৰচ কৰিছিল। ইয়াৰে ৫০,০০০ টকা তেওঁ বাদ্য-যন্ত্ৰ বজোৱা, গান ৰচনা কৰি উপাৰ্জন কৰিছিল আৰু বাকী ৩০,০০০ টকা আছিল তেওঁৰ মাকে তেওঁৰ নামত কৰা ফিক্সড ডিপজিটৰ পৰা।

‘অনামিকা’ এলবামত কণ্ঠদান কৰাৰ বাবে কবিতা কৃষ্ণমূৰ্তিয়ে প্ৰায় ১০,০০০ টকা গ্ৰহণ কৰিছিল।

ফণীন্দ্ৰ কুমাৰ দেৱচৌধুৰীৰ FB Wall

'জগা' আৰু ড.মনমোহন সিং 

কৈশোৰ-যৌৱন ,আনকি নব্বৈৰ দশকত জীৱনৰ অৰ্ধ-শতাব্দী চুওঁ চুওঁ অৱস্থাতো আমাক  গীতেৰে  মোহাচ্ছন্ন কৰি ৰখা  ব্যক্তিসকল আছিল ড.ভূপেন হাজৰিকা  , লগতে ড.বীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত , খগেন মহন্ত , দীপালি বৰঠাকুৰ , দীপেন বৰুৱা আদি ৷ সেই মোহগ্ৰস্ততাৰ পৰা আমি আজিও মুক্ত হ’ব পৰা নাই আৰু জীৱন কালত হোৱাৰ সম্ভাৱনাও নাই ৷ 

নব্বৈৰ দশকত মোৰ ওচৰ সম্পৰ্কীয়  বি.বৰুৱা কলেজৰ  এগৰাকী ছাত্ৰীক ,  যেতিয়াই লগ পাওঁ  , তাই সিহঁতৰ কলেজত পঢ়া জপৰা চুলিৰ  এজন ছাত্ৰৰ সঙ্গীতৰ প্ৰতিভাৰ কথা ইমান উচ্ছাসেৰে আমাক কয় যে মই  তাইৰ সৈতে ধেমালি কৰোঁ  - তোৰ ক্ৰাশ নেকি ? ওৰ ত’ৰ পৰা বাগৰি অহা খবৰৰ পৰা পৰা গম পাইছিলোঁ ল’ৰাজনৰ নাম জুবিন , ভাল গান গায় বোলে ,  ল’ৰাজনৰ আচল নাম জীৱন বৰঠাকুৰ ৷ ( পৰৱৰ্তী কালতহে গম পাইছিলোঁ জীৱন নহয় , জুবিন বৰঠাকুৰহে আছিল ) তাৰ পাছৰ পৰা যেতিয়াই আত্মীয় ছোৱালীজনীক  লগ পাও , মই আচল নামটো অলপ সলনি কৰি তাইক জোকাওঁ- ঐ তোৰ ‘জগা’ৰ খবৰ কি ? তোৰ ক্ৰাশৰ নাম জগা বৰঠাকুৰহে ৷  তাইৰ বিৰাট খং - ʼজগাʼ ʼজগাʼ কৰি নাথাকিব ৷ তেওঁৰ নাম জুবিনহে ৷ গীত শুনিলে গম পাব জুবিন কি ৷ মই তেতিয়ালৈকে শুনা নাছিলোঁ ৷

 আমাৰ দৰে বহু প্ৰবীণৰ বাবে প্ৰথম অৱস্থাত হয়তো ভাব হৈছিল -এইবোৰ  কম বয়সীয়া ল’ৰা-ছোৱালীক অবাটে লৈ যোৱা  এক অপসংস্কৃতি , দুদিন চলিব ,তাৰ পিছত শেষ , আকৌ নতুন কিবা এটা আহিব ৷ আমি বুজি পোৱা নাছিলো যে   অসমীয়া গীত-মাতৰ পৰা আঁতৰি গৈ বলীউড অথবা ¸ পাশ্চাত্য সঙ্গীতৰ মাজতহে জীৱনৰ মাদকতা বিচাৰি পোৱা এটা নতুন প্ৰজন্মই জুবিনৰ মাজত হঠাতে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল তেওঁলোকৰ নতুন ঠিকনা ৷ সেই সময়ত প্ৰায়েই গাড়ীৰে দুলীয়াজান আৰু গুৱাহাটীৰ মাজত অহা-যোৱা কৰা হয় ৷ বুঢ়া পাহাৰৰ ওচৰৰ ধাবাত গাড়ী ৰখাওঁ ৷ সৰু সৰু দোকানবোৰত স্পীকাৰত বাজি থকা গীতবোৰত দেখোন থমকি ৰ’বলৈ বাধ্য হৈ পৰিছোঁ , ঐ কেছেট এটা দিয়াহে , এইদৰেই দুলীয়াজান -গুৱাহাটী যাত্ৰাৰ সঙ্গী হৈ পৰিল- অনামিকা , মায়া , পাখি আদি ৷ বুজি পাবলৈ অসুবিধা হোৱা নাছিল ড.ভূপেন হাজৰিকাৰ পিছত এক নতুন প্ৰতিভাৰ জন্ম হৈছে ৷ তাৰপিছত আৰু সেই আত্মীয় ছোৱালীজনীক  ‘ তোৰ ʼজগাʼৰ খবৰ কি ’ বুলি জোঁকোৱা নাই ৷ অকপটে স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিলোঁ যে সিহঁতে ঠিকেই চিনিছে জপৰা চুলিৰ ল’ৰাজনক , আমিহে ধৰিব পৰা নাছিলো ৷ আৱিষ্কাৰৰ মাদকতাত ২০০১ চনত একেখন ৰচনাতে ভূপেনদাৰ লগতে লিখিছিলোঁ জুবিনৰ কথাও গুৰুত্ব সহকাৰে ৷ জুবিনক গুৰুত্ব দিয়াৰ বাবে বহুতে বেয়া পাইছিল ৷

সামগ্ৰিকভাৱে অসমৰ বৌদ্ধিক জগতখনে কিন্তু [ ব্যতিক্ৰম বাদ দি ] জুবিনৰ প্ৰতিভাক  চিনি পালে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছতহে , তাকো নিজৰ কোনো বৌদ্ধিক বোধোদয়ৰে তেওঁৰ অৱদানক মূল্যাঙ্কণ কৰি নহয় ৷ তেওঁৰ মৃত্যুত ওলাই অহা লাখ লাখ মানুহৰ বাবেহে মুখামুখি হ’বলগীয়া হ’ল এক অবাক উপলব্ধিৰ- ‘ যিগৰাকী ব্যক্তিৰ মূত্যুত লাখ লাখ মানুহ ওলাই  আহে , তেওঁ কেতিয়াও সাধাৰণ মানুহ হ’ব নোৱাৰে  , তেওঁ সাধাৰণ নহয় ৷’ লাখ লাখ মানুহেহে অৱশেষত বৌদ্ধিক জগতৰ বাবেও জুবিনক অসাধাৰণ হিচাপে  গ্ৰহণযোগ্য কৰি তুলিলে ৷  নহ’লে হয়তো তেওঁৰ অসাধাৰণ প্ৰতিভা আৰু অৱদান স্বত্বেও বৌদ্ধিক জগতখনৰ বাবে জুবিন এজন সাধাৰণ গায়ক হিচাপেই  ৰৈ গʼলহেতেঁন ৷ কথাষাৰ ভাবিলেই বুকুখন হমহমাই যায় আৰু নতশিৰ হৈ সাধাৰণ জনগণক হাতযোৰ কৰি ক’বলৈ মন যায় - প্ৰতিভাক চিনি পোৱাৰ ক্ষেত্ৰত বুদ্ধিজীৱীতকৈ আপোনালোকৰ বোধশক্তি বহুত ওপৰত ৷  আপোনালোক নহ’লে বুদ্ধিজীৱীয়ে জুবিনক মৃত্যুৰ পিছত ক’ত পেলাই দিলেহেতেঁন ভাবিবলৈকে ভয় হয় ৷ আজি বহুতে হেতা-ওপৰা কৰিব পাৰে , কিন্তু মনত ৰাখিব  জুবিনৰ পেটেন্টৰ  প্ৰকৃত অধিকাৰ অকল আপোনালোকৰ ৷ 

জুবিনৰ পৰিঘটনাই দেখুৱাই দিলে যে প্ৰতিভাক চিনাৰ  জ্ঞান বুদ্ধিজীৱীৰ মগজুত নহয় ঃ সাধাৰণ মানুহৰ মাজতহে আছে ৷ জুবিনে প্ৰকাৰান্তৰে আমাক  বুদ্ধিজীৱীৰ  প্ৰতি মোহাচ্ছন্ন ন’হবলৈও সকীয়াই থৈ গ’ল নেকি ? জুবিনৰ মৃত্যুৰ প্ৰেক্ষাপট ৰচনাৰ ক্ষেত্ৰত এক বৌদ্ধিক -সাংস্কৃতিক-ৰাজনৈতিক চিন্দিকেটৰ অৰিহণা আছে বুলি এতিয়া সৰ্বত্ৰ চৰ্চিত ৷ মৃত্যুৰ পিছত পুনৰ হত্যা কৰিবলৈ বা নিজৰ একচেতিয়া সম্পত্তি কৰি ল’বলৈ  আন তেনে কোনো চিন্দিকেট যাতে তৎপৰ হৈ নুঠে  ,তাৰ দায়িত্ব  ল’ব লাগিব প্ৰকৃত জুবিন অনুৰাগীসকলেই ৷ জুবিন এনে সংকীৰ্ণ স্বাৰ্থৰ সুযোগসন্ধানী চিণ্ডিকেটতকৈ বহু বেচি বিশাল , বহু বেচি উদ্ধৰ্ত ৷ তাক খৰ্ব হ’ব দিব নোৱাৰি ৷ 

বৌদ্ধিক জগত সমাজ-সাহিত্য-ৰাজনীতি সকলোৰে একছত্ৰী বিচাৰক , সহজতে চকুত নপৰা  দিশবোৰ সঠিকভাবে চিনাক্ত কৰাত সিদ্ধহস্ততাৰ স্বঘোষিত সম্ৰাট  ৷ কিন্তু কি আশ্বৰ্যকৰ কথা  সেই বৌদ্ধিক জগতখনে সূদীৰ্ঘকাল সদায় দেখি থকা ঘৰৰ ল’ৰাজনৰ বিশালতাৰ উমানেই নাপালে ৷  নে উমান পাইও তেওঁ যে এজন সাধাৰণ গায়ক সেই কথাহে তেওঁলোকৰ অৱজ্ঞা আৰু আচৰণৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিলে ? ভাগ্যভাল সাধাৰণ জনগণে সেই প্ৰয়াস ব্যৰ্থ কৰি দিলে ৷ অন্যথা , জুবিনকো ইতিহাসত সীমাৱদ্ধ কৰি ৰখা হ’লহেতেঁন এনে এক বৌদ্ধিক স্বীকৃতিৰে - ‘ তেওঁও  বিশেষকৈ ডেকা-গাভৰুৰ মাজত  জনপ্ৰিয় কেইটামান গীত গাইছিল ৷ গায়ক হিচাপে তেওঁৰ এক আকৰ্ষণীয় কণ্ঠ আছিল ৷’ He also sang .সিমানেই ৷ উ: কি বিচিত্ৰ আৰু নিৰ্মম এই বৌদ্ধিক মায়াজাল  ৷  কিন্তু কিয় ? জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত  এই  প্ৰশ্নৰ গভীৰলৈ গ’লে আশ্বৰ্যকৰভাৱে মোৰ মনলৈ আহে এগৰাকী সন্মানীয় প্ৰতিভাশালী ব্যক্তিৰ নাম ৷ ড.মনমোহন সিং ৷ জুবিনৰ বৌদ্ধিক স্বীকৃতিৰ সৈতে ড.সিঙৰ সম্পৰ্ক কি ? এই বিষয়ে পিছৰ পোষ্টত লিখিম

অৱশেষত এই কথা স্বীকাৰ নকৰাকৈ থকা নাযায় যে জুবিনে চিকমিকনিৰ আঁৰত লুকাই থকা চিণ্ডিকেটৰ  বহুতৰে প্ৰকৃত স্বৰূপ উদঙাই দিলে  ৷ সূক্ষ্মভাৱে নিৰীক্ষণ কৰিলে এই কথাও  উপলব্ধি নকৰাকৈ থকা নাযায় যে চিন্দিকেটধৰ্মী বৌদ্ধিক জগতখনকো তেওঁ কিন্তু কম উদঙোৱা নাই ৷ স্বীকাৰ কৰোঁ নে নকৰোঁ সেয়া বেলেগ কথা ৷ ই নিৰ্ভৰ কৰিব নাকৰ দৈৰ্ঘৰ ওপৰত ৷

- আগলৈ

ডাঃ অজিত পটঙ্গীয়া FB Wall

জংকীৰ মৃত‍্যুত দায়ী বুলি ভৱা ককায়েকজন-

২০০২ চন,মই তেতিয়া তেজপুৰ চিভিল হস্পিতালত চিকিৎসক আছিলোঁ। সেইদিনা মই দিনৰ কৰ্তব্যৰ পাছত জৰুৰী চিকিৎসাৰ ৰোগীক চাবলৈ চিকিৎসালয়লৈ গৈছিলো। সাধাৰণতে বিহুৰ সংগীতানুস্থান, দুৰ্গাপূজা আদিৰ সময়ত চিকিৎসালয়ত পথ দুৰ্ঘটনা হোৱা লোকৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পায়। গৈ দেখিলো কিবা দুৰ্ঘটনাৰ নিহত হোৱা মানুহ চাবলৈ তাত মানুহৰ বহুত ভিৰ।মই ভিৰ চেৰাই ভিতৰলৈ গ’লোঁ আৰু দেখিলোঁ — 

অসমৰ সকলোৰে মৰমৰ জুবিন গাৰ্গ। এটি সৰু শিশুৰ দৰে চিকিৎসালয়খনত কান্দি-কাটি ইফাল সিফালে দৌৰাদৰি কৈ চিঞৰি চিঞৰি কৈ আছে

- “মাইনা সঁচাকৈয়ে মৰিল নে ঔ? কি হৈ গ'ল ঔ!”

চিকিৎসালয়খনত যেন বজ্ৰ পৰিছে। মানুহ স্থবিৰ।

গম পালো — তেওঁৰ অতি আদৰৰ ভন্তী, জংকী দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্তহৈ মৃত্যু মুখত পৰিছে। বৰ দুখজনক পৰিস্থিতি তাত। তেতিয়া আমি চিকিৎসকসকলে ভয় খাইছিলোঁ — জুবিনৰ মানসিক অৱস্থা বৰ বিপজ্জনক। মৰমৰ ভন্তীক হেৰুৱাৰ শোকত তেওঁ ভাঙি পৰিছে। জুবিনৰ চকুত সেই সময়ত মাথো শূন্যতা। পাছত যেনিবা জুবিনৰ অন্য কিবা হোৱাৰ আশংকা কৰি আমাৰ চিকিৎসকলৰ কমনৰুমত সুমুৱাই বন্ধ কৰি ৰখা হ'ল।

ভাগ্যৰ খেল দেখোন কিমান অদ্ভুত!

জংকী যাত্ৰা কৰা গাড়ীখনৰ পৰা মাত্ৰ কেইমিনিটমান আগতে জুবিন নামি গৈ জংকীক উঠাই দিছিল — বাদ্যযন্ত্ৰ বজোৱাসকল থকা বাছখনত  উঠি আদ্দা দিবৰ বাবে। তাৰ বাবেই জুবিন বাছি গৈছিল সেই মাৰাত্মক দুৰ্ঘটনাটোৰ পৰা। 

 এই ঘটনাৰ পিছত তেওঁ বহুত দিন শান্তিতে থাকিব নোৱাৰা হ'ল। হয়তো সেই ঘটনাটোৰ পৰা জুবিনে নিজকে দোষী সজাই অতিমাত্ৰা মদ খাবলৈ লৈছিল। অতি সংবেদনশীল মানুহ আছিল তেওঁ।

মই এই ঘটনাটোৰ পিছতে উঠি অহা সুন্দৰ গায়িকা  জংকীৰ বিষয়ে আৰু বিহুৰ সময়ত শিল্পীসকলে সংগীতানুস্থানলৈ যাত্ৰা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত লব লগা সাৱধানতাৰ বিষয়ে বাতৰিকাকতত লিখিছিলো। মোৰ লিখাটো বাতৰিকাকতত প্ৰকাশ হোৱা দিনাই জুবিনে মোৰ লিখাটোৰ বাবে মোক ধন্যবাদ জনাই কিছু কথাৰে এছএমএছ পঠাইছিল দুবাৰ - পুৱা আৰু সন্ধিয়া। 

জুবিনে সাধাৰণতে ফোন নকৰে। এছএমএছহে পঠায়। এবাৰেই মোম্বাইৰ পৰা মোৰ লগত ফোনত কথা হৈছিলো। 

তাৰ পিছতো মোৰ কলাগুৰু বিষ্ণুৰাভা, কিউবা, চে গুৱাভেৰা, ফিডেল কাষ্ট্ৰৰ বিষয়ে লিখা বাতৰি কাকতত প্ৰকাশ হওঁতে জুবিনে এছএমএছ কৰিছিল। মই জুবিনৰ আগ্ৰহ বুজি পাই, সমাজবাদী আদৰ্শৰ ওপৰত লিখা দুখন কিতাপ  উপহাৰ হিচাবে দিছিলো।

এইবোৰেই জুবিনকলৈ মোৰ জীৱনত অন্তৰঙ্গ স্মৃতি হৈ ৰ’ব। 

জুবিন গাৰ্গ — কেৱল এজন গায়ক নহয়, অনুভৱৰ গভীৰতাত জীৱনৰ সুৰ গঢ়াৰ লগতে অভাৱী মানুহক সম্বল দিয়া এজন কোমল হৃদয়বান মানুহ। এজন শিল্পী, যাৰ গানে  অসমৰ প্ৰতিখন গাঁও-চহৰ-নগৰত থকা জাতি-ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে সকলো স্তৰৰ, সকলো বয়সৰ মানুহৰ প্ৰাণত এক সুকীয়া অনুভুতি জগায় তোলে। তেওঁৰ বুকুত সোমাই থকা দুখীয়া-নিছলা মানুহৰ প্ৰতি সঁচা আন্তৰিকতা, দায়বদ্ধতাৰ পৰা পোৱা মানবীয় প্ৰমূল্যবোধ, তেওঁৰ অধ্যয়ন আৰু ভাষাজ্ঞানে তেওঁৰ কথা আৰু সুৰকো সমৃদ্ধ আৰু অনন্য কৰি তুলিছে। জীৱনৰ সুৰ, দুখৰ সুৰ, প্ৰেমৰ সুৰ—সেইয়া মোৰ মৰমৰ,অসমবাসীৰ অতি মৰমৰ জুবিনৰেই।

জুবিন গাৰ্গ আছিল সুৰৰ উপাসক - সত্য আৰু অনুভৱৰ যোদ্ধা।

ভন্তী জংকীৰ অকাল বিদায়ে তেওঁৰ জীৱনৰ ভিতৰত এটা বেদনা গঢ়ি তুলিছিল,

যাৰ সুযোগ লৈ অসৎ মানুহে তেওঁৰ কোমল আত্মাটোক ধ্বংসৰ দিশে ঠেলি দিছিল।

তেওঁ অকালতে আতৰি যোৱা এক শিল্পী, কিন্তু তেওঁৰ গীতে সদায় আমাৰ মাজত জীয়াই ৰাখিব। তেওঁৰ কথা অসমবাসীৰ বুকুৰ প্ৰতিটো ধ্বনিত বাজি একতাৰ দোলৰে বান্ধি ৰাখিব —

“মোৰ কোনো জাতি নাই, মোৰ কোনো ধৰ্ম নাই, মোৰ কোনো ভগৱান নাই, মই মুক্ত, মই কাঞ্চনজঙ্ঘা।”

তেওঁৰ গীতবোৰে আমাক সদায় কৈ থাকিব-

“মই এতিয়াও আছোঁ তোমালোকৰ হৃদয়ৰ ভিতৰত,

যেতিয়া তোমালোকে মোৰ গানবোৰ শুনা, মই তাতেই আছো।”

ডাঃ অজিত পটঙ্গীয়া

#ZubeenGarg #zubeen #JusticeForZubinGar

গায়ত্ৰী প্ৰান্তিক শৰ্মা FB Wall

এবাৰ পঢ়ি চাব ভন্টী এগৰাকীয়ে ইমান ধুনীয়া কৈ লিখিছে। 🙏🙏🙏🙏🙏🙏

◆ মৃত্যুৰ দিনা গাবলৈ গান ( নে প্ৰাৰ্থনা!) এটা লিখি থৈ যোৱাৰ পৰা চিতাত জাপিবলৈ নিজে ৰোৱা চন্দন গছজোপাৰ কাঠ ব্যৱহাৰ কৰিব পৰাকৈ থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ প্ৰতিটো পৰিস্থিতিৰ সৈতে মিলি যোৱাকৈ গীতবোৰ নিজেই গাই থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন। আজি তিনিদিন ৰাতিয়ে দিনে গীতকে বাজি থাকিল কিন্তু এটাও আনৰ গীত বজাবলগীয়া নোহোৱাকৈ গাই থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ 'ভাৰত চৰকাৰে কি দিবহে মোক! আমিহে ওলোটাই চাহ দিছোঁ, গড় দিছোঁ আৰু জুবিন গাৰ্গ দিছোঁ' বুলি বুকু ফিন্দাই ক'ব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ এখন মঞ্চত থিয় হৈ সত্ৰাধিকাৰক, চৰকাৰক সৎ সাহসেৰে বুকুত উদয় হোৱা প্ৰশ্নবোৰ কৰিব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ গান গোৱা মানুহ এজনে চিনেমা এখন বনালে। তাকো দৌৰি দৌৰি মানুহক চাবলৈ নিব পৰা মানুহ আছিল একমাত্ৰ জুবিন।

◆ 'মোৰ মৃত্যুত সাতদিন বন্ধ হ'ব' বুলি কৈ থৈ যাব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ তিনিজন অন্ধ লোক জুবিন গাৰ্গক সৰুসজাইলৈ চাবলৈ আহিছিল।  তেওঁলোকে জানিছিল, ভালকৈয়ে জানিছিল যে জুবিন গাৰ্গক চাবলৈ চকুৰ পোহৰৰ প্ৰয়োজন নাই। বুকুৰ পোহৰেই যথেষ্ট । 

◆ হাজাৰ হাজাৰ মানুহ হোৱা তেওঁৰ অনুষ্ঠানবোৰত আৰক্ষীয়ে চম্ভালিব নোৱাৰাকৈ উৎপাত কৰে তেওঁৰ অনুৰাগীয়ে। আৰক্ষীয়ে চম্ভালিব নোৱাৰি হতাশ হোৱাৰ সময়তে তেওঁ মাইক্ৰ'ফোনটো লৈ এবাৰ মাত্ৰ কৈ উঠে- ' ঐ উৎপাতবোৰ কমকৈ কৰ। একদম হুলস্থুল নকৰিবি'- মাত্ৰ এষাৰ বাক্যতে শান্ত হৈ পৰে অগণন জনতা। সেই শক্তি আছিল কেৱল জুবিনৰ মাতত।

সেইজন মানুহ গ'লগৈ। আৰু এজন জুবিন গাৰ্গ নোলায় সেয়া সঁচা কথা। কিন্তু এইকেইদিনৰ অসমখন চাই এনে ভাৱ হৈছে যে জুবিনে তেওঁৰ দৰেই হ'বলৈ মানুহবোৰক শিকাই থৈ গ'ল। 

এজন মানুহৰ মৃত্যুত যে বিশিষ্ট লোকৰ পৰা আৰম্ভ কৰি পদপথৰ মগনীয়াজনলৈকে, কণ কণ শিশুৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নব্বৈ বছৰীয়া বৃদ্ধজনলৈকে কান্দিব পাৰে সেয়া কেৱল জুবিনেহে শিকাই থৈ গ'ল। ডিউটি দি থকা আৰক্ষীয়ে হুকহুকাই কান্দিলে, বৃদ্ধ চিকিউৰীতি গাৰ্ডজনে কলপাতত ফুল কেইপাহমান লৈ ৰৈ থাকিল। কুকৰকেইটা, বান্দৰটো ফটোৰ সন্মুখত দীঘল দি পৰি থাকিল, খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা আইতাগৰাকীয়ে লাখুটিত ভৰ দি দি সৰুসজাই পালেগৈ, মৃতদেহ কঢ়িওৱা এম্বুলেন্সৰ চালকে কান্দি কান্দি চলালে গাড়ী... এয়া কেৱল জুবিনেহে পাৰিছিল। 

'মানুহ হোৱাৰ সমান ধৰ্ম নাই' এয়া কেৱল জুবিনে শিকাব পাৰিছিল। দৈনিক এশটা মৃত্যুৰ খবৰ দিয়া সাংবাদিকে সকলো এথিকছ পাহৰি, মেচিন হ'বলৈ পাহৰি হুকহুকাই কান্দি বাতৰি পঢ়িলে- এই চকুপানী কেৱল জুবিনৰ বাবে আছিল।

এইকেইদিন দেখা অসমখন চাই ওপৰৰ পৰা এবাৰ হ'লেও জুবিন গাৰ্গে সুখেৰে হাঁহিছে। মনে মনে চাগে কৈছেও

' মোৰ অৱৰ্তমানত ইহঁতবোৰে মোৰ অসমখনক অসম কৰি ৰাখিব। ইয়াতকৈ মোৰ আত্মাক আৰু লাগে কি! ইয়াতকৈ বেছি আৰু মই বিচাৰিছিলোঁনো কি'

©গায়ত্ৰী প্ৰান্তিক শৰ্মা।

Saurav Kumar Borah FB Wall

 জুবিনৰ গানৰ গীনিজ অভিলেখ সম্ভৱ!

চৰকাৰে কৰা ভাল নে ৰাইজে সহায় কৰিব ? কওঁকচোন ৰাইজে..

'আমাৰ অসম'ৰ বিশেষ প্রতিবেদন, ৮ অক্টোবৰ :

'মায়াবিনী' গীতটোৰে এতিয়া জগত জিনিবলৈ সক্ষম হোৱা জুবিন গাৰ্গে তেওঁৰ সমস্ত সংগীত সম্ভাৰেৰে গীনিজ অভিলেখ প্রতিষ্ঠা কৰিব পাৰিব নে? জুবিন গাৰ্গৰ মায়াত আছন্ন সমগ্র অসমীয়াৰ মনত জাগিছে এই প্রশ্ন। জুবিন গার্গে তেওঁৰ ক্ষণস্থায়ী জীৱনটোত ৩৮ হাজাৰতকৈয়ো অধিক গীত গাই থৈ গৈছে। এই সংখ্যা ৪০ হাজাৰৰো অধিক হ'ব পাৰে। জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰথমটো ৰেকর্ডিং কৰা গানৰ পৰা তেওঁৰ প্রায় সমস্ত সংগীত সম্ভাৰ যি একেলগে গোটাই থৈ এটা আর্কাইভতৈয়াৰ কৰিছে, সেই বিশাল কলিতাৰ হাতত এতিয়া জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮,০০০ ৰেকর্ডিং কৰা গান আছে। হাতীগাঁৱৰ নিজৰ বাসগৃহত তৈয়াৰ কৰা আৰ্কাইভত সেই অমূল্য সংগ্ৰহ ৰাখিছে বিশালে। তদুপৰি এতিয়াও বিশালে জুবিন গার্গে গাই থৈ যোৱা আৰু অনেক গীত, য'ৰ অধিক সংখ্যকেই নতুন; সংগ্রহ কৰিবলৈ বাকী। সেই সকলো গীত সংগ্রহ কৰিলে জুবিন গাৰ্গৰ নামত বিশ্বৰ সৰ্বাধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা শিল্পীৰ গীনিজ অভিলেখ লিপিবদ্ধ হ'বনে?

অৱশ্যেই সেই উত্তৰ ইতিবাচক। যদিহে তথ্যসহ জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮ হাজাৰ গানৰ ৰেকর্ডিং গীনিজ কর্তৃপক্ষৰ ওচৰত দাখিল কৰিব পৰা যায়, তেতিয়া অনায়াসে বিশ্বৰ সৰ্বাধিক গান ৰেকর্ডিং কৰা শিল্পীত পৰিগণিত হ'ব জুবিন গার্গ। কিয়নো এতিয়া সেই গীনিজ অভিলেখ আছে আশা ভোছলেৰ নামত। মাথোঁ ১১,০০০ গীতেৰে গীনিজ অভিলেখ নিজৰ হাতৰ ৰাখিছে আশা ভোছলেই।

লতা মংগেশকাৰে তেওঁৰ জীৱনকালত আশা ভোছলেৰ তুলনাত বহু বেছি গান ৰেকর্ডিং কৰিছিল। কোৱা হয়, লতা মংগেশকাৰে ৰেকর্ডিং কৰিছিল ৫০ হাজাৰো অধিক গীত। তেওঁ অর্ধশতিকা জুৰি গীত গাইছিল। ১৯৮৪ চনত গীনিজ অভিলেখ কৰিছিল লতা মংগেশকাৰে। সেই অভিলেখত ১৯৭৪ চনৰ পৰা ১৯৮৪ চনলৈ তেওঁ ৩০,০০০ গান ৰেকর্ডিং কৰা বুলি গীনিজ কর্তৃপক্ষই স্বীকৃতি দিছিল। কিন্তু তেওঁৰ সমসাময়িক গায়ক মহম্মদ ৰফীয়ে আপত্তি উত্থাপন কৰি তেওঁ লতা মংগেশকাৰতকৈ অধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা বুলি দাবী কৰে। তেতিয়া গীনিজ কর্তৃপক্ষই লতা মংগেশকাৰৰ পৰা ৩০,০০০ গীতৰ তথ্য বিচাৰে। পিছে তেওঁ গীনিজ কর্তৃপক্ষক সেই তথ্য যোগান দিয়াত ব্যর্থ হয়। কোনো গৱেষকে লতা মংগেশকাৰৰ কেৱল ৫,২০০ গানৰহে তথ্য উলিয়াবলৈ সক্ষম হয়। লতা মংগেশকাৰে ২০টা ভাষাত তেতিয়ালৈ ৪০ হাজাৰমান গান ৰেকর্ডিং কৰা বুলি ক'লেও তাৰ সম্পূৰ্ণ তথ্য তেওঁৰ ওচৰত নাই বুলি জনাই দিয়ে। ফলত ১৯৯১ চনত গীনিজ কর্তৃপক্ষই লতা মংগেশকাৰৰ সেই অভিলেখ প্রত্যাহাৰ কৰে। আনহাতে মহম্মদ ৰফীয়েও তেওঁ কৰা ৰেকৰ্ডিঙৰ ৫০০০তকৈ অধিক গীতৰ তথ্য যোগান ধৰাত ব্যর্থ হয়। ইয়াৰ পাছত আশা ভোছলেই ২০১১ চনত তেওঁ ৰেকর্ডিং কৰা ২০টা ভাষাৰ ১১,০০০ গীতৰ তথ্য গীনিজ কর্তৃপক্ষৰ ওচৰত দাখিল কৰে আৰু একক, দ্বৈত, কোৰাছসহ সর্বাধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা গীনিজ বিশ্বাভিলেখ তেওঁৰ নামত লিপিৱদ্ধ হয়। সেই অভিলেখ এতিয়াও অক্ষুন্ন আছে।

এনে পৰিপ্ৰেক্ষিতত যদি জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮,০০০ গানৰ ৰেকৰ্ডিঙৰ তথ্য গীনিজ কর্তৃপক্ষক দাখিল কৰা হয়, তেন্তে অৱলীলাক্রমে সেই বিশ্বাভিলেখ আহিব জুবিন গাৰ্গৰ নামত। তাৰ বাবে অডিঅ'-ভিডিঅ' প্রমাণ যোগান ধৰিব লাগিব আৰু তাৰো পূৰ্বে জুবিন গাৰ্গৰ সমস্ত সংগীত সম্ভাৰ তালিকাভুক্ত কৰিব লাগিব। জুবিন গাৰ্গৰ গীতৰ সমস্ত সম্পদ গোটাই ৰখা বিশাল কলিতাৰ বাবে অকলে এই কেইটা কাম কৰা সহজ নহয়। তাৰ বাবে দীঘলীয়া সময়ৰো প্রয়োজন। তদুপৰি অডিঅ'-ভিডিঅ' প্রমাণ সাজু কৰাটো ব্যয়বহুল আৰু সময়সাপেক্ষ কাম। সেই প্ৰমাণ পৰীক্ষা কৰাৰ বাবে ব্রিটেইনৰ পৰা গীনিজ কর্তৃপক্ষক আমন্ত্রণ জনাব লাগিব। সেই ভ্রমণত ৬-৮ লাখ টকাৰ প্ৰয়োজন। সেয়ে যদি কোনো জুবিনপ্রেমী অথবা সংগঠন কিম্বা ৰাজ্য চৰকাৰে এই পদক্ষেপ হাতত লয়, তেন্তে সেয়া সহজ হৈ পৰিব। অৱশ্যেই এই কাম বিশাল কলিতাক বাদ দি সম্পূৰ্ণ কৰা অসম্ভৱ। কিয়নো জুবিন গাৰ্গৰ সমগ্র জীৱনৰ সংগীত সম্ভাৰ সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে জুবিনপ্রেমী বিশালে।

Chitra Ranjan Nath FB 10.10.2025 Wall

জুবিন গাৰ্গে চিকিৎসক হিতেশ বৰুৱাক call 🤙 কৰি এনেকৈ কৈছিল ।

জুবিন গাৰ্গ : হেলো দাদা, মই জুবিনে কৈ আছোঁ।

হিতেশ বৰুৱা : জুবিন কোৱা ।

জুবিন গাৰ্গ: দাদা মই এজন ৰোগী পঠিয়াইছো, একেবাৰে দুখীয়া। ঔষধ কিনিবলৈকে টকা পইচা নাই । Please চিকিৎসা কৰি দিয়ক না। বিলৰ কথা আপুনি  চিন্তা নকৰিব। মই পৰিশোধ কৰিম। মই নিজেই গৈ আপোনাৰ হাতত টকা খিনি দিম ।।

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : হব জুবিন তুমি চিন্তা  নকৰিবা মই চিকিৎসা কৰি দিম ।

জুবিন গাৰ্গ : বাৰু দাদা thank you ,, চিকিৎসাৰ নামত যিমান টকা হয় মই পৰিশোধ কৰিম আপুনি চিন্তা নকৰিব । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : থিক আছে জুবিন ।

জুবিন গাৰ্গ : জুবিন দাই কেতিয়াবা আকৌ এনেকৈ ফোন  কৰি  কৈছিল  ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাক দাদা মই জুবিনে কৈছোঁ। 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : কোৱা জুবিন মই শুনি আছোঁ ।

জুবিন গাৰ্গ : দাদা অমুকৰ বেড চাৰ্জ ফ্ৰী কৰি দিব পাৰিব নেকি ? যদিও নোৱাৰে কোনো কথা নাই বাৰু যিমান টকা হয় মই পৰিশোধ কৰি দিম কিন্তু  please পাৰিলে তেওঁক যাবলৈ দিয়ক না । চিকিৎসা কৰি দিয়ক না,,,তেওঁ বহুত দুখীয়া মানুহ দাদা । যিমান টকা হয় মই মই পৰিশোধ কৰিম । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : থিক আছে জুবিন । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা " ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাই এদিন ভাবিলে  জুবিনে যিমান বোৰ  ৰোগী পঠাই আছে এই ৰোগী বোৰ তেওঁৰ আত্মীয় নেকি? 

 ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাই মনতে ভাবিলে সাধাৰণতে আমাক যেতিয়া কোনো মানুহে এনে কাৰণত ফোন কৰে তেতিয়া কাৰোবাৰ চিনাকি মানুহৰ বাবেহে অনুৰোধ কৰে; কিন্তু জুবিনৰ  ক্ষেত্ৰত কথাটো আছিল বিপৰীত। 

জুবিন দাই যিমান বোৰ ৰোগী পঠাইছিল  ,,, যি জন ৰোগীক লৈ চিকিৎসা কৰিব কৈছিল ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাক তাৰে ভিতৰত জুবিন দাই ৯৯% চিনি পোৱা নাছিল ,,,,কোন হয় , কৰ পৰা আহিছিল , নাম কি আছিল এইবোৰ একেবাৰে চিনি পোৱা নাছিল আৰু জুবিন দাই সোঁধাও নাছিল ,,,, চিকিৎসাৰ বাবে যিমান মানুহে জুবিন দাৰ ওচৰলৈ সহায় বিছাৰি আহিছিল বা গৈছিল সেই বোৰ মানুহক জুবিন দাৰ ফালৰ পৰা চিকিৎসা কৰি পঠোৱাৰ লগতে টকা পইচাও দি পথাই দিছিল ,,,কাৰোবাক ৫০০০, কাৰোবাক ১০০০০ আৰু কাৰোবাক টো ৭০,  ৮০ হাজাৰ লৈও টকা দি পঠাইছিল। সহায় কৰাত কোনো কুণ্ঠাবোধ কৰা নাছিল ।

জুবিন দাৰ মৰমৰ দাদাক আছিল খগেন গগৈ,,, খগেন গগৈক জুবিন দাই সকলো কথাই কৈছিল আৰু খগেন গগৈ ডাঙৰীয়াই জুবিন দাৰ কথা শুনি গৈছিল ,,,, এদিন হঠাতে জুবিন দাই খগেন গগৈক ১৫০০ টকা বিচাৰিছিল আৰু কৈছিল দাদা মোৰ লগত আজি এটকাও নাই,,,  আপোনাৰ লগত যদি আছে তেনেহলে ৰাতিটো চলিবলৈ ১৫০০ টকা এটা দিব পাৰিবানে ,,, খগেন গগৈ ডাঙৰীয়াই ধেমালিৰ চলেৰে জুবিন দাক কৈছিল হি হি তোমাৰ দেখোন টকা পইচা বহুত ,,,,, গগৈ ডাঙৰীয়াই এনেকৈ জুবিন দাক কোৱাৰ পাছত জুবিন দাই অলপ ৰৈ ,,চকু পানী উলিয়াই কলে দাদা সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাক টকা বিচাৰিলে   নাই বুলিয়ে কয় ,,,,সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাই মোক আজি লৈ টকাৰ হিচাপ দিয়া নাই ,,,,, সেই কাৰণে মই আপোনাক মই ১৫০০ টকা বিচাৰিছোঁ ,, ৰাতিটো চলিবলৈ । দিবনে? জুবিন দাই এনেকৈ কোৱাৰ পাছত গগৈ ডাঙৰীয়াই জুবিন দাক ১৫০০ টকা এটা দিলে ।। এইবোৰ কথা গগৈ ডাঙৰীয়াই গৰিমা বৌৱক কোৱাৰ পাছতো গৰিমা বৌৱে কৈছিল জুবিনে সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাক নিজৰ ভাই বুলি মানে একো নহয় দিয়া ।। যেতিয়া সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাই টকা পইছাৰ লগত আজি জুবিন দাক এনেকুৱা কৰিলে তেতিয়াহে বুজি পালে । এই কথা শাৰীৰ পৰা মই এটাই কথা কম মানুহ যিমানেই আপোন নহওঁক কিয় মানুহক কেতিয়া সম্পূৰ্ণ ভাৱে বিশ্বাস নকৰিব নহলে জুবিন দাৰ নিচিনা হব ।

কালি এজন লৰাই এটা কথা কোৱা শুনিলোঁ তেওঁ কৈছে যে  জুবিন দাই তেওঁক হেনো ৭৩ হাজাৰ টকা ৰাখিবলৈ পকেটত দিছিল ,,,তেওঁ কোন আছিল জুবিন দাই নিজেই চিনি পোৱা নাছিল,,,, মাথোঁ কৈছিল মই এতিয়া গান গায় আছোঁ তুমি মোৰ টকা খিনি লোৱাচোঁন,,, মই পাছত আহি লৈ যাম । কিন্তু জুবিন দাই সেই দিনাখন সেই টকা খিনি লৰা জনৰ হাতৰ পৰা লৈ নগল ,, পাহৰি গল । তাৰ পাছত লৰাজনে আচৰিত হৈ টকা খিনি ৰাখি থলে । যেতিয়া এদিনৰ পাছত গৈ লৰাজনে জুবিন দাক টকা খিনি দিবলৈ গল তেতিয়া জুবিন দাই সেই লৰাজনক কৈছিল তুমি কোন ? মই তোমাক চিনি নাপাওঁ। লৰা জনে আচৰিত হৈ কলে দাদা আপুনি মোক যোৱা কালি ৭৩ হাজাৰ টকা ৰাখিবলৈ দিছিল আৰু মই আপোনাৰ টকা খনি দিবলৈ আহিছোঁ । জুবিন দাই টকা খিনি লোৱা নাছিল যদিও লৰা জনে বাৰে বাৰে কৈ জুবিন দাক টকা খিনি দি দিলে ,,,লৰা জনৰ পৰা টকা খিনি লৈ জুবিন দাৰ ওচৰতে কান্ধি থকা এগৰাকী মহিলাক মাত্ৰ জুবিন দাই ৩ তা ৫০০ শ টকীয়া ৰাখি বাকী খনি দি দিছিল।। সহায়ৰ বাবে । এনেকুৱা আছিল আমাৰ মৰমৰ জুবিন দা ।

জুবিন দাই চিনাকী মানুহক যিমান সহায় কৰিছিল, সিমানেই অচিনাকী মানুহকো সহায় কৰিছিল,, যুনে সহায় বিচাৰিছিল তেওঁক জুবিন দাই সহায়ৰ হাত আগবঢ়াইছিল হিন্দু, মুছলিম ,একো চোৱা নাছিল । এয়া আছিল আমাৰ সকলোৰে অতি মৰমৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণ মহান শিল্পীগৰাকীৰ গুণ।

পৃথিবীত মাইকেল জেকচনৰ পিচত একমাত্ৰ জুবিন দাৰ মৃত্যুৰ পিছত ইমান লোকে একেলগে অন্তিম শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাবলৈ ওলাই আহিছিল। কোনেও কল্পনা কৰিব নোৱাৰাকৈ হিলদল ভাঙি ওলাই আহিছিল জনতা। জাতি, ধৰ্ম ,বৰ্ণ নিৰ্বিশেষ কৰি। 

এই জনতাই প্ৰমান কৰিছে জুবিন গাৰ্গ আমাৰ বাবে কেনে ধৰণৰ মূল্যবান সম্পদ আছিল। আজি পৃথিবীৰ ১১৪ খন দেশত ইন্টাৰনেটত চাৰ্ছ কৰিছে জুবিনৰ বিষয়ে। এয়া কিন্তু কম কথা নহয়। বলিউডত হাহাকাৰ কৰিছে, আক্ষেপ কৰিছে কিয় জুবিনক মুম্বাইত ৰাখিব নোৱাৰিলে।

সংগীত হৈছে জীৱনক প্ৰকাশ কৰাৰ আহিলা। সংগীত জীৱনৰ শব্দৰ ৰেখা। সংগীত শক্তিশালী বাবে মানুহে শুনি থকাৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পৰে। তেওঁলোকে সঁহাৰি দিয়ে। 

সংগীতত আছে নিৰাময় শক্তি। ইয়াত মানুহক কেইঘণ্টামানৰ বাবে নিজৰ পৰা আঁতৰাই নিয়াৰ ক্ষমতা আছে। সেই কথা জুবিনে আজি প্ৰমাণ কৰি থৈ গ'ল। আজি সকলোৰে মনত কেৱল জুবিনৰ নাম আৰু গান। মানুহৰ হৃদয় জিনিব পাৰিছে বাবে তেওঁ আজি মৰিও অমৰ।

বিগত তিনি দশকত য'ত শব্দ বিফল হৈছে তাতেই সংগীতেৰে জুবিন দাই সলনি কৰিছিল সমাজৰ ছবিখন। সেইবাবে এটা গান যে প্ৰাৰ্থনা হ'ব পাৰে সেইকথা প্ৰমাণ কৰিলে জুবিন দাই 

 মুখাগ্নিৰ সময়তো পুৰোহিতৰ মন্ত্ৰচাৰণৰ সমানেই প্ৰতিধ্বনি হৈছিল শিল্পীগৰাকীয়ে নিজেই গোৱা গীত- ‘’ মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত/দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি/ধৰা দিলা গোপনে আহি/হিয়াৰ কোণত…/তুমি যে মোৰ শুকান মনত/নিয়ৰৰে চেঁচা টোপাল/নামি অহা, ৰ’দৰে নৈ/মোৰ দেহত প্ৰতি পুৱা/ধুমুহাৰ স’তে মোৰ/ বহু যুগৰে নাচোন/এন্ধাৰো সঁচা মোৰ/বহু দিনৰে আপোন/নিজানৰ গান মোৰ/শেষ হ’ব/ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত...’’।

মই এটাই কথা কম সংগীতে কথা কয়। সংগীতে পৃথিৱীখন সলনি কৰিব পাৰে, কাৰণ পৃথিৱীত কেৱল সংগীতেই মানুহক সলনি কৰিব পাৰে। আৰু জুবিন দা আছিল তেনে এগৰাকী মহান শিল্পী ।। 

Trinayan Handique FB Wall

 জুবিনৰ  কোনগৰাকী জেঠাইয়েকে প্ৰীতিৰ সুবাস বিলাইছিল ?

********************************************

         " প্রীতিৰ সুবাসে 

           ধুৱাই দিলেহি

           মােৰ এই উদাসী মন

           পাহৰা গীতৰ সুৰে আহি 

           জগালেহি যৌৱন কিয় বাৰু ? "

জুবিন গাৰ্গে গোৱা এই গীতটি আপোনালোকৰ মনত আছে নে ?  এই সুমধুৰ গীতটি লিখিছিল জুবিন গাৰ্গৰ একমাত্ৰ জেঠাইয়েক ৰেণু শৰ্মাই। বৰ্তমান তেখেতৰ বয়স ৮৬ বছৰ আৰু ডিব্ৰুগড়ৰ কুমাৰিণীছিগাৰ স্থায়ী বাসিন্দা। জুবিনৰ জেঠাইয়েকৰ ঘৰখনৰ বিষয়ে মই মোৰ আগৰ গ্ৰন্থবোৰত বিতংকৈ লিখিছোঁ। সেইবাবে ইয়াত আজি বেছি দীঘলীয়াকৈ একো নিলিখোঁ।  জেঠাইয়েকৰ এই ঘৰখনেই এসময়ত জুবিনৰ সংগীতৰ কঠীয়াতলী আছিল বুলি ক'লেও একপ্ৰকাৰে  ভুল কোৱা নহয়।  ৰেণু শৰ্মাৰ বৰপুত্ৰ উৎপল শৰ্মা বৰ্তমান মুম্বাইৰ এজন প্ৰতিষ্ঠিত সংগীত পৰিচালক। যিয়ে জুবিনৰ অনামিকা, মায়া আদি কেছেটৰ সংগীত ব্যৱস্থাপনা কৰিছিল। তেখেতৰ বিষয়ে মই ইতিমধ্যে লিখিছোঁ। বাকী ৰেণু শৰ্মাৰ আনজন পুত্ৰ মৃণাল শৰ্মা আৰু জীয়ৰী নিবেদিতা শৰ্মা বৰা (ৰুমী), সবিতা গোস্বামী (ৰুবী) আদি সকলোৱেই গীত গায়। জুবিনৰ জেঠাইয়েকৰ ঘৰখনৰ লগত মোৰ পুৰণি সম্পৰ্ক। ৰুমী আৰু ৰুবী মোৰ বান্ধৱী। এসময়ত ইহঁত দুয়োজনীৰ লগত মই গীটাৰ বজাইছিলোঁ। এতিয়াও আটাইৰে লগত মোৰ ফোনত কথা হৈ থাকে।

জুবিনৰ জেঠাইয়েকে কেনেকৈ প্ৰীতিৰ সুবাস বিলাইছিল তাকে আজি অলপ লিখোঁ বুলি ভাবিছোঁ। সেইয়া জুবিন গাৰ্গৰ অনামিকা কেছেটটো ওলোৱাৰ আগৰ কথা। এদিন জুবিনে আহি জেঠাইয়েকৰ এই " প্ৰীতিৰ সুবাসে " গীতটি লৈ যায়। জুবিনৰ আকৌ সাংঘাতিক টেলেণ্ট। এই গীতটি তেওঁ নাইট চুপাৰত ডিব্ৰুগড়ৰ পৰা গৈ থকা অৱস্থাতেই সুৰ কৰা। এই গীতটি সুৰ কৰাৰ পাছত তেওঁ এদিন জেঠাইয়েকলৈ ফোন কৰি কৈছিল ----- " তোমাৰ গীতটি মই নাইট চুপাৰতেই সুৰ কৰিলোঁ।  "  জুবিনৰ দেউতাকৰফালৰ প্ৰায়বোৰ লোকেই সাহিত্য - সংগীতৰ লগত জড়িত। ৰুমীৰ বিয়া হৈছিল ১৯৯১ ৰ ৪ ফেব্ৰুৱাৰীত। সিদিনাই মোৰ জুবিনৰ লগত ডিব্ৰুগড়ৰ পশ্চিম মিলন নগৰৰ কেংগাৰু হোটেলত পৰিচয় হৈছিল। ৰুমীৰ বিয়াৰ ঠিক আঠমাহৰ পাছত জুবিনৰ সৰু খুড়ায়েকৰ বিয়া হৈছিল। তেতিয়া অনামিকা কেছেটটো ওলোৱাৰ ঠিক প্ৰাক মুহূৰ্তত। ইতিমধ্যে " প্ৰীতিৰ সুবাসে " গীতটিৰ সুৰ হৈ গৈছে আৰু জুবিনৰ মুখত গীতটি শুনি শুনি পৰিয়ালৰ আটাইৰে কণ্ঠস্থ হৈ পৰিছিল। তাতে জুবিনৰ জেঠাইয়েকে লেখা। ( জুবিনৰ সৈতে জেঠাইয়েকৰ এখন আলোকচিত্ৰ সংলগ্ন কৰি দিছোঁ )।  ৰুমীয়ে যেতিয়া বিয়াঘৰত  নকইনা হৈ গৈছিল, তেতিয়া ৰুমীৰ আটাইকেইজন মামা, মাহী, মানে  জুবিনৰ খুড়া আৰু পেহী আনকি আইতাকেও বিয়াৰ আগদিনা ঘৰুৱা বৈঠকিত চিঞৰি চিঞৰি এই গীতটি গাইছিল। এই কথাবোৰ কৈ আজিও ৰুমী বৰ ৰোমাঞ্চিত হৈ পাৰে। এই গীতটি এটি তামাম ৰোমান্টিক গীত।

আজি এই গীতটিৰ বিষয়ে লিখাৰ কাৰণ আছে। কাৰণ আজি গীতিকাৰ ৰেণু শৰ্মাৰ ওপজা দিন। তেখেতে আজি ৮৬ বছৰত ভৰি দিছে। মই তেখেতক "মা" বুলিয়েই সম্বোধন কৰোঁ।

আজি ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্রার্থনা জনাইছোঁ যাতে মায়ে দীৰ্ঘজীৱি হওক আৰু সুস্বাস্থ্যৰ অধিকাৰী হওক। আগন্তুক দিনবোৰত আমি এইগৰাকী মাতৃৰ পৰা আৰু সুন্দৰ সুন্দৰ গীত আশা কৰিলোঁ।

আজি মা'ৰ মনত বহুত দুখ। নিজৰ ভতিজা ল'ৰাটোক হেৰুৱাই মৰ্মাহত। এদিন জুবিনে কৈছিল ------- " জেঠাই, এদিন তোমাৰ আটাইবোৰ গীত মই লৈ যাম "। কিন্তু ................. গল্ডি যেন উভতি নাহিল। সি কাহানিও উভতি নহা এটি বাটেৰে এখন অচিন দেশলৈ গুচি গ'ল।

আজি মায়ে অকলে অকলে টিভিৰ বাতৰিবোৰ চাই নীৰৱে চকুলো টোকে। তেখেতে আজিও জুবিনে ন্যায় পোৱাটোলৈ বাট চাই আছে। মাজে মাজে টিভিৰ বাতৰিবোৰ চাই হতাশ হৈ পৰে। তেতিয়া নিজকেই প্ৰশ্ন কৰে ------- " জুবিনে সঁচাকৈয়ে ন্যায় পাবনে ? " তেখেতৰ অন্তৰত ভিতৰি ভিতৰি এক অগনি জ্বলি আছে। কালি মোৰ পোষ্ট এটাত তেখেতে এইদৰে কমেন্ট দিছিল ....... " সকলোৱে নামঘৰে নামঘৰে,মন্দিৰে,মজিদে দোষীয়ে শাস্তি পাবলৈ চাকি-বন্তি জ্বলাওক।  মানুহ লৈ আশা নাথাকিলে ওপৰৰ জনলৈ ভৰসা কৰিব লাগে। তেওঁ  অতখন ৰাইজৰ প্ৰাৰ্থনা নুশুনাকৈ নাথাকে। "

মই ভাবোঁ আই গৰাকীৰ প্রার্থনা ঈশ্বৰে নিশ্চয় শুনিব আৰু দোষীয়ে উচিত শাস্তি পাব। আজি আপোনাৰ বোৱাৰী গৰিমায়ো কৈছে -------এতিয়া মন মগজু শৰীৰ অন্তৰাত্মা জুৰি মাথোঁ এষাৰেই কথা #আমাক_ন্যায়_লাগে.. "জুবিন গাৰ্গৰ দৰে এক সত্ত্বা অৱহেলিত হ'ব নোৱাৰে"

গৰিমাৰ চকুপানী অথলে যাব নোৱাৰে। আপোনাৰ ভতিজাই ন্যায় পাবই লাগিব। গ্লেডিয়ে ন্যায় নোপোৱালৈকে অসমৰ ৰাইজ ক্ষান্ত নহয়।

শেষত ক'ম ------ "হেপ্পী বাৰ্থদে মা।"

শ্ৰদ্ধাৰে

ত্ৰিনয়ন সন্দিকৈ।

অসম ভৱন,মুম্বাই।

বি. দ্ৰ:- আপোনালোকে পঢ়ি ভাল পালে বিন্দাচ শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰে।

Pranjit Saikia FB Wall

 -কিয় জুবিন গাৰ্গ হ’ব? ভালকৈ চা জুবিন গগৈ চাগে!

জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰথমটো সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান হৈছিল সোণাৰিত৷ সেই বিষয়ে মই বিস্তৃতভাৱে ইতিমধ্যে লিখিছো৷  জুবিন গাৰ্গে নিজেও একাধিকবাৰ এই কথা কৈ গৈছে৷ সোণাৰিত প্ৰথমটো সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান আৰু তাৰ পিছতদুলিয়াজানৰ টিপলিঙত প্ৰথম বিহুৰ অনুষ্ঠান৷ সোণাৰিৰ সেই প্ৰথমটো অনুষ্ঠানৰ সৈতে জড়িত দুটামান অম্ল-মধুৰ কথা শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ মন গ’ল৷

অনুষ্ঠানটোৰ বাবে টিকট বিক্ৰী কৰিবলৈ যাওঁতে উদ্যোক্তাক জনপ্ৰিয় শিল্পী ডাঃ বৈকুণ্ঠ গগৈয়ে সুধিছিল- এইটো ক’ৰ ল’ৰা? ইংৰাজী গান গাব নে অসমীয়া? অসমৰ নে বাহিৰৰ? ’ফুল ফুলক ৰ’দৰে ফুল...’ৰ শিল্পীজনৰ কাণত ৱাকমেনৰ হেডফোন লগাই জুবিনৰ গান শুনাবলগীয়া হৈছিল৷ তাৰ পিছত তেওঁ টিকট লৈছিল আৰু অনুষ্ঠানটোলৈ আহিছিল৷ আকাশবাণীত সেইজনা শিল্পীৰে অমৰ গীত ’ফুল ফুলক ৰ’দৰে ফুল...’ক পিছত এই জুবিন গাৰ্গেই আন এক ৰূপত পৰিচিত কৰাই দিলে৷ সোণাৰিত অনুষ্ঠানটোৰ দিনা আন এক আহুকালৰ সৃষ্টি হৈছিল মঞ্চৰ পিছফালৰ মূল বেনাৰখনক লৈ৷ তেতিয়া বগা কাপোৰত হাতেৰে বেনাৰ লিখাৰ দিন৷ স্থানীয় শিল্পী নৱৰ হাততে সাধাৰণতে এই দায়িত্ব পৰে৷ নিৰ্দিষ্ট দিনত তেওঁ কামটো কৰি দিলে৷ কিন্তু এয়া কি? জুবিন গাৰ্গৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ লিখিলে- ’জুবিন গগৈ’৷ সোধোতে ক’লে- তহঁতৰ ৈ কাৰ ে কাৰৰ গণ্ডগোল হৈছে বুলিহে ভাবিছিলো৷ ’গাৰ্গ’ জানো উপাধি থাকে? ভালকৈ খবৰ এটা কৰি ল’

(ফটোখনৰ সৈতে সেই অনুষ্ঠানটোৰ সম্পৰ্ক নাই৷ ফটোখন কলাক্ষেত্ৰৰ এটা অনুষ্ঠানৰ সময়ত গ্ৰীণৰূমত৷ সেই অনুষ্ঠানতে জুবিনক ’লুইত কণ্ঠ’ উপাধি প্ৰদান কৰা হৈছিল৷)

অৰ্নিবাণ ফুকন, FB Wall 09.10.2025

 ✍️✍️"এহে নাযাবা নাযাবা সোণ মোকে এৰি থয়"অকস্মাত এজন নতুন উদিয়মান গায়কৰ এই  গানটোৱে  ৯০ দশকত  অসমৰ গাঁৱে ভুইয়ে,চহৰে নগৰে তোলপাৰ লগাইছিল।

📌 যেতিয়া কুমাৰ ভবেশ নামৰ এই নতুন গায়ক জনৰ প্ৰথম খন কেছেটেই সমগ্ৰ অসমত জনপ্ৰিয় হৈ পৰিল,তেতিয়া জুবিন গাৰ্গ লাহেকৈ জনপ্ৰিয় হব ধৰিছিল হে মাথোঁ,

📌বহুতেই কব ধৰিল জুবিন গাৰ্গক এইবাৰ মানুহে পাহৰি যাব।

📌কিন্তু মোৰ বন্ধু এজনে কৈছিল জুবিন গাৰ্গৰ নিজৰ অনন্য প্ৰতিভা শৈলী আছে,,সম্পূৰ্ণ ব্যতিক্ৰম তেওঁৰ গানৰ কথা সুৰ,আটাইতকৈ ডাঙৰ  কথাটো তেওঁৰ সৃষ্টি বোৰ নিজা আছিল।

📌১৯৯৩ চনত মুক্তি পোৱা অনামিকাৰ পৰা আশা, মায়া,সপোনৰ সুৰ,ৰং,স্নিগ্ধ জোনাকৰ গীত সমূহে কিছু সংখ্যক মানূহক হে আকৰ্ষণ কৰিছিল।

📌প্ৰথম অৱস্থাত তেওঁৰ গান বোৰ অসমৰ সকলো জনতাই আঁকোৱালি লোৱা নাছিল।

📌বহুতেই কৈছিল ইমান চিঞৰি টেটো ফালি সাংঘাটিক হুলস্থুল বাদ্য যন্ত্ৰ,, ইলেকট্ৰনিক গীটাৰ  বজাই কি গাই এইবোৰ।

📌কিন্তু জুবিনে জানিছিল তেওঁ পাশ্চাত্য সংগীতৰ লগত নিজৰ নিভাজ অসমীয়া সুৰ সংমিশ্ৰণ কৰি সজাই তুলিছিল নতুন মায়াবিনী গীতৰ ধাৰা।

📌মায়া মাথোঁ মায়া,

আশা মোৰ আশা, 

নকবা নকবা কোনো কথা,

তুমি জানানে,

নোচোবা হাতেৰে

ৰং তুমি হোৱানে, আদি।

📌জুবিনে অসমত ৰক,পপ সঙ্গীতেৰে ভৰাই তুলিছিল,তেতিয়াও কিন্তু তেওঁ অসমৰ জনতাৰ হিয়াৰ আমঠু হোৱা নাছিল।

📌এই ৰক,পপ সঙ্গীতৰ মাজতেই জুবিন গাৰ্গে বিহু সুৰীয়া আধুনিক গীতৰ কেছেট দুখন মানত কণ্ঠ নিগৰালে,ৰাংঢালি,ৰংমন ,হিয়ামন।

📌হিয়ামনৰ "অ নবৌ অই মোলৈ এজনী ছোৱালী চালি নে নাই",

ঔ ফুলিয়া গালতে,

অ মোৰে ল'ৰাৰ মাক,

ৰাংঢালি কেছেটৰ বিয়পি পৰিলে জানা, ৰূপহী ৰাংঢালী

এইযে জুবিন গাৰ্গে  সহজ সৰল ভাষাত গোৱা বিহু সূৰীয়া গীত সমূহে বহুতৰ মন জয় কৰি তুলিলে।

📌তাতোকৈ বেছি তেওঁ সমগ্ৰ অসমৰ শ্ৰোতাৰ মন জয় কৰিলে তেতিয়া, যেতিয়া বিহু গাব পাৰিবনে বুলি ভবা যুৱক জনে "চেনাই মোৰে অই আকৌ বহাগ পালেহি","অই জান অই আকাশখন ধুনীয়া" দৰে বিহু গীতত কণ্ঠ নিগৰায়।

📌বিহুগীত যে ইমান মিঠা হব পাৰে,বিহু গীতে যে সঁচাকৈ অসমীয়াক পাগল কৰিব পাৰে,মন মতলীয়া কৰি তুলিব পাৰে জুবিন গাৰ্গে দেখুৱাই থৈ গল।

📌মোৰ কিন্তু খং উঠিছিল যেতিয়া জুবিন দাই "মৰিলং মৰিলং" দৰে গীত গাইছিল।

📌যিজন ব্যক্তিৰ গানত কবিতা বিচাৰি পাইছিলো,

প্ৰীতিৰ সুবাসে ধুৱাই দিলেহি

গানে কি আনে সুৰৰ সোপানে সোপানে

প্ৰতি শৰতৰ প্ৰভাতী  ফুলে,প্ৰতি মেঘালীৰ নিশা জুনত

জ্বলি উঠা জুই হৈ

জোনাকে কানে কানে আহি কলে 

আদি গীতত দেখোন মাথোঁ কবিতাৰ শব্দ,কবিতাৰ ছন্দ আছিল।

📌হিন্দী গীত সমূহত যেতিয়া উৰ্দু শব্দ স্ংযোজন কৰি দিয়ে গীতটো আৰু বেছি ধুনীয়া হৈ পৰাৰ দৰে জুবিনৰ গীতত আছিল মাথোঁ কবিতা।

📌তেওঁৰ গীতত টেক্সী ৱালা,অটো গাড়ী,পেদেল মাৰি,ডিস্ক,দেঞ্চাৰ ভন্টি আদি শব্দ বিচাৰি পোৱা নাছিলো।

📌পিছে এতিয়া বহুতেই প্ৰশ্ন তুলিছে বহু লোক অকস্মাত জুবিন অনুৰাগী কিদৰে হৈ পৰিল,

📌আচলতে তেওঁলোকক কব খোজোঁ একে নিশাই নীতি আদৰ্শৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈ যদি মানুহ এজন এটা নতুন দলত যোগ দিব পাৰে তেন্তে বছৰ বছৰ ধৰি কোনো এজন ব্যক্তিয়ে জুবিন দাৰ গান শুনি তেওঁৰ অনুৰাগী হব নোৱাৰিব কিয়?

📌সচা অৰ্থত একে দিনাই কোনো ব্যক্তিয়ে নীতি আদৰ্শ ভাল পাব নোৱাৰে আৰু অনুৰাগীও হব নোৱাৰে।

📌আমি জুবিন গাৰ্গৰ অনুৰাগী হৈ পৰিছিলোঁ ৯০ দশকতেই, তেতিয়া দীঘল চুলিৰে,কাণফুলি,ব্ৰেচলেট পিন্ধা ধুনীয়া লৰাজনৰ সেই গীত টোত,,,

দুচকু তুলি চৌপাশে চালোঁ ফুলিছে ৰজনী গন্ধা,আকাশত দেখোন শাৰদী জোনাক নামিছে অলকানন্দা।

Dimpu Bharali Niyomiya Barta

 "তেওঁৰ গীতৰ কথাত আছিল মানৱীয়তাৰ বিষয়ে | মই যেতিয়া সৰুতে স্কুললৈ গৈছিলোঁ তেতিয়া জুবিন গাৰ্গ কলেজৰ ছাত্ৰ আছিল | "তুমি মোৰ মাথোঁ মোৰ" চিনেমাখনৰ যেতিয়া নিৰ্মাণ হৈছিল তেতিয়া জুবিন পবিত্ৰ মাৰ্ঘেৰিটাৰ আৰু দিগন্ত ভাৰতী দাদাক লৈ আমাৰ ঘৰলৈ আহিছিল | মই প্ৰথমে চিনেমাখন নকৰোঁ বুলি কৈছিলোঁ, কিন্তু জুবিনে ক'লে, 'তুমি প্ৰথম গানকেইটা শুনি লোৱাচোন | মই গানকেইটা শুনি অভিভূত হৈ পৰিছিলোঁ, ইমান ধুনীয়া লাগিল | তাৰপিছত মই চিনেমাখন কৰাৰ বাবে মান্তি হৈছিলো |' অভিনেত্ৰী হিচাপে মই গৰিমাক ফোন কৰি কৈছিলোঁ, 'তুমি মোৰ মাথো মোৰ' পাৰ্ট ২ কৰিব লাগিছিল, জুবিনৰ লগত আলোচনা কৰিম | এই বিষয়টোক লৈ জুবিনক ফোন কৰিছিলোঁ, কিন্তু তেওঁৰ phone off পালোঁ | সেই ইচ্ছা পূৰণ নহ'ল, সেই কথা পতাই নহ'ল আৰু জুবিন এনেকৈ হঠাৎ আমাৰ মাজৰ পৰা গুচি গ'ল | আচলতে ভগৱানে আজি আমাক এটা ডাঙৰ shock দিলে, অসমৰ ৰাইজৰ লগত ডাঙৰ অন্যায় হ'ল | তেওঁৰ আত্মাই সৰগত সুকলমে থাকক |

সংবাদ মাধ্যমৰ সন্মুখত দিয়া এই মন্তব্য আছিল ২০০০ চনত মুক্তি পোৱা জুবিন দাৰ প্ৰথম চলচ্চিত্ৰ "তুমি মোৰ মাথো মোৰ" অভিনেত্ৰী জেৰিফা ৱাহিদৰ |

যোৱা ২৩ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে জুবিন দাৰ ভনী পামী বৰঠাকুৰ, ৰাহুল শৰ্মা আৰু অৰুণ গাৰ্গে কিন্তু জুবিন দাক মুখাগ্নি দিয়া এই অৰুণ গাৰ্গ কোন? লাখ লাখ অনুৰাগীৰ প্ৰিয় শিল্পীগৰাকীৰ অন্তিম যাত্ৰাৰ মুখাগ্নিৰ সময়ত সংগ দিয়াৰ সুযোগ পোৱা এই অৰুণ গাৰ্গ হ'ল চৰাইদেউ জিলাৰ চৰাইদেউ পৰ্বত চাহ বাগিচাৰ যুৱক অৰুণ চাচনী | বাগিচা খনৰ দ'লবাগান ৰজাবাৰী অঞ্চলৰ বাসিন্দা তথা বাগিচাখনৰ এগৰাকী শ্ৰমিক গালোৱা চাচনী নামৰ লোকজনৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ অৰুণ চাচনী | সৰুতেই মাতৃহাৰা হোৱা এই অৰুণে আজিৰ পৰা প্ৰায় ১৫ বছৰ পূৰ্বে জীৱিকাৰ সন্ধানত গুৱাহাটীলৈ আহি এদিন জুবিন দাৰ পৰিয়ালত কৰ্মচাৰী হিচাপে নিয়োজিত হৈ পৰে আৰু কালক্ৰমত পৰিয়ালটোৰ সদস্য হৈ পৰে | লাহে লাহে তেওঁ জুবিন দাৰ বিভিন্ন সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচীত উপস্থিত থকাকে ধৰি কেমেৰাৰ পাছতো ব্যস্ত হৈ পৰে | জুবিন দাৰ লগতে গৰিমা বৌৰ সৈতে তেওঁলোকৰ কাহিলীপাৰাৰ বাসগৃহত বসবাস কৰা এই অৰুণক এদিন জুবিন দাই নকৈ উপাধি দি নামকৰণ কৰে অৰুণ গাৰ্গ | সৰুসজাইত গুণমুগ্ধসকলে শেষ শ্ৰদ্ধা জনোৱাৰ বাবে অন্তিম শয়নৰত শিল্পীগৰাকীৰ কাঁচৰ কফিনটো সময়ে সময়ে এখন কাপোৰৰে মোহাৰি থকা আৰু জুবিন দাৰ অতি প্ৰিয় কুকুৰকেইটাক বাসগৃহৰ পৰা সৰুসজাইলৈ আনি অন্তিম দৰ্শন কৰোৱালৈকে অৰুণে যি দায়িত্ববোধৰ পৰিচয় দিলে সেই কৰ্মৰ বাবে চৰাইদেউ পৰ্বত চাহ বাগিচা আজি গৌৰৱাম্বিত | এখন চাহ বাগিচাৰ পৰা ওলাই গৈ দীৰ্ঘসময় ধৰি শিল্পীগৰাকীৰ নিকট সান্নিধ্যত জীৱন অতিবাহিত কৰাই নহয়, জুবিন দাৰ পৰিয়ালৰ এগৰাকী সদস্য সদৃশ হৈ অন্তিম সতকাৰ পৰ্যন্ত অৰুণ গাৰ্গে যি নিষ্ঠাৰে সেৱা আগবঢ়ালে সেয়া প্ৰশংসনীয় |

আনফালে আকৌ জুবিন দাৰ নিজৰ ৰক্তসম্পৰ্কীয় ভাতৃ সন্দীপন গাৰ্গ যি ভাতৃক জুবিন দাই নিজতকৈ অধিক মৰম কৰিছিল সেইজন ভাতৃয়ে জুবিন দাৰ সৈতে বিশ্বাসঘাটকতা কৰিলে | জুবিন দাৰ হত্যাকাণ্ডত জড়িত হৈ গ্ৰেপ্তাৰ হ'ল আৰু আৰক্ষীৰ চাকৰিৰ পৰাও নিলম্বিত হ'ল | সি কেনেকুৱা আৰক্ষী আছিল আৰু কেনেকৈ আৰক্ষী হ'ল সেয়া ভগৱানে জানে কিন্তু মই ভাবো শ্যামকানু আৰু সিদ্ধাৰ্থই দোষী কিন্তু তাতকৈ অধিক দোষী আৰু বদমাছ জুবিন দাৰ কুলাংগাৰ ভাতৃ সন্দীপন | কিদৰে চকুৰ সন্মুখত ইমান মৰম কৰা ভাতৃ জুবিন দাক মৃত্যুৰ মুখলৈ যোৱাটো চাই থাকিব পাৰে | সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ কৰা অনুসৰি সন্দীপনে হেনো বিদেশত কেতিয়াও নোযোৱাৰ বাবে জুবিন দাই হেনো মৰমতে নিজৰ খৰছত লৈ গৈছিল সন্দীপনক কিন্তু সন্দীপনে কি কৰিলে নিজ ভাতৃ মৃত্যু হোৱাটো চকুৰ সন্মুখত চাই থাকিল | এয়া কেনেকুৱা তেজৰ সম্পৰ্ক?

জুবিন দা অবিহনে অকলশৰীয়া আৰু আধৰুৱা হৈ পৰা গৰিমা বৌৱে ভগ্ন হৃদয়ৰে সাংবাদিকৰ সন্মুখত যোৱা ৭ অক্টোবৰ তাৰিখে কিছু গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা কয় যি প্ৰশ্নৰ উত্তৰ অসমবাসীয়ে ৰাইজেও বিচাৰে:-

"জুবিন আমাৰ মাজৰ পৰা কায়িকভাৱে আঁতৰি যোৱা ১৯ দিন পাৰ হ'ল | সঁচা কথাটো কি হৈছে আমি জানিব বিচাৰিছোঁ | সহজ-সৰল এজন সাধাৰণ মানুহৰ ক্ষেত্ৰত এইবোৰ কিয় হ'ল, এই প্ৰশ্নবোৰে আমাৰ পৰিয়াল তথা লাখ-লাখ অনুৰাগীৰ মনত প্ৰশ্নৰ সৃষ্টি কৰিছে | অকল মোৰ স্বামী হিচাপেই নহয়, কিয় জুবিন গাৰ্গৰ দৰে এটি সত্তা এনেকৈ হঠাত আঁতৰি যাব লগা হ'ল? কিবা যদি অসুখ হৈছিল তেতিয়াও বেলেগ কথা আছিল | কিন্তু সকলোকে শূণ্য কৰি তেওঁ গ'লগৈ | উত্তৰটো আমি বিচাৰি আছোঁ | কথাবোৰৰ মেৰপাকবোৰ বহু বেছি হৈছে | সেইটো হ'ব নালাগে | আমি বহু সৰলভাৱে চিন্তা কৰা মানুহ | কোনে কি কৰি আছে, কি কথা কৈছে, একো বুজি নোপোৱাৰ দৰে হৈছোঁ | এই বস্তুবোৰৰ পৰা প্ৰকৃত সত্যটো বাহিৰ হ'ব লাগে | জুবিনৰ নিচিনা এজন ব্যক্তিক ইমান অৱজ্ঞা কৰি এৰি দিব লগা নাছিল | অসমৰ মানুহে মৰমৰে তেওঁক আৱৰি ৰাখিছিল | সকলোৰে হিয়াৰ আমঠু আছিল | ইতিমধ্যে ওলাই অহা দৃশ্যাংশবোৰৰ আমি সকলো কথা দেখিছোঁ | এটাও আঁচোৰ পৰিব নিদিয়া ব্যক্তিজনক একেবাৰে শেষৰ সময়খিনিত দেখিছোঁ যে ভাগৰুৱা অৱস্থাত তেওঁ একেবাৰে নিঠৰুৱা হৈ পৰিছিল | এই কথাটোৱে আমাৰ মনত বহু কষ্ট দি আছে | কিহৰ কাৰণে সেই য়াটত থকা প্ৰৱাসী অসমীয়া সকলে সহযোগ কৰা নাই মই ভাবি পোৱা নাই | কথাবোৰ তেওঁলোকে কিয় লুকুৱাব লগা হৈছে? জুবিন গাৰ্গ হেৰাই গ'ল, কিন্তু প্ৰকৃততে কি হৈছিল এই কথাষাৰ ক'বলৈ তেওঁলোক সহযোগ কৰা নাই | তেওঁলোকৰ ইমানখিনিও মানৱীয়তা নাই নেকি যে এজন ব্যক্তিক আমি হেৰুৱাই পেলাইছোঁ | অথচ তেওঁলোকৰ একো প্ৰতিক্ৰিয়া নাই | তেওঁলোকৰ বাবে জুবিন গাৰ্গ মৰমৰ নাছিল নেকি? অকল পাৰ্টীৰ দিনাখনহে জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰয়োজন আছিল নেকি....?"

(তথ্যখিনি নিয়মীয়া বাৰ্তা বাতৰি কাকতৰ পৰা সংগৃহীত)

  ✍️ দিম্পু ভৰালী

Hemanta Kr. Kalita FB Wall

 🙏#উচ্চ_মনৰ_সৰু_মানুহবোৰ--                                   জুবিন'ৰ মৃত্যুৰ ন্যায় বিচাৰি আমি হাহাকাৰ কৰি থকাৰ মাজতে কিছুমান সৰু মানুহে উচ্চ কাম কৰি কোনোৱে নজনাকৈ প্ৰশংসনীয় কাম কৰি ৰাইজৰ মাজত সমাদৃত হৈছে । সোনাপুৰৰ জুবিন'ৰ সমাধিস্থল এক পবিত্ৰ ধৰ্মীয় স্থানলৈ পৰিৱৰ্তন হৈছে । ঠাই ডোখৰ আগতে কাৰ্বী সকলৰ শ্মশান থলি বুলি  স্থানীয় ৰাইজে ভয় ভয় কৈ খোজ দিছিল । জুবিন'ৰ নশ্বৰ দেহ তাত দহন কৰাৰ লগে লগে ঠাই টুকুৰা হাবি গুচি ফুলনি বাৰী হ'ল । অকল ফুলনি বাৰীয়ে নহয় তাত এতিয়া লক্ষ লক্ষ জনে চাকি বন্তি জ্বলাই আলোকিত কৰি তুলিছে । নিশা বাৰ এক বজালৈ মানুহৰ সোত বৈয়ে আছে । মাটিৰ মিঠাতেলৰ চাকি , সুগন্ধি ধূপৰ সুবাসে ঠাইখন আমোল মোলাই তুলিছে । মানুহে নামঘৰ বা মন্দিৰত চাকি জ্বলাব যায় । এতিয়া সমাধিস্থলীৰ  সন্মুখতে দুই তিনিখন চাকি - ধুপৰ দোকান বহিছে । বাটৰুৱাই সেই দোকানবোৰৰ পৰা গামোছা , চাকি-ধূপ জ্বলাই " জুবিন" ৰ আত্মাৰ সদ্গতি কামনা কৰিছে । পাল পাতি দুৰণীবতিয়া ৰাইজে হৰি নাম গাই ঠাইখন স্বৰ্গপুৰী সদৃশ কৰি তুলিছে ।                                                                         

এই গৰাকী##জোনালী_ইঞ্জাল । স্নানীয় কাৰ্বী মহিলা । ডাচবিন হাতত লৈ কিবা বুটলি আছে । বৰষুন দিয়াৰ পিছত মাটিৰ চাকিবোৰ কলা হৈ গৈছে । আধা পোৰা মাটিৰ চাকি আৰু ধূপৰ চাইয়ে ঠিইখিনি ক'লা কৰি তুলিছে । তেতিয়া হাতত এটা ডাচবিন লৈ  কেইগৰাকিমান মহিলাৰ সৈতে কিবা বুটলি আছে । মনটোক দমাব নোৱাৰি তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ সোধাত ক'লে যে-- এইকেইদিন হাজাৰ হাজাৰ মিঠাতেলৰ চাকিৰে ঠাইখিনি ভৰি পৰিছে । পুৰুষবোৰে বেলচাৰে চাকিবোৰ দমাই থয় । পিছত স্থানীয় মহিলা সকলে পাল পাতি এখোৰ এখোৰকৈ চাকিবোৰ বুটলি ডাচবিনত ভৰাই ঠাইখিনি পৰিস্কাৰ কৰে ।  বিনা পাৰিশ্ৰমিকে জোনালীৰ দৰে বহু স্থানীয় মহিলাই কৰা এইবোৰ কামৰ বাবে তেওঁলোক প্ৰশংসাৰ যোগ্য নহয়নে ? --প্ৰণাম জোনালী । 

Tridip D Lahon FB Wall

 খুউব কম সংখ্যক মানুহে জুবিন দাক কন্দা দেখিছে । সেই দিনটোত নুমলী গড় গেষ্ট হাউঢত আমি চিনেমাৰ প্ৰমোচনত আছিলো ।শশাংক সমীৰ আৰু মই একেলগে, দাদা কাষৰ কোঠাত ।।তিনিওটাৰ আড্ডা ,বিশেষকৈ দাদায়ে মোৰ লগত বাহিৰৰ চিনেমাৰ কথা পাতি ভাল পায় ।ৰাতি বহু হৈছিল আমি নিজৰ কোঠালৈ যাওঁ বুলি ক'লো , দাদায়ে আমাক যাব নিদিয়ে "ৰ ৰ "কৈছে ,"শুৱয়েই নে" কৈছে ।আমি দুয়োটা ৰৈ দিলো ।দাদায়ে জনালে "কাইলৈ‌ গৰিমা আহিব , তাই বাৰু মোক সন্দেহ কৰে নেকি?? মই class 8 ৰ ল'ৰা নহয় ।"...আমি হাঁহি কৈছিলো বেছেৰীয়ে চিন্তা কৰে‌ আপোনাক লৈ , আপুনি যি টি কৰি থাকে যে .....তাৰপাছত দাদায়ে কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে , আমি দুটাই কি কৰিম ভাৱিয়েই নাপায় ,বিচিনাখনৰ দূয়োফালৰ পৰা দুইটা গৈ সাৱটি ল'লো । আমাক সাৱটি দাদায়ে কৈছে" গৰিমাক মই বহুত ভাল পাওঁ, তাইৰ নামতেই মা আছে , মাৰ দৰে মৰম কৰে তাই..তাই (বেয়া মাতষাৰ,যিটো‌ দাদাৰ মুখত ইম্মান ভাল লাগে)মোৰ আটাইতকৈ ভাল friend হয় ,চব ক'ব পাৰোঁ ,তাই একো নকয় ..(কান্দোন)মোৰ  নিজৰ হয় তাই , ঘৈণী বুলি ক'বলৈ বেয়াহে পাওঁ...কাইলৈ‌ খালী আহি মোক ক'ব এইটো‌ কিয় কৰিলা , এইটো নকৰি বা ....আহক দে তাই "...আমি দুটাই চাগে দাদাৰ চকুপানী দেখিয়েই কান্দি আছিলো ।দাদাক ক'ব ও নোৱাৰা হ'লো নাকান্দিব বুলি। দাদাই নিজক চম্ভালি আমাক লগতেই শুই যা ক'লে । আমিও শুলো , মই মাজত । ... ৰাতিপুৱা বৌ আহিল, দাদায়ে আমাৰ complain দিছিল বৌৰ আগত , "এই পাগল দুটাৰ বাবে ৰাতি শুৱ নোৱাৰিলো, ইটোতকৈ সিটোৰ নাকৰ sound কি শুনিবা"... কিন্তু দাদা আজি কৈছো আমি দুয়োটাই আপোনাৰ নাকৰ শব্দৰ বাবেহে বহুত দেৰিলৈ‌ হাঁহি হাঁহি কথা পাতি আছিলো।।সমীৰে কৈছিলে," এনেকৈ কোনে বিশ্বাস কৰিব বাৰু জুবিন‌ গাৰ্গৰো কেতিয়াবা শুই থাকোতে নাক বাজে বুলি"....

এইবোৰ মনত পৰিলে বৰ দুখ পাওঁ..কিবা এটাই খুন্দা মাৰি ধৰে বুকুত ....গৰিমা বৌ, আপুনি চিন্তা নকৰিব আমি বোৰ আছো আপোনাৰ লগত ,দাদাৰ আমি ভাই কেইটা আপোনাৰ আগত সদায় থিয় দি ৰ'ম ।।আপুনি সাহসী ।। দাদায়ে আপোনাক কৈছিল নে নাই নাজানো কিন্তু দাদায়ে আপোনাক বহুত ভাল পায় আৰু এতিয়াও‌ লগত আছে ,সেয়ে সকলোৰে মুখা খুলি খুলি গৈ আছে ।।" জুবিন দা আমাৰ ...জুবিন দা অমৰ ."..

দাদাৰ মৃত্যুৰ ন্যায় আমাক লাগিবই... 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

Mouchumi Laluari FB Wall

এই কথাষাৰ যদি জে পি দাস নিচিনা এজন জ্যেষ্ঠ শিল্পীয়ে কব লগা হৈছে, তেন্তে অসমৰ পুৰুষ,মহিলা,ডেকা, ছোৱালী  চাম ৰ কি অৱস্থা হব কওঁক চোন?

মানুহ ইমান নিৰ্দয় হব নালাগে, জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ সকলোৰে আছে, জুবিন দাৰো জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছিল। তেখেতে অসম বাসীক কি কি দিয়া নাই, অসমৰ সাংস্কৃতিক জগত খনক যিমান খিনি অৱদান আগবঢ়ালে, সম্ভৱ কোনোৱেই সেইখিনি আজিলৈকে দিয়া নাই বা দিবলৈ সম্ভৱ নোৱাৰেও।

এটা প্ৰতিভাক নষ্ট কৰি কি পালে সিহঁতি জেইলৰ ভাত? handcuff? জুবিন দাৰ প্ৰতিভা জন্মগত, কণ্ঠ ভগৱান প্ৰদত্ত, কোনো কাঢ়ি লব নোৱাৰে, বৰঞ্চ তেনে মহান প্ৰতিভাক জীয়াই থাকিব লৈ, সকলোৱে যত্ন হে লব লাগিছিল। কিন্তু নিৰ্দয় সেই শত্ৰু কেইটাই মাৰি খাই পেলালে।

জুবিন দাক সিহঁত সিদ্ধাৰ্থ, শ্যাম কানু য়ে কোনো দিনে মৰম, ভক্তিয়ে নকৰিলে, অকল টকা ঘটাৰ আহিলা হিচাপে হে ব্যৱহাৰ কৰিলে, আৰু শেষত জীউ টোকো লৈ ললে। কিমান বিপদ জনক মানুহ বোৰৰ কাষত জুবিন দা আছিল, নিজেই গম নেপালে।

শ্যাম কানু মহন্তই জুবিন দাৰ মৃত্যুৰ পিছতে ছিংগাপুৰ ত এটা নিউজ চেনেলত হাঁহি হাঁহি জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ সম্পৰ্কত interview দিছিল, জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ পিছতো হাঁহিব পাৰিছিল। অসম association ৰ সভাপতি যি য়টত আছিল অভিমুণ্য তালুকদাৰৰ হাঁহি জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ ৫/৬ দিনৰ পিছতো শেষ হোৱা নাছিল, ফোন কলত সকলোৱে শুনিছে । এইবোৰ একো একোটা শত্ৰুৱে নাছিল নে জুবিন দা ৰ বাবে বন্ধুৰ নামত?

কেই দিন মানৰ আগতে ফেচবুক তে এটা ৰেকৰ্ড শুনিলো, কোন হয় নাম টো কৈ দিয়া নাছিল, তাত কৈছিল, শ্যাম কানু ৰ মাকে তিনিটা ফেঁটী সাপ জন্ম দিলে, অসমক লুতি পুতি খাবলৈ, তাৰে এটা ফেঁটী সাপ শ্যাম কানু মহন্ত। অৰ্থাৎ জনসাধাৰণ  ক কিমান লৈকে ধ্বংস কৰিলে, কিমান টকা লুতি পুতি খালে, এনেকৈ কোনোবাই কব পাৰে বাৰু?

Right to life বুলি কথা এষাৰ আছে, সকলো মানুহ ৰে জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছে, যেতিয়া লৈকে মৃত্যু প্ৰাকৃতিক নহয়, #কিন্তু জুবিন দা নিচিনা এজন মহান শিল্পীক নি, মাৰিব লৈ সিদ্ধাৰ্থ , শ্যাম কানু, বা অইন কাৰোৱে একো অধিকাৰ নাছিল। জুবিন দাৰো জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছিল।

 #সিঁহতৰ এটাও যদি, জুবিন দা ৰ কাৰণে দৌৰি বচাব বিচাৰিলে হেঁতেন, তেতিয়াও মানি লব পাৰি, জুবিন দাক বচাব বিচাৰিছিল। #কিন্তু কোনোৱেই যেন সেই চেষ্টা নকৰিলে বৰঞ্চ জুবিন দা ৰ শেষ উশাহ কেতিয়াকে বন্ধ হয় সেইটো ৰ কাৰণে হে অপক্ষা কৰি থাকিল, video বোৰত স্পষ্ট কৈ দেখা গৈছে সিহঁতৰ চাল চলন।

ইহঁতৰ এতিয়া কোনো যুক্তি দেখুৱালেও, একো কামত নাই অসম বাসীৰ ওচৰত। মাথো এই হত্যাকাৰী বোৰৰ শাস্তি বিচাৰে অসমীয়া ৰাইজে।

Written by Mousumi Laluari 

Advocate, Dibrugarh

(যদি ভাল লাগে share কৰি দিব,

কপি যাতে কোনোৱে নকৰে)

Rupam Talukdar FB Wall

 ⛔গাৰ্গ বংশাৱলী⛔

ভগৱান ব্ৰহ্মাৰ বহুকেইজন মানসপুত্ৰৰ মাজত এজন আছিল "ঋষি আংগিৰা"। তেখেতে ঋকবেদৰ কিছু অংশ লিখিছিল। তেখেতে বিয়া কৰাইছিল দক্ষ প্রজাপতিৰ জীয়েক স্মৃতিক। সেইহিচাপে মহাদেৱ আছিল ঋষি আংগীৰাৰো ভিনদেউ। 

আংগিৰাৰ পুত্ৰ আছিল বৃহস্পতি। এই বৃহস্পতি ঋষিয়েই হল দেৱতাসকলৰ গুৰু।

বৃহস্পতি ঋষিৰ পুত্ৰ আছিল ঋষি ভৰদ্বাজ। যিজনে অৰ্থনীতি, ঔষধ, ব্যাকৰণ আদিৰ ওপৰত পুথি ৰচনা কৰিছিল। তদুপৰি ঋকবেদৰ ষষ্ঠ মণ্ডলো তেখেতেই ৰচনা কৰিছিল। 

এই ঋষি ভৰদ্বাজৰ বহুকেইজন সন্তানৰ ভিতৰত তিনিজন সুপ্ৰসিদ্ধ আছিল। তেওঁলোক 3 জন হল- 

1) জীয়েক - ইলাভিদা। ইলাভিদাৰ পুত্ৰ হল কুবেৰ। যাক ধনকুবেৰ বুলিও কোৱা হয়। লংকা আৰু পুষ্পক বিমানৰ মূল অধিকাৰী কুবেৰেই আছিল।

2) পুত্ৰ- দ্ৰোণাচাৰ্য। যিজনে কৌৰব আৰু পাণ্ডৱক যুদ্ধবিদ্যা শিকাইছিল। মহাভাৰতৰ যুদ্ধ যুঁজিছিল।

3) পুত্ৰ- মহৰ্ষি আদ্য গাৰ্গ। তেখেত আছিল শিক্ষক তথা জ্যোতিষী। সেয়েহে সকলোৱে গাৰ্গাচাৰ্য্য বুলি মাতিছিল। ঋকবেদ আৰু যজুৰ্বেদৰ কিছু অংশ গাৰ্গাচাৰ্য্যই ৰচনা কৰিছিল। তেখেতে লিখি উলিয়াইছিল "গাৰ্গ সংহিতা"। তেখেত আছিল যাদৱ বংশৰ কুলগুৰু। নন্দৰজা আৰু যশোদাই নিজৰ দুই কেঁচুৱা শিশুৰ নামাকৰণ কৰিবলৈ গাৰ্গাচাৰ্য্যৰ ওচৰতেই লৈ গৈছিল। গাৰ্গাচাৰ্য্যই ডাঙৰটিৰ নাম দিলে বলোৰাম, আৰু সৰুটিৰ নাম দিলে কৃষ্ণ। এই কৃষ্ণই আছিল ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ।

পিছলৈ গাৰ্গাচাৰ্য্যৰ বংশত আছিল "শিনি" যাক দ্বিতীয় গাৰ্গাচাৰ্য্য আৰু "শৈনেয়" যাক তৃতীয় গাৰ্গাচাৰ্য্য বুলি জনা গৈছিল। 

গাৰ্গ বংশৰ পূৰ্বজ সকল আছিল একো একোজন বিদগ্ধ পণ্ডিত। এজন ব্যক্তিৰ জ্ঞান, দক্ষতা, প্ৰতিভা নিজৰ পূৰ্বজৰ পৰাও আহে। বহুতে এই কথা কলে খিংখিঙাই উঠে। পিছে বংশগত ভাবে যদি বেমাৰ আহিব পাৰে, বংশগত ভাবে যদি চকুৰ মণিৰ ৰং একে হব পাৰে, বংশগত ভাবে যদি চুলি কেঁকোৰা হব পাৰে, তেন্তে বংশগত ভাবে জ্ঞান, প্ৰতিভাও আহিব পাৰে। 

এজন গাৰ্গে মোৰ কোনো জাতি নাই, ধৰ্ম নাই বুলি কৈ লগুন চিঙি দিয়া কথাটোৱেই একাংশ বালপন্থীয়ে বাৰে বাৰে লিখি ফুৰে। পিছে সেই বালপন্থী বোৰে জনা উচিত যে জাতি নাই বুলি কলেই তেখেতৰ পূৰ্বজ সলনি হৈ নাযায়। বংশগত ভাবে পোৱা জ্ঞান প্ৰতিভা সলনি হৈ নাযায়। 

যিটো বংশৰ মানুহে বেদ, সংহিতা লিখি উলিয়াইছিল, যিটো বংশৰ মানুহে Economics, Medicine, Grammer, Astrology ৰ ওপৰত পুথি লিখি উলিয়াইছিল, যিটো বংশৰ মানুহক স্বৰ্গৰ দেৱতাসকলে গুৰুৰ স্থান দিছিল, যিটো বংশৰ মানুহ লংকাৰ ৰজা আছিল, যিটো বংশৰ মানুহে ভগবান কৃষ্ণৰ নামাকৰণ কৰিছিল, যিটো বংশৰ মানুহে অৰ্জুনক ধনুৰ্বিদ্যা শিকাইছিল, সেই বংশৰ পিছৰ প্ৰজন্মও প্ৰতিভাশালী হোৱাটো স্বাভাৱিক।

Swety Dey FB Wall

প্ৰথম খন ফটোত জুবিন দা আৰু দ্বিতীয় খনত টলিউড অভিনেতা দেব।

কথাটো হ'ল নিশ্চিত ভাৱে তেখেত এজন সুদক্ষ অভিনেতা কিন্তু তেখেতৰ আৰম্ভণিৰ 

চিনেমাবোৰ বেছি হিট হৈছিল চিনেমাৰ গানৰ কাৰণে। 

এই গানবোৰ কোনে গাইছিলে জানে নে ? আমাৰ অসমৰ জুবিন দা ।এটা দুটাকৈ গান গোৱা নাই তেখেতৰ চিনেমাবোৰত ।

মই ক'ব বিছাৰিছো জুবিন দা ৰ শেষ সময়ত  তেখেতক দেখা নাপালো ।

মোৰ মতে শাৰীৰিক ভাবে উপস্থিত থাকিব লাগিছিল।।

অসমৰ পৰা কলকাতা ইমানো দূৰ নহয়।

টলিউদ অভিনেতা দেবৰ চিনেমাত 

জুবিন গাৰ্গে গোৱা গানৰ লিষ্ট _

মন মানে না (২০০৮)

Mon Mane Na (Title Track)

Shubha Mangalam

পরাণ যায় জ্বলিয়া রে (২০০৯)

Chokher Jole

দুজনে (২০০৯)

Kar Chokhe Chokh Rekhe Je

Bodhua

বলোনা তুমি আমার (২০১০)

Aina Mon Bhanga Aina

পাগলু (২০১১)

Prem Ki Bujhini

রোমিও (২০১১)

Mon Toke Dilam

খোকাবাবু (২০১১)

Soniye Tu

Je Deshe

পাগলু ২ (২০১২)

Habudubu

Khuda Jane

খোকা ৪২০ (২০১৩)

Bin Tere Tere Bin

রংবাজ (২০১৩)

Love You Soniyo

বিন্দাস (২০১৪)

Ajke Ei Khushir Dine

চৈয়দ মুকিবুৰ ৰহমান FB Wall

‘মায়াবিনী’ গীতৰ কথা: এক অৱলোকন

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

 ধৰা দিলা গোপনে আহি

 হিয়াৰ কোণত…”

এয়া এই কেইদিন অসম তথা ভাৰতবৰ্ষ আনকি বিশ্বৰ বিভিন্ন কোণত বাজি থকা এটি বিশেষ গীত। লাখ-লাখ জুবিন অনুৰাগীয়ে WhatsApp, Facebook ইত্যাদি বিভিন্ন সামাজিক মাধ্যমৰ জৰিয়তে প্ৰিয় শিল্পীগৰাকীলৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছে এটি বিশেষ গীত ‘মায়াবিনী ৰাতি’ৰ জৰিয়তে। জুবিন গাৰ্গৰ হাজাৰ হাজাৰ সুন্দৰ গীতৰ মাজৰ পৰা এটি বিশেষ গীত ‘মায়াবিনী’ক স্থান দিয়া হৈছে প্ৰাৰ্থনা সভাবোৰত আনকি সিদিনা সোণাপুৰত বিদায়বেলাতো সকলোৱে সমস্বৰে একেলগে উচ্চাৰণ কৰিলে ‘মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…।’ হয়তো এতিয়া সৰগতো মায়াবিনী… মাথোঁ মায়াবিনী ৰাতিৰ গুঞ্জন… 

মায়াবিনী এতিয়া কেৱল এটি গীত হৈ থকা নাই। গীতটো শুনিলে শ্ৰোতাৰ মনত অন্য এক ধৰণৰ স্নিগ্ধতা আৰু শিহৰণ জাগে। ই এটি প্ৰাৰ্থনা। এতিয়া লাখ-লাখ অনুৰাগীৰ বাবে আবেগ ‘মায়াবিনী’। এই আবেগে চকুলো আনিছে জনতাৰ। আকৌ আনিছে দৃঢ়তাৰ এনাজৰী। শিকাইছে সততাৰে সাহসিকতাৰ গান। 

কিন্তু কিয়?? কিয় কেৱল মায়াবিনী?? ইয়াৰ উত্তৰৰ বাবে মায়াবিনীৰ গীতৰ কথালৈ এবাৰ লক্ষ্য কৰোঁ আহঁক।

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

 ধৰা দিলা গোপনে আহি

 হিয়াৰ কোণত…”

এই সমগ্ৰ গীতৰ কথাত কোনো ধৰণৰ ব্যক্তি বিশেষৰ নাম দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে সৰ্বনাম পদৰহে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। গতিকে বিষয়বস্তুৱে ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক প্ৰসঙ্গৰ পৰা ঊৰ্দ্ধলৈ যোৱাৰ সমান্তৰালকৈ স্থান-কাল-পাত্ৰও যেন অতিক্ৰম কৰিলে। সেয়ে নিশ্চয় ‘মায়াবিনী’ৰ সুৰত প্ৰতিজন শ্ৰোতাই অনুভৱ কৰে নিজস্ব প্ৰতিচ্ছৱি। 

মহৎ সাহিত্যবোৰ প্ৰায় সময়তেই আমি দেখা পাওঁ ই বহুদিশীয় বা বহুমাত্ৰিক (Multidimensional)। ‘মায়াবিনী’ গীতৰ শাৰীবোৰলৈ মন কৰিলে দেখা যায় এনে এক লক্ষণ। তলত বহুমাত্ৰিক প্ৰসঙ্গটো কিছু বহলাই আলোচনা কৰাৰ প্ৰয়াস কৰা হ’ল। 

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…” গীতটো শুনিলেই সাধাৰণভাৱে আমাৰ মনলৈ আহে এয়া যেন প্ৰিয়জনক উদ্দেশ্যি প্ৰকাশ কৰা অনুভৱৰ এক অৱলোকন। গভীৰ নিশা এটিত কোনোবা আপোনজনৰ ওচৰত ধৰা দিছেহি প্ৰিয়তমাৰ অনুভৱৰ ছবি। কিন্তু হয় জানো এয়া কেৱল প্ৰিয়জনৰ প্ৰতি অনুভৱৰ প্ৰকাশ?? এটা কথা সঁচা যে ইয়াত হেঁপাহ, আকুলতা তথা প্ৰেমৰ প্ৰসঙ্গ আছে… কিন্তু এই হেঁপাহ, প্ৰেম-ভালপোৱা কেৱল নাৰী-পুৰুষৰ বাসনাৰ প্ৰেম হয় জানো?

এনেদৰে আলোচনাৰ মাজলৈ আগবাঢ়িলে ‘মায়াবিনী’ৰ শ্ৰোতাই দেখা পাব প্লেটনিক প্ৰেমৰ প্ৰসঙ্গ। শাৰীৰিক আকর্ষণ বা ৰোমান্টিক সম্পৰ্কৰ সীমা অতিক্ৰমি এক প্ৰশস্ত আৰু শুদ্ধ প্ৰেমৰ ৰূপ। যি প্ৰেমত নাথাকে প্ৰিয়জনৰ পৰা কিবা পোৱাৰ প্ৰসঙ্গ। নাথাকে পাৰ্থিৱ স্বাৰ্থ। সেয়ে “মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…” গীতৰ কথা হ’ব পাৰে কোনোবা দুৰ্ভগীয়া মাতৃৰ হৃদয়ৰ সংলাপ। যি মাতৃয়ে সন্তানক হেৰুৱাই অতিবাহিত কৰিছে বিনিদ্ৰ ৰজনী। অথবা এয়া হ’ব পাৰে কোনোবা আপোন ভাতৃৰ ভগ্নী প্ৰেমৰ বৰ্হিপ্ৰকাশ। এনেদৰে ভিন্ন পৰিৱেশ পৰিস্থিতিত স্থান-কাল-পাত্ৰ ভেদে ‘মায়াবিনী’ গীতৰ প্ৰসঙ্গ খাপ খাই পৰে। 

‘মায়াবিনী’ গীতৰ বহুমাত্ৰিক দিশৰ এটি উল্লেখযোগ্য প্ৰসঙ্গ হৈছে ঈশ্বৰ ভক্তি। দেৱী অৰ্চনা। অহৰহ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি ভক্তিৰে তথা দেৱী অৰ্চনাৰে জীৱন অতিবাহিত কৰা কোনো ভক্তৰ কাষলৈ আহিছে সাক্ষাৎ দেৱী। গভীৰ নিশা ভক্তই অনুভৱ কৰিছে হিয়াৰ নিভৃত কোণত ঈশ্বৰৰ উপস্থিতি। মানৱী জীৱনটো দুদিনীয়া, এই সংসাৰ মায়াৰে আৱৰা, অসাৰ। ঠিক যেন শুকান বন। একমাত্ৰ ঈশ্বৰ সন্তুষ্টিৰে, দেৱীৰ কৃপাত সৃষ্টি হ’ব পাৰে এই শুকান বনত নিয়ৰৰ টোপাল। জীপাল হ’ব পাৰে আমাৰ জীৱনবোৰ। নিৰ্বাণ লাভ কৰিব পাৰে মানৱী জনমে। ইয়াৰ লগতে অদৃশ্যৰ কৃপাত প্ৰতিদিনেই ৰ'দৰ পৰশে আলোকিত কৰে আমাৰ জীৱন। অৰ্থাৎ পোহৰৰ দিশলৈ এখোজ। শুদ্ধ পথেৰে, সততাৰে আগুৱাই আমাৰ জীৱন। সেয়ে -  

“তুমি যে মোৰ শুকান বনত

নিয়ৰৰে চেঁচা টোপাল 

নামি অহা ৰ'দৰে নৈ 

মোৰ দেহত প্রতি পুৱা…” 

মানৱী জনম সুখ-দুখ হাঁহি কান্দোনৰ সমন্বয়। দুখৰ ধুমুহা, সংঘাত সকলোৰে জীৱনত কম-বেছি পৰিমাণে থাকে আৰু থাকিবই। যুগে যুগে মানুহৰ এনে অভিজ্ঞতা সাৰ্বজনীন। দিন-ৰাতিৰ দৰে মানুহৰ জীৱনবোৰো এন্ধাৰ-পোহৰেৰে আৱৰা। নিবিচৰা দুখবোৰো মানুহে আপোন কৰিব লগীয়া হয়। এয়া পোৱা-নোপোৱাৰ খতিয়ান। মানুহৰ জীৱনৰ গান। আৰু এদিন সকলোৰে শেষত শেষ হয় সকলো। সেয়ে শিল্পীৰ কণ্ঠত-       

“ধুমুহাৰ স’তে মোৰ 

বহু যুগৰে নাচোন 

এন্ধাৰো সঁচা মোৰ 

বহু দিনৰে আপোন 

নিজানৰ গান মোৰ 

শেষ হ'ব ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত…”

মানুহৰ জীয়াই থকাৰ সংগ্ৰামৰ সাক্ষী হৈ ৰয় প্ৰতিটো শৰৎ, প্ৰতিটো ঋতু। ইতিহাস হয় এটি প্ৰজন্ম। কিন্তু মানৱ জীৱনবোৰ চলি থাকে এটি প্ৰজন্মৰ পৰা আন এটি প্ৰজন্মলৈ। সেয়ে এই অনুভৱ ব্যক্তিবিশেষৰ ঊৰ্ধত। তাৰেই প্ৰকাশ- 

“প্রতি শৰতৰ প্ৰভাতী ফুলে

ক'ব তোমাকেই মোৰ কথা

প্রতি মেঘালী নিশা জোনে

ক'ব তোমাকেই মোৰ বেথা।। 

ধুমুহাৰ... 

ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত।।…”

“মায়াবিনী”ৰ সুৰ কেৱল এজন প্ৰেমিক অথবা এগৰাকী ভক্তৰ হৃদয়ৰ সুৰ নহয়, ই প্ৰজন্মৰ স্বপ্ন, হেঁপাহ, আন্তৰিক সম্পৰ্ক, প্ৰেম-প্ৰণয় তথা হৃদয়ৰ প্ৰতিধ্বনি। গীতটিত প্ৰতিফলিত হৈছে এক গভীৰ জীৱন দৰ্শন। শব্দশৈলী, ৰূপক প্ৰয়োগ আৰু ছন্দতত্ত্বৰ সমন্বয়ত গীতটিত এক অনন্য সৌন্দৰ্য প্ৰদান কৰা হৈছে। 

“দুচকুতে তোমাৰ চালে 

সপোন আঁতৰি দিঠক নামে

চুব খুজিলেই মোৰ দুহাতে 

দিঠক আঁতৰি সপোন আহে

ধুমুহাৰ সতে ... 

ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত।”

এইখিনিতে কব পাৰি ‘মায়াবিনী’ৰ গীতৰ কথা প্ৰগতিশীল সাহিত্যৰ শাৰীলৈও উন্নীত হৈছে। কাৰণ প্ৰগতিশীল সাহিত্যই সাৰ্বজনীন সমস্যা বা বিষয়বস্তু উত্থাপন কৰি তাৰ সমাধানৰ পথ দেখুওৱাৰ সমান্তৰালকৈ সাহিত্যিক মান-সম্পন্ন উপস্থাপন শৈলীৰ ওপৰতো গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ‘মায়াবিনী’ৰ গীতৰ কথাতো দেখা যায় মানুহৰ জীৱনৰ সাৰ্বজনীন সমস্যা, এন্ধাৰ-পোহৰৰ প্ৰতিফলন, প্ৰেম-ভক্তি, আৱেগৰ অনুভৱ। কিন্তু এই সকলোৰে এটি শেষ থাকে, এটি সমাধান থাকে। সেই সমাধান যেন ঈশ্বৰৰ চৰণত অথবা যাক আমি মোৰ ঈশ্বৰ বুলি ভাৱো বা বিশ্বাস কৰোঁ তেওঁতেই অৰ্পণ কৰা হৈছে আৰু শেষ যাত্ৰাত বিলীন হৈ পৰিছে।

শেষত কওঁ- সোণ হলেই মানুহে গহনা বুলি পৰিধান নকৰে। গহনাৰ বাবে সোণ আৰু সোণাৰীৰ প্ৰয়োজন। ঠিক একেদৰে উন্নত মানৰ গীতৰ কথা হ’লেও এটি সুন্দৰ গীত নহ’ব পাৰে। শ্ৰোতাই নিজৰ কৰি নল’ব পাৰে। শ্ৰোতাৰ কাষ চাপিবলৈ লাগে শিল্পীৰ অনন্য পৰশ। ‘মায়াবিনী’ত আছে বহুমাত্ৰিক, প্ৰগতিশীল সাহিত্যৰ গুণ, কাব্যময় আবেদন আৰু সুৰৰ অনন্য মায়াজাল। এই সকলো দিশ একত্ৰিত হৈ ‘মায়াবিনী’ক সুন্দৰৰ শীৰ্ষলৈ নি এটি অমৰ গীত কৰি তুলিছে।

বহুমাত্ৰিক দিশৰ এটি বিশেষ দিশলৈ লক্ষ্য কৰিলে মায়াবিনী হৈ পৰে ঈশ্বৰ অথবা দেৱী বন্দনা। যি অলৌকিক শক্তিয়ে আমাৰ জীৱনবোৰ জীপাল কৰিব পাৰে সেই অলৌকিক শক্তিতেই আমাৰ শেষ আশ্ৰয়। সেয়ে হয়তো সিদিনা সোণাপুৰত লক্ষাধিক জনতাৰ মুখত সমস্বৰে  উচ্চাৰিত হ'ল- আৱেগেৰে… চকুলোৰে…

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

ধৰা দিলা গোপনে আহি

হিয়াৰ কোণত…” 

আৰু এনেদৰেই মায়াবিনী হৈ পৰিল সকলোৰে হৃদয়ৰ প্ৰাৰ্থনা। 

(বি.দ্ৰ. প্ৰিয় শিল্পী জুবিন গাৰ্গলৈ অশ্ৰুসিক্ত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি নিবেদিলোঁ। আমাৰ দৃষ্টিভঙ্গীৰে চেকি চোৱাতকৈ ‘মায়াবিনী’ৰ প্ৰসঙ্গ ব্যাখ্যা হয়তো ভিন্ন ধৰণেও হ'ব পাৰে। প্ৰিয় পাঠকসকলে এনেধৰণৰ তাৰতম্য লক্ষ্য কৰিলে ৰৈ যোৱা খলা-বমাসমূহ গঠনমূলক আলোচনাৰে পূৰ কৰি যাব বুলি আশা ৰাখিলোঁ।)

©চৈয়দ মুকিবুৰ ৰহমান।

কৰ্ণাটক, মহীশূৰ।

০২.১০.২০২৫

Pranjit Bora FB Wall

 জুবিন গাৰ্গ অসমীয়াৰ বাবে কি আছিল?

এজন চঞ্চল যুবক। চাধা খায়, মদ খায়। ভাষাৰ লাগ-বান্ধ নাই; কথাই-কথাই অবাইচ মাত মাতে। বেশভূষাৰ কোনো হিচাব নাই। ৰাতি চানগ্লাছ পিন্ধে; কেতিয়াবা দুখন ভৰিত দুপাত বেলেগ-বেলেগ জোতা পিন্ধে। বাৰ্মূদা পিন্ধি ভূপেন হাজৰিকাৰ দৰে নমস্য শিল্পীক শেষ শ্ৰদ্ধাঞ্জলী জনাবলৈ যায় । সময়ানুবৰ্ত্তিতা নাই; দিনৰ বাৰটাত সময় দি ৰাতি বাৰটাতো আহিব নোঁৱাৰে। নিয়ম-কানুনক একো নামানে।

সাধাৰণতে, কোনো পিতৃ-মাতৃয়ে নিজৰ সন্তান, কোনো ভগ্নীয়ে নিজৰ ভাতৃ এনে হোৱাতো কামনা নকৰিব। কোনো যুৱতীয়ে নিজৰ পিতৃ-মাতৃৰ সন্মুখত এনে যুৱকক প্ৰেমিক হিচাপে চিনাকি কৰাই দিবলৈ টান পাব। 

গায়ক, খেয়ালী শিল্পী। পশ্চিমীয়া ঢঙৰ হলৌ পোচাক আৰু কাওবয় হেট পিন্ধি বিহুৰ মঞ্চত উঠে। বিহুৰ মঞ্চত হিন্দী গীত গাই। মদ খাই মঞ্চত ঢলি পৰে; মঞ্চত খুটা বগাই; মঞ্চতে কামিজ খুলি পেলাই।

কোনো আদৰ্শগত স্থিৰতা নাই। বামপন্থী আদৰ্শৰ কথা কয়, কিন্তু সোঁপন্থী ৰাজনৈতিক দলৰ হৈ নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰৰ গীত গাই। এদিন কাৰ সমৰ্থনত চৰকাৰৰ বিৰোধিতা কৰে, পাছদিনা চৰকাৰী পৃষ্ঠপোষকতাত অনুষ্ঠিত ফিল্মফেয়াৰ এৱাৰ্ড অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰে।

কেমেৰাৰ সন্মুখত বহুৱালি কৰে। সাংবাদিকৰ লগত কাজিয়া কৰে। 

আৰু সেই যুৱকজনৰ মৃত্যুৰ বাতৰিত সমগ্ৰ ৰাজ্য স্তব্ধ হৈ পৰে। সকলোৱে প্ৰাৰ্থনা কৰে, তেওঁৰ মৃত্যুৰ বাতৰি মিছা হওক।

সকলো ৰাজপথলৈ ওলাই আহে।

তেওঁৰ গানেৰে মুখৰিত হৈ পৰে ৰাজ্যৰ আকাশ-বতাহ। প্ৰতিখন গাঁও, প্ৰতিখন নগৰ, প্ৰতিটো পথ, প্ৰতিটো গলিত তেওঁৰ ফটো লগোৱা হয়। প্ৰতিটো পদূলিত তেওঁৰ নামত চাকি জ্বলে।

দোকান-পোহাৰ, ৰাজহুৱা যাতায়ত স্বতস্ফূতভাৱে বন্ধ হৈ পৰে।

ক্ৰিকেট বলিয়া দেশখনৰ এখন ৰাজ্যই পাহৰি যায় সেইদিনা এখন ক্ৰিকেট মেচ আছিল।

ৰাইজৰ হাজাৰ বিদ্ৰোহকো ভ্ৰক্ষেপ নকৰা প্ৰবল প্ৰতাপী ৰাজ্যৰ মূখ্যমন্ত্ৰীজনে ক’বলৈ বাধ্য হয়, যুৱকজনৰ শেষ যাত্ৰা ৰাইজৰ ইচ্ছা মতেই হ’ব।

ৰাজ্যৰ প্ৰতিখন বাতৰি কাকতৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠা দুদিন ধৰি কেৱল তেওঁৰ বাতৰিৰে ভৰি পৰে। প্ৰতিটো চেটেলাইট চেনেল, পৰ্টেলত দুদিন জুৰি কেৱল তেওঁ আৰু তেওঁৰ বাতৰি চলে, তেওঁৰ গান বাজে।

তেওঁৰ নশ্বৰ দেহ আদৰিবলৈ তিনি কোটি মানুহে দুটাকৈ বিনিদ্ৰ ৰজনী পাৰ কৰে। বিমান বন্দৰৰ বাহিৰত, ৰেলৱে’ ষ্টেচনত, অভাৰব্ৰিজৰ তলত, ফুটপাথত, চলন্ত বাছ আৰু ট্ৰেইনত, ঘৰৰ চোতালত, বাৰাণ্ডাত, বেলকনিত, শেতেলীত।

তেওঁৰ মৃতদেহ দেখি কৰ্ত্তব্যৰত আৰক্ষী কান্দোনত ভাগি পৰে, টিভি ৰিপৰ্টাৰৰ চকুৰে চকুপানী বয়, ষ্টুডিঅ’ত এংকৰৰ মাত থোকাথোকি হয়।

কিয়?

জুবিন গাৰ্গ আমাৰ বাবে কি আছিল?

জুবিন গাৰ্গ অসমৰ বাবে কি আছিল?

বিংশ শতিকাৰ নব্বৈৰ দশকৰ আৰম্ভনি অসমৰ বাবে এক কঠিন সময় । ছবচৰীয়া অসম আন্দোলনে ৰাজহাড় ভাঙি দিয়া অসমৰ অৰ্থনীতি তেতিয়াও থন ধৰি উঠিব পৰা নাই। আন্দোলনৰ ফলস্বৰূপে জন্ম লাভ কৰা জাতীয়তাবাদী দলৰ চৰকাৰখনৰ প্ৰতি জনতাৰ ইতিমধ্যে মোহভংগ হৈছে। আলফাৰ সসস্ত্ৰ সংগ্ৰাম তেতিয়া তুংগত; অপাৰেশ্যন বজৰংগে অসমক জুৰুলা কৰি তুলিছে।

অসমৰ সাংস্কৃতিক ক্ষেত্ৰখনো তেতিয়া সংকটত। প্ৰায়সকল বিশিষ্ট গায়ক, শিল্পী, লেখকেই তেওঁলোকৰ সৃষ্টিৰ সোণালী বয়স পাৰ কৰিছে। নতুন সৃষ্টি নগন্য। অসমৰ বতাহত বাজিছে হিন্দী চলচিত্ৰৰ গান, চিত্ৰগৃহত অসমীয়া চিনেমাৰ বাবে স্থান নাই। অসম নিয়ন্ত্ৰিত কৰিছে বহিৰাজ্যই লবিয়ে। অসমতে অসমীয়াৰ কোনো দাম নাই।

স্বপ্নভংগৰ বেদনা, ৰাষ্ট্ৰযন্ত্ৰৰ অত্যাচাৰ, সৃষ্টিশীল সংকটত পিষ্ট অসমীয়াৰ জাতীয় অহামিকা।

তেনে সময়তে উন্নৈশ বছৰীয়া যুৱক জুবিন গাৰ্গৰ অসমীয়া জাতীয় জীৱনলৈ আগমণ।

তেওঁৰ আগমণ গানৰ মাধ্যমেৰে। অসমীয়াৰ বাবে লিখি, সুৰেৰে সজাই গ’ল এটাৰ পাছত এটাকৈ গান। প্ৰেমৰ গান আৰু বিৰহৰ গান; সুখৰ গান আৰু বিষাদৰ গান; নৈশব্দৰ গান আৰু কোলাহলৰ গান; জীৱনৰ গান আৰু মৃত্যুৰ গান; শৈশৱৰ গান আৰু যৌবনৰ গান; গৌৰৱৰ গান আৰু গ্লানিৰ গান; স্বপ্নভংগৰ গান আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিৰ গান; কষ্টৰ গান আৰু সংগ্ৰামৰ গান; বিপ্লবৰ গান আৰু স্বাধীনতাৰ গান। সম্পুৰ্ণ থলুৱা শব্দৰে; থলুৱা সুৰেৰে।

আমি আকৌ অসমীয়া গান শুনিবলৈ শিকিলোঁ। আমি সকলো অনুভৱ তেওঁৰ গানতে বিছাৰি পালো।তেওঁৰ গানত আমি অসমীয়াৰ আবেগ বিছাৰি পালো।

তেওঁৰ বাবেই আমি বৰগীতৰ কেছেট কিনিলো। লোকগীত, টোকাৰি গীত, বনগীতৰ কেছেটেৰে দোকান ভৰি পৰিল। বজাৰত জ্যোতি সংগীত, ৰাভা সংগীত, পাৰ্বতী প্ৰসাদ বৰুৱাৰ গীত, ভুপেন্দ্ৰ সংগীত আকৌ বাজিব ধৰিলে।

তেওঁ যেন আমাক অসমীয়াৰ পৰিচয় ঘুৰাই আনি দিলে।

অসমৰ সংগীত জগতৰ তেওঁ প্ৰাণকেন্দ্ৰ হৈ পৰিল। তেওঁৰ অবিহনে ব্যৱস্থাটো চলাব নোঁৱাৰা অৱস্থা এটা হ’ল। তেওঁৰ নাম আৰু ফটোৰ অবিহনে বজাৰত কেছেট নচলা হ’ল। বহি:ৰাজ্যৰ শক্তিৰ নিয়ন্ত্ৰণত থকা এই ব্যৱস্থাটোত তেওঁ অসমীয়াৰ পথ প্ৰশস্ত কৰি দিলে।

ইয়াৰ পাছত তেঁও আৰু গায়ক হৈ নাথাকিল। তেওঁৰ অসমীয়াৰ স্বাভিমান হৈ পৰিল।

তেওঁক লৈ আমি সপোন দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিলো। যি সপোন আমি সুধাকণ্ঠ ভূপেন হাজাৰিকাক লৈ দেখিছিলো, কিন্তু আধৰুৱা হৈ ৰ’ল।

জুবিন গাৰ্গে আমাৰ সপোন পূৰণ কৰিলে, কিছুলাংশে। ফিল্মফেয়াৰত শ্ৰেষ্ঠ পাৰ্শ্ব-গায়কৰ বটাৰ বাবে মনোনয়ন পালে। আইফাত শ্ৰেষ্ঠ পাৰ্শ্ব-গায়কৰ বটা লাভ কৰিলে। অসমৰ বাহিৰৰ বন্ধু-বান্ধবীক ক’ব পৰা হ’লো-এইজন জুবিন গাৰ্গ; অসমীয়া ল’ৰা। এইবাৰ আইফা এৱাৰ্ড পাইছে।

এইয়াই আমাৰ বাবে অসমীয়া স্বাভিমান।

জুবিন গাৰ্গৰ বাবে দুৱাৰ খোল খাই গৈছিল। তেঁও থাকি যাব পাৰিলেহেঁতেন মুম্বাইত। আৰু বহুতো গান গাব পাৰিলেহেঁতেন। হয়তো আৰু বটা পালেহেঁতেন। হয়তো আৰু বেছি মানুহে চিনি পালেহেঁতেন। হয়টো বহুত বেছি টকাও ঘটিব পাৰিলিহেঁতেন।

 কিন্তু তেওঁ ঘূৰি আহিল। অসমীয়া মানুহৰ মাজত থাকিবলৈ। অসমত কাম কৰিবলৈ। আমাৰ জাত্যাভিমান পুণৰ জগাই তুলিবলৈ।

নিজৰ জীৱনৰ সমস্ত জমাপুঞ্জী লগালে অসমীয়া চলচিত্ৰৰ পুনৰোদ্ধাৰৰ বাবে। মিছন চাইনা। কিন্তু আমাৰ বাবে যেন সেয়া মিছন অসমীয়া। তেওঁৰ আহ্বানক আমি সঁহাৰি দিলো। দৌৰি-দৌৰি গৈ মিছন চাইনা চালো। ছবিঘৰত ধুমুহা বলিল। যি হিন্দী বলয়ে অসমীয়া চলচিত্ৰক অসমতে কাষৰীয়া কৰিছিল, সেই হিন্দী চলচিত্ৰসমূহ মিছন চাইনাৰ ধুমুহাত উৰি গ’ল।

মিছন চাইনা অসমীয়া চিনেমাৰ ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰত এক মাইলৰ খুঁটি। জুবিন গাৰ্গে দেখুৱালে দুই কোটি টকা খৰচ কৰি অসমীয়া চিনেমা বনাব পাৰি। হিন্দী চিনেমাৰ লগত ফেৰ মাৰি ছয় কোটি টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰি। হিন্দী চিনেমাক ওফৰাই পথাব পাৰি। সেয়াই জুবিন গাৰ্গৰ অহংকাৰ।

অসমীয়াৰ অহংকাৰ।

জুবিন গাৰ্গে অসমীয়াৰ সেই অহংকাৰ আছিল।

এক কথাত জুবিন গাৰ্গ অসমীয়াৰ আবেগ আছিল, অসমীয়াৰ পৰিচয় আছিল, অসমীয়াৰ স্বাভিমান আছিল, অসমীয়াৰ অহামিকা আছিল, অসমীয়াৰ জাত্যাভিমান আছিল, অসমীয়াৰ অহংকাৰ আছিল।

জুবিন গাৰ্গ আচলতে সকলো অসমীয়াৰে ঘৰৰ ল’ৰা আছিল। 

যাৰ উৎপাতৰ বাবে আমি তেওঁক সমালোচনা কৰিছিলো, যাৰ বহুৱালিত অতীষ্ঠ হৈ আমি তেওঁক গালি পাৰিছিলো।

কিন্তু আজি যেতিয়া তেঁও চিৰনিদ্ৰাত শুই পৰিছে, আমি যেন তেওঁক গৈ জোকাৰি উঠাই দিম।

তেওঁক কম-এবাৰ উঠা। লাগিলে উঠি এটা অবাইচ মাতকে মাতা। লাগিলে মঞ্চত উঠি খুটাকে বগোৱা। লাগিলে মদ খাই মাতাল হৈ বাগৰি পৰা। হিন্দী ইংৰাজী যি মন যাই তাকে গোৱা।

কিন্তু এবাৰ উঠা। মাত্ৰ এবাৰ উঠা।💔💔🙏

©®Pranjit Bora

Madhumita Borah FB Wall

“জুবিন জীৱনৰ পৰা গানলৈ” গ্ৰন্থখনত জুবিন দাৰ সহধৰ্মিনী গৰিমা বৌৱে লিখা “জুবিন হেজ গ’ট এ হাৰ্ট অফ্ গোল্ড” শীৰ্ষক লেখাটোৰ পৰা হুবহু তুলি দিয়া হৈছে।

১৯৯৫ ... মই তেতিয়া মুম্বাইত... একেবাৰে নতুন। ছ'ফিয়া কলেজত স্নাতক প্রথম বৰ্ষৰ ছাত্ৰী হিচাপে নামভৰ্তি কৰিছোঁ। দেউতাই হোষ্টেলত থৈ অহাৰ পিছত বেছি বেয়া লাগিছিল... নতুন ঠাই, নতুন পৰিৱেশ, নতুন মানুহ, তাতে হোষ্টেলৰ ছোৱালীবোৰৰ লগতো বৰ বিশেষ আত্মীয়তা গঢ়ি উঠা নাছিল। আজৰি সময়খিনিত চিনাকি মানুহলৈ চিঠি লিখা আৰম্ভ কৰিলো - বন্ধু-বান্ধবী, আত্মীয়-স্বজন সকলোলৈকে। লগতে আৰু এটা পুৰণি চখ অনুশীলন কৰাৰো ইচ্ছা জাগি উঠিল.. fan letters লিখাৰ। স্কুলত মোৰ আৰু বান্ধবী প্রিয়ম্বদাৰ এইটো এটা ডাঙৰ চখ আছিল। গায়ক, অভিনেতা, অভিনেত্রী, খেলুৱৈ-দেশখনৰ নামী-দামী সকলোৰে ঠিকনা সংগ্ৰহ কৰি মুঠতে আমি fan letter পঠিয়াওঁ আৰু বিনিময়ত তেওঁলোকৰ ফটোসহ অট'গ্রাফ চিঠিবোৰ সংগ্ৰহ কৰোঁ। সেই অভ্যাসটো ঘুৰাই আনি পুনৰ চিঠি লিখিলো প্রায় ৩০-৩৫ জন কলা-কুলশী, শিল্পী-অভিনেতালৈ। তাৰ মাজতে এখন চিঠি আছিল তেতিয়া অসমত সকলোৰে হার্ট-থ্ৰৱ হৈ পৰা যুৱশিল্পী জুবিন গাৰ্গৰ নামত। কিছুদিনৰ পিছত আশা কৰামতেই উত্তৰ আহিল আৰু মুম্বাইলৈ তেওঁৰ পৰৱৰ্তী ৰেকর্ডিঙৰ বাবে শীঘ্রেই গৈ আছে বুলিও জনালে। এটা ফোন নম্বৰসহ যোৱাৰ তাৰিখটো জনাইছিল যদিও কিবা এটা ইতঃস্ততবোধত মোৰ যোগাযোগ কৰা নহ'ল। প্ৰায় ডেৰমাহমান পিছত হঠাতে এদিন আবেলি মোক লগ পাবলৈ কোনোবা এজন ভিজিটৰ আহিছে বুলি খবৰ পাই দৌৰি তললৈ নামি আহি যাক দেখিলো প্ৰথমতে মই নিজৰ চকুকেই বিশ্বাস কৰিব পৰা নাছিলো। মই দিয়া চিঠিখনৰ ঠিকনা লিখা চুকটো ফালি অনা টুকুৰাটো হাতত লৈ হোষ্টেলৰ ভিজিটিং ৰুমত থিয় হৈ আছিল 'জুবিন গাৰ্গ'। ফটোত দেখা মানুহটোৰ দৰেই চুলিখিনি, মুখখন কিন্তু ওখ-পাখটো একেবাৰেই নহয়। খীণ-মীণ এটা সৰু ল'ৰাৰ দৰে আছিল তেওঁ। মই আগবাঢ়ি গৈ মোৰ চিনাকি দিলোঁ। কোনোধৰণৰ ফৰমেলিটি অথবা পৰিচয়ৰ অৱতাৰণা নকৰাকৈ তেওঁ প্রথমেই সুধিলে- 'তুমি এইটো হোষ্টেলতে থাকা নেকি? ইয়াত দেখোন ওচৰতে ইমান slum area আছে আৰু বহুত eunuchs ও দেখিলো।' মোৰ বৰ আচৰিত লাগিছিল প্রথমদিনাই তেওঁৰ সৰলতা দেখি, প্রথম চিনাকিতেই ইমান বন্ধুত্বসুলভ ব্যৱহাৰ দেখি। কিন্তু লাহে লাহে বুজি পালোঁ এই মানুহটোৰ মাজত অহংকাৰ-ভেম নামৰ বস্তুবোৰ হয়তো কেতিয়াও জন্ম নহ'ব। আজি এটা যুগৰ পাছতো সফলতাৰে দেশখনৰ সাংস্কৃতিক ক্ষেত্রত এখন সুকীয়া আসন দখল কৰি লোৱাৰ পাছতো মই প্রথম লগ পোৱা 'জুবিন গাৰ্গ'জনৰ সৰলতা আৰু স্পষ্টতা একেই আছে।

সেইদিনাৰ চিনাকিৰ পিছত আমি লাহে লাহে ভাল বন্ধু হৈ পৰিলোঁ। যিকোনো কথা অথবা অভিজ্ঞতা ইজনে-সিজনৰ আগত বিনাদ্বিধাই প্ৰকাশ কৰিব পৰা হ'লোঁ। সেই বন্ধুত্বই এদিন প্ৰেমৰ নাম ল'লে আৰু পিছত দুয়োখন ঘৰৰ সন্মতিত আমাৰ বিয়া ঠিক হ'ল। সকলো ঠিকেই আছিল... খুব স্ফুৰ্তিৰ মাজেৰে ২০০০ চনৰ ১৯ জানুৱাৰীত আমাৰ এংগেজমেন্ট হৈ গ'ল। ঠিক হ'ল মোৰ স্নাতকোত্তৰ পৰীক্ষা হৈ যোৱাৰ পিছতে বিয়াৰ তাৰিখ লোৱা হ'ব। বহু আশা কৰিছিল গ'ল্ডী (জুবিন)ৰ মাকে আমাৰ বিয়াখনক লৈ। একমাত্র পুত্র যে তেওঁৰ হিয়াৰ আমঠু, কিমান যে কল্পনা, কিমান যে সপোন; কিন্তু তেওঁৰ সেই হেঁপাহ, আশা, আনন্দবোৰ নিয়তিৰ সহ্য নহ'ল। কেইবা মাহৰো অসুস্থতাৰ পিছত অৱশেষত মুম্বাইত ২০০০ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহৰ ২ তাৰিখে তেওঁ শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিলে। নির্মমভাৱে ভাগি পৰিল গ'ল্ডী, মাইনা (জংকী) আৰু মমন (পামী) কিছুদিনৰ বাবে। কিন্তু গ'ল্ডীৰ মানসিক শক্তি অতুলনীয়। তেওঁৰ বাবে তেওঁৰ মাতৃয়েই আছিল সংস্কৃতিৰ আদিগুৰু, প্ৰেৰণা, আদৰ্শ আৰু সাহসৰ উৎস। সেয়ে তেওঁ মন বান্ধি ল'লে যে, তেওঁৰ মাজত মাকক সদায় জীয়াই ৰাখিব। তেওঁৰ সংগীত আৰু সৃষ্টিৰ মাজত 'মা'ৰ উপস্থিতিয়ে তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো পদক্ষেপত সাহস আৰু প্ৰেৰণা যোগাব। পাৰ কৰি দিয়ে দিনটোৰ বেছিভাগ সময় তেওঁৰ কী-ব'ৰ্ডখনৰ সৈতে। নতুন সৃষ্টি কৰিব লাগে... প্রতিটো সুৰত 'মাক' ঘূৰাই আনিব লাগে। এমাহৰ ভিতৰত সৃষ্টি হৈ ওলাল 'পাখী'। গভীৰ নষ্টালজিয়া আৰু শৈশৱৰ অনুভৱৰ এক আৱেগিক প্রকাশ। ইয়াৰ পিছৰ প্ৰতিটো পদক্ষেপতে ডাঙৰ ভন্টি জংকী হৈ পৰিল জুবিনৰ ছাঁৰ দৰে। প্ৰতিখন সাংস্কৃতিক সন্ধিয়াত জুবিনৰ সৈতে গীত পৰিৱেশন কৰাৰ উপৰি তাই ষ্টুডিঅ'ৰ ৰেকর্ডিং, ঘৰত, যিকোনো শ্বুটিং অথবা সংগীতৰ মজলিছত জুবিনৰ কাষে-কাষে থাকি সৰু-ডাঙৰ প্ৰতিটো কথাৰ খবৰ ৰাখিছিল। জুবিনৰ প্ৰতি মুহূৰ্তৰ আৰু এজন সহচৰ আছিল বন্ধু জয়ন্ত পাত্র। জুবিনে নাখালে নোখোৱাকৈ, নুশুলে নোশোৱাকৈ ৰৈ থাকিছিল কাষত। য'তেই যাওক তেওঁ নিজেই সদায় গাড়ী চলাই লৈ ফুৰিছিল জুবিনক। পৰিয়ালৰ এজন সদস্য হৈ পৰিছিল 'জয়ন্ত'।

২০০১ চনত মোৰ স্নাতকোত্তৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত দুয়োখন ঘৰৰ মাজত আমাৰ বিয়াৰ কথা আলোচনা হ'ল। যদিও জংকীৰো বিয়া ঠিক হৈ আছিল, তাই বিচাৰিলে আগতে ককায়েকৰ বিয়াখন হৈ যোৱাটো।

বিয়াৰ তাৰিখ ঠিক কৰিবলৈ তাই নিজেই গোলাঘাটত আমাৰ ঘৰত থাকি লৈছিলগৈ। দিন লোৱা হ'ল ২০০২ চনৰ ৪ ফেব্ৰুৱাৰী। যিহেতু তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ আত্মীয়-স্বজন বেছিভাগেই থাকে যোৰহাটত। গতিকে ঠিক হ'ল দৰা যাব যোৰহাটৰ পৰা গোলাঘাটৰ আমাৰ নিজা ঘৰলৈ। বিয়াৰ আয়োজন চলিল ধুম-ধামেৰে। কিন্তু বোধহয় সেই আনন্দও নিয়তিৰ বাবে আছিল অসহনীয়। বিয়াৰ মাত্র কেইদিনমান আগত এটা সাংস্কৃতিক সন্ধিয়াৰ বাবে ঢেঁকীয়াজুলিৰ পৰা 'চতিয়ালৈ যোৱাৰ পথত এটা দুর্ঘটনাত আমি হেৰুৱাব লগা হ'ল আমাৰ অতি মৰমৰ জংকী আৰু জয়ন্তক। এই দুর্ঘটনাৰ পিছত সকলোবোৰ যেন খেলি-মেলি হৈ গ'ল। মানসিকভাবে যেন সকলোৰে স্থিতি হেৰাই গ'ল। কেইদিনমানৰ বাবে গোটেই ৰাজ্যখনতেই বিয়পি থাকিল শোকৰ ছাঁ। একেবাৰে থান-বান হৈ যোৱাৰ দৰে হ'ল জুবিনহঁতৰ পৰিয়ালটো। যদিও জংকীৰ অনুপস্থিতিক আজিও একোৱেই পূৰণ কৰিব নোৱাৰে; তথাপি পৰিয়ালৰ সকলোৱে মিলি সিদ্ধান্ত ল'লে যে, বিয়াখন হৈ গ'লে জুবিন হয়তো মানসিকভাবে কিছু সুস্থিৰ হ'ব পাৰিব; গতিকে ঠিক হোৱা সেই তাৰিখতে বিয়াখন হৈ যাব লাগে। সিদ্ধান্ত মতেই, ২০০২ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ ৪ তাৰিখে সকলোৰে আশিস শিৰত লৈ জুবিন আৰু মই যুগ্ম জীৱনৰ পাতনি মেলিলো। যিটো পৰিস্থিতিৰ মাজত আমাৰ বিয়া হৈছিল, আমি সকলোবে বুজিছিলো কিমান গধুৰ মন একোটা লৈ; তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতিজনেই বিয়াখনৰ সকলো নিয়ম; সকলোবোৰ আয়োজন সম্পন্ন কৰিছিল। আৰু জুবিন? ইমান দুখৰ মাজতো তেওঁ চেষ্টা কৰিছিল, মোক সকলোবোৰ আনন্দ দিয়াৰ; এজনী ছোৱালীৰ বিয়াখন লৈ যিমান আশা আৰু সপোন থাকে... সকলোবোৰ পূৰণ কৰাৰ। হোমৰ জুইক সাক্ষী কৰি সেইদিনা প্রতিজ্ঞা কৰিছিলো, তেওঁৰ কোমল মুখখনত লাগি থকা দুখৰ ছাঁবোৰ মোৰ অকপট মৰমেৰে আঁতৰাই পেলাম। ভাল-বেয়া সকলো সময়তে তেওঁৰ কাষত থাকি মৰম আৰু ভালপোৱাৰে তেওঁৰ যত্ন ল'ম; তেওঁৰ ঘৰখনৰ সকলো দায়িত্ব খুব আনন্দ আৰু নিষ্ঠাৰে পালন কৰিম।

নতুন ঘৰখনত যেন সকলোৱে মই অহালৈহে ৰৈ আছিল। গুৱাহাটীৰ খানাপাৰাৰ 'ষ্টাফ কলেজ'ৰ কোৱাৰ্টাৰত (জুবিনৰ দেউতাক তেতিয়া Staff College Joint Director হৈ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰি আছিল) সোমোৱাৰ লগে লগে 'পাপু' (জুবিনৰ দেউতাকক আমি সকলোৱে পাপু বুলি মাতো।) আৰু মোৰ ননদ 'মমন'এ মোক এনেদৰে আঁকোৱালি ল'লে যে, সেই এক মুহূর্ততে মই নিজৰ ঘৰখন এৰি এখন নতুন ঘৰত সোমোৱাৰ কথা পাহৰি গ'লোঁ। মই যেন বেছ কিছুদিন বাহিৰত থাকিহে নিজৰ ঘৰখনলৈ ঘূৰি আহিছো। দেউতা, মোৰ এজনী ভণ্টি আৰু মোৰ মনৰ আটাইতকৈ আপোন মানুহজনৰ লগত আৰম্ভ হ'ল মোৰ সংসাৰ। এতিয়া আমাৰ যুগ্ম জীৱনৰ প্ৰায় ৭ বছৰ (২০০৮) সম্পূর্ণ হ'ল। খুব গৌৰৱেৰে আৰু সন্তুষ্টিৰে সৈতে আজি মই ইয়াত লিখিবলৈ পাই সুখ অনুভৱ কৰিছো যে মৰম, ভালপোৱা আৰু বুজা-বুজিৰে সৈতে আমি এহাল অত্যন্ত সুখী দম্পতি।। 

ত্ৰিনয়ন সন্দিকৈ FB Wall

 মুম্বাইত জুবিন গাৰ্গৰ জনপ্ৰিয়তা।

******************************

আজি মই মুম্বাইত জুবিন গাৰ্গৰ জনপ্ৰিয়তাৰ বিষয়ে এটা সুন্দৰ কাহিনী লিখিবলৈ লৈছোঁ। সেইয়া আছিল ২০০৮ চন। দুপৰীয়া সময়ত জুবিনৰ ফোন আহিল আৰু সুধিলে, ------ "বন্ধু, সন্ধিয়া ঘৰত আছানে ? যদি আছা সন্ধিয়া সময়ত অসম ভৱনলৈ আহিম "। মই ঘৰতে থাকিম বুলি কোৱাত সন্ধিয়া পত্নী গৰিমাক লৈ অসম ভৱনত আহি ওলাল। সেইসময়ত দুৰ্গা পূজা চলি আছিল আৰু মুম্বাই অসম ভৱনত প্ৰবাসী অসমীয়া ৰাইজে অসমীয়া দুৰ্গাপূজাভাগ পাতিছিল। জুবিন আহি মোৰ ঘৰত আছে বুলি গম পাই পূজা কমিটিৰ লোকসকলে অনুৰোধ জনালে যে জুবিনে দুই এটা গীত গালে ৰাইজে ভাল পাব। মই ৰাইজৰ অনুৰোধৰ কথা জুবিনক কওঁতে একেষাৰেই মান্তি হ'ল আৰু মোৰ গীটাৰখন লয়েই মঞ্চত উঠি গ'ল।  সেই সময়ত জুবিনে গোৱা গেংষ্টাৰ নামৰ হিন্দী বোলছবিখনৰ " ইয়া আলি " গীতটি বৰ জনপ্ৰিয় হৈছিল। জুবিনে এই গীতটি গাবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ লগে লগে অসম ভৱনৰ সম্মুখত নিউ বম্বে বেংগলী এছ'চিয়েচনে পতা ডাঙৰ দুৰ্গাপূজাভাগৰ পৰা হাজাৰ হাজাৰ লোক অসম ভৱনৰ ফালে ঢাপলি মেলিলে। হঠাৎ এইদৰে অহা জনস্ৰোত দেখা পাই দেৱাশীষ শৰ্মা আৰু মই আলোচনা কৰি অসম ভৱনৰ আটাইকেইখন গে'ট বন্ধ কৰি দিলোঁ। কাৰণ অসম ভৱনৰ ভিতৰত দৰ্শকৰ বাবে সীমিত ঠাই আছে আৰু অসম ভৱনৰ সন্মুখত পতা পূজাখন এখন মুকলি ডাঙৰ ফিল্ডত পাতিছিল। ইমানবোৰ দৰ্শক একেলগে আহি অসম ভৱনত সোমাই গ'লে অসম ভৱনত পদপিষ্ট হৈ বহুলোকৰ মৃত্যুমুখত পৰাৰ আকংশা কৰিয়েই আমি সিদিনা গে'টবোৰ বন্ধ কৰি দিছিলোঁ। গে'টকেইখন বন্ধ কৰি দিয়াৰ পিছতো দৰ্শকে অসম ভৱনৰ গে'টত বহু সময়লৈকে ঢকিয়াই থাকিল আৰু অসম আৰু মেঘালয় হাউচৰ মাজত থকা পথটোতেই থিয় হৈ জুবিনৰ গীত শুনি থাকিল। সিদিনা সেই বেংগলী পূজাখনত বলিউডৰ বিখ্যাত গায়ক চনু নিগমৰ দৰে শিল্পীৰ অনুষ্ঠান এৰি থৈ জুবিন গাৰ্গৰ গীত শুনিবলৈ অসম ভৱনলৈ ঢাপলি মেলিছিল। এইয়াই হৈছে বলিউডত জুবিন গাৰ্গৰ জনপ্ৰিয়তা।

উপৰোক্ত কথাখিনি মোৰ " অসম ভৱন মুম্বাই আৰু মই "  গ্ৰন্থখনৰ ২০৮ /২০৯ পৃষ্ঠাৰ কীয়দাংশ। 

যিটো সময়ত জুবিন গাৰ্গে জনপ্ৰিয়তাৰ শীৰ্ষত আছিল, সেইটো সময়তেই তেওঁ অসম আৰু অসমীয়াক ভাল পোৱাৰ বাবেই এদিন বলিউদ এৰি অসমলৈ গুচি আহিছিল। আজি অসমীয়াৰ হিয়াৰ আমঠুক ন্যায় দিয়াটো প্ৰতিজন অসমীয়াৰ কৰ্তব্য। জুবিন গাৰ্গ আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালবৰ্গই ন্যায় পাবই লাগিব। 

আই লৱ ইউ জুবিন। 

শ্ৰদ্ধাৰে

ত্ৰিনয়ন সন্দিকৈ।

অসম ভৱন, মুম্বাই।

(বি.দ্ৰ:- পঢ়ি ভাল পালে বিন্দাচ শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰে।  )

Dulumoni Kalita Bichitra Handique Deepa Handique Zubeen Garg Fan Club Bhassker Saikiya Kavita Handique Utpal Sharma Nibedita Sarma Rumi Atonu Gautam Renu Sarmah Dr-Palmee Borthakur Garrima Saikia Garg Shabinkumar Das Sabita Goswami Alakananda Kakati

প্ৰাগজ্যোতি গগৈৰ ফেচবুকৰ পৰা

(এক)

জুবিনৰ ক্ৰিয়েটিভিটীক ধ্বংস কৰিলে মানুহে, বিহু গোৱাই গোৱাই। জুবিনৰ ক্ৰিয়েটিভিটীক ধ্বংস কৰিলে মানুহে, জধে-মধে গীত গোৱাই। বহুতৰ বাবে সাংগিতীক ফিল্ডত জুবিন আছিল উত্তৰণৰ জখলা; জুবিনে গালে মোৰ গানটো হিট হ'ব। এই আছিল ধাৰণা। পৰোপকাৰী জুবিনে হয়তো অনুৰোধ পেলাব নোৱাৰি গাই দিয়ে। কেতিয়াবা পাৰিশ্ৰমিক নোলোৱাকৈয়ে। তাৰ মাজত ভাল গানো আছে, বেয়াও আছে। ভালে-বেয়াই সেই সকলোবোৰ জুবিনৰ গান। শ্ৰোতাই এনেদৰেই ৰিচিভ কৰিলে। কিন্তু সি জুবিনৰ ক্ৰিয়েটিভিটীক দস্তুৰমত আঘাত কৰিলে। গান গাই গাই জুবিন মেচিন হৈ পৰিল। যি মেচিনে গানৰ প্ৰডাকচন কৰে। সিংহভাগ দায় মানুহবোৰৰ লগতেই দায়ী জুবিনৰ পৰোপকাৰী নেচাৰ। নকলেও হয় যে জুবিন বহুতো জনাৰত ওস্তাদ আছিল। ৰকৰপৰা আদি কৰি লোকগীত, বৰগীত, পপ, চুফীধৰ্মীৰ পৰা বিহুসুৰীয়া আধুনিক গীতলৈকে সকলোবোৰ আয়াসতে গাব পৰা যাদুকৰী কণ্ঠ আৰু ৰেইঞ্জ আছিল জুবিনৰ। পিছে শেষলৈ গৈ যেন বিহুহে মূখ্য হৈ পৰিল। অসম মানেই যেন বিহু। অসমৰ  গায়ক হ'লেই যেন বিহু। এই বিহুৱেও জুবিনক খালে। সেয়ে বিহুবলীয়া ৰাইজক অতীষ্ঠ হৈ জুবিনে মঞ্চৰপৰাই চিয়ৰি দিয়ে, ধেই বিহু বিহু। সকলোবোৰ জনাৰ ঢাহি মুহি নিওতে জুবিনে নিজা জনাৰ পাহৰিলে বা সকলো জনাৰ চম্ভালিবলৈ যাওতে জুবিনে পাছলৈ ক্ৰিয়েটিভিটী হেৰুৱালে। সৃষ্টিৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় নীৰৱতাৰ বিপৰীতে বিহুৰ অভূতপূৰ্ব কোলাহল। কোলাহল জুবিনৰ সংগী হৈ উঠিল। সেই কোলাহল ইমানেই বাঢ়িল যে অকলশৰীয়া মূহূৰ্ততো হয়তো তাৰেই ধ্বনি-প্ৰতিধ্বনি উঠি নীৰৱতাক চুৰমাৰ কৰিলে। ক্ৰিয়েটীভিটীতো পৰিল তাৰেই প্ৰভাৱ। এইটোৱেই জুবিনৰ বৃহৎ ট্ৰেজেডী। 

(দুই)

জুবিনৰ গানৰ আলোচনা-সমালোচনা কৰোতে  ভূপেনৰ (গানৰ) তুলনাৰে তুলনাত্মক বিশ্লেষণ সঠিক এপ্ৰ'ছ নহয়। এই বাটেৰে জুবিনৰ সঠিক বিশ্লেষণ কেতিয়াও কৰিব পৰা নাযায়। ভূপেন আৰু জুবিনৰ সংগীতৰ জনাৰগত (Genre) পাৰ্থক্য আছে, প্ৰজন্মৰ ব্যৱধান আছে, সাংস্কৃতিক পৰিমণ্ডল, পৰিৱেশ-পৰিস্থিতিৰ ব্যৱধান আছে। Bob Dylan ৰ সমালোচনা-পৰ্যালোচনাত Jimi Hendrix নাহে, আহিলে আহিব Woody Guthrie - ৰ লিগেচীহে। একেদৰে Hendrix ৰ লিগেচী কিবাকৈ আহিব পাৰে Stevie Ray Vaughan ৰ সমালোচনাৰ সূত্ৰ ধৰিহে। এই জনাৰগত পাৰ্থক্যক সন্মান নজনালে সমালোচনাই সহজেই একপক্ষীয় হৈ যান্ত্ৰিকতাৰ ৰাস্তা ধৰে, য'ত কলাৰ(art) অন্বেষণৰ স্পৃহাক Pre occupied ধাৰণাৰে অৱদমিত কৰি ৰাখে। 

জুবিনৰ সাংগিতীক বিৱৰ্তনৰ পৰিক্ৰমালৈ যদি মন কৰোঁ‌, ই আচলতে এক কালচাৰেল process, জুবিনে য'ত সঁ‌হাৰি জনাইছে। জুবিনে যি "নতুনৰ ৰিভল্যুশ্বন" বুলিছে সি তেনেকুৱাই এক সঁ‌হাৰি। অৰ্থাৎ কালচাৰেল ইভল্যুশ্বনৰ সূত্ৰ ধৰিহে জুবিনৰ এই সাংগিতীক বিৱৰ্তন। জুবিন নহৈ যদি আন কোনো হ'লহেতেঁ‌ন তেন্তে একেটাই হ'লহেঁ‌তেন। পূৰ্বতে মই কৈছিলো যে বিহুৱেই জুবিনক খালে (এইটো বাৰু এটা কাৰণহে আৰু বহু সমাজ-সাংস্কৃতিক কাৰণ/ কাৰক আছে), কথাটো এনেকুৱা যে সেই সময়ত বিহু আছিল কালচাৰেল ডিমাণ্ড। সেই কালচাৰেল ডিমাণ্ড পূৰাবলৈ জুবিনে ক্ৰিয়েটিভিটীৰে সন্ধি কৰি নিজৰ প্ৰতিভা আৰু সম্ভাৱনীয়তাক সমাধিস্থ কৰিলে। বিহুৰ কমাৰ্চিয়েলাইজেশ্ব্যন হ'ল আৰু জুবিনৰ ক্ৰিয়েটিভিটীৰ হ'ল commodification. এতেকে জুবিন এই ব্যৱস্থাৰ, সাংস্কৃতিক পৰিমণ্ডলৰ চিকাৰ আৰু সেইসূত্ৰেই জুবিনক বিহুৱেই খালে। জুবিনৰ ঠাইত পাপনক ৰাখিলেও ৰিজাল্ট সেই একেটাই আহিব। কিন্তু পাপনৰ ক্ষেত্ৰত আন এক সমস্যা আহে। যদিওবা পাপনে দেউতাকৰ লিগেচী ধৰি পুৰণি কিছু বিহুগীত নতুন সংস্কৰণেৰে বান্ধিলে, সমস্যাতো আহে পাপনৰ গায়কীত। পাপনৰ গায়কীত বিহুবোৰ বিহুৰ দৰে গাব খোজাতকৈ মইহে বিহু জানো ধৰণে গোৱাৰ তাগিদা বেছি। সেই এটিটিউড বোধহয় খগেন মহন্তৰ লিগেচীসূত্ৰেই। গতিকে পাপনৰ কণ্ঠত বিহুবোৰ বিহু নহৈ ভেঙুচালিৰ দৰেহে হয়। বৰ্তমান মই এই বিষয়ক আলোচনালৈ যাব খোজা নাই, কথাৰ সূত্ৰৰ ধৰিহে ই আহিছে। 

সাংস্কৃতিক পৰিৱৰ্তনৰ এই গ্লবেল বতাহজাকে শেষৰফালে ভূপেনকো কোবাইছিল। যাক আমি পূজিবাদী সংস্কৃতি, বজাৰ সংস্কৃতি বা নব্য উদাৰী সংস্কৃতি ইত্যাদি যি নামেৰেই নামাতো সি এক কালচাৰেল ইভল্যুশ্বন। জুবিনৰ সাংগিতীক যাত্ৰাৰ সেই সন্ধিক্ষণতেই আৰম্ভণি। ইয়াতেই এটা কথা আহে, প্ৰফেচনেল হোৱাত সমস্যা কি? আচলতে গ্লবেল সংস্কৃতিৰ হেজিমণিচক্ৰত, সাংস্কৃতিক বিৱৰ্তনৰ পাকচক্ৰত, প্ৰফেচনেল নোহোৱাটোহে এক আচহুৱা কথা। ইয়াত art ৰ ক্ষেত্ৰত classic বুলি কোনো প্ৰিভেলেইজ নাথাকে। ক্লাচিকৰ ক্লাচিকতাৰ অৱসানৰ যুগ ই। যিহেতু classic বুলি কথা নাই গতিকে classic আৰু popular ৰ বাইনেৰীও অদৃশ্য হ'ল। সকলোবোৰ হ'ল আৰ্ট আৰু সেই আৰ্ট হ'ল commodity. আৰ্ট commodity হ'বই পাৰে, কিন্তু আৰ্টৰ যি উৎপাদনক্ষমতা, অৰ্থাৎ creativity যেতিয়া commodity হৈ পৰে, সমস্যা আহে তাতেই। তেতিয়াই শিল্পী হৈ পৰে ব্যৱস্থাৰ চিকাৰ। 

জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত দেখা যায় যে তেওঁ‌ যথাসম্ভৱ গীতসমূহত এক লিৰিকেল বিন্যাস ৰখাৰ যত্ন কৰে,  আৰু একেধৰণেই তেৱোঁ‌ ভূপেনৰ গানৰ দৰে ঠায়ে ঠায়ে ভাষাৰ এলিটিজিম ধৰি ৰখাৰো চেষ্টা কৰে;  যদিওবা সি তুলনামূলকভাৱে ভূপেনৰ ভাষাৰ সমপৰ্যায়ৰ নহয়। এই নোহোৱাটো কেৱলমাত্ৰ ভূপেনৰ ভাষাগত দক্ষতা বুলিয়েই নাচায় আন এক বিধানো ৰাখিব পৰা যায়। সেয়া হ'ল সাংস্কৃতিক বিৱৰ্তনসূত্ৰে অহা জনাৰগত পাৰ্থক্য আৰু তাৰ সাংস্কৃতিক ডিমাণ্ড। জুবিনে প্ৰাৰম্ভিকতে ৰকেৰে যাত্ৰা কৰিছিল। ৰকত ভাষাৰ এলিটিজিম আৰু কবিতাসুৰীয়া লিৰিকেল ভাইবক গুৰুত্ব দিয়া নাযায়। কিন্তু পূৰ্বৰ লোকেল সূত্ৰ ধৰি জুবিনৰ ওপৰত ভূপেন যুগৰ যি প্ৰভাৱ সি সাংস্কৃতিক বিৱৰ্তনৰ সুৰ ধৰি ৰকত ঠাচতো অলপ সলনি হৈছে কিন্তু সমুদায় বৰ্জনো কৰিব পৰা নাই। এই এৰিব নোৱাৰাটো হ'ল জুবিনৰ গীতসমূহৰ লিৰিকেল ভাইবটো। এই লিৰিকেল ভাইব আৰু ভাষাৰ কাব্যগন্ধী এলিটিজিমে ৰকৰ সতে জুবিনৰ contradiction আনি দিলে। ই যেনিবা ঠিক থলুৱা আৰু পশ্চিমীয়াৰে বিৰোধাভাস। ন আৰু পুৰণিৰো সংঘৰ্ষ। যাৰ প্ৰভাৱ জুবিনৰ সংগীততো পৰিল। সেই বিৰোধাভাস অতিক্ৰমি জুবিনৰ কোনোটো গানে কালচাৰেল এক্সেইঞ্জৰ দৰে উজ্বলি উঠিল, কোনোটো কালচাৰেল এচিমিলেচন হৈ মাজতে ওলমি ৰ'ল।  "এতিয়াও সাৰে আছো মই" গীতটো ৰকৰ ক্ষেত্ৰত জুবিনৰ মাষ্টাৰপিছ বুলিব পাৰি। মেটেল genre ৰ এই গীতটোত Iron Maiden - ৰ প্ৰভাৱ বিদ্যমান। এই প্ৰভাৱ পৰা কামটো ক্ৰিয়েটিভলী হৈছে য'ত সেই প্ৰভাৱক বুজিবলৈ Iron Maiden ক গভীৰ আৰু বিস্তৃতভাৱে শুনাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰে। সঁ‌চৰাচৰ follow কৰাৰ দৰে প্ৰভাৱ যি নহয়। সেই এংগোলৰ পৰাও ই জুবিনৰ এক মাষ্টাৰপিচ।

[ তিনি ]

ৰীতা চৌধুৰীয়ে লোৱা জুবিনৰ সাক্ষাৎকাৰটো বিদ্বত মহলৰ আলোচনাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ উঠিছে। গোটেই সাক্ষাৎকাৰটো শেষলৈকে চোৱা নহ'ল তাৰ কাৰণটো হ'ল সাক্ষাৎ গ্ৰহণ কৰোতা আৰু দিওতাৰ মাজৰ connectivity নাই। সেই connectivity ধৰি ৰাখিব লাগিব সাক্ষাৎকাৰ লওতাই। ৰীতা চৌধুৰীয়ে সেয়া সঠিকভাৱে সামৰিবলৈ সক্ষম নহ'ল। যদিওবা সেই সাক্ষাৎকাৰটোৰ অসংলগ্ন কিছু কথাক সমল হিচাপে লৈ আমি কিছু আলোচনা অৱশ্যেই কৰিব পাৰো। লগতেই এইটোও কৈ যোৱা ভাল যে এই আলোচনা আমাৰ সিদ্ধান্ত নহয়, সম্ভাৱনাতহে নিৰ্ভৰশীল।

ৰীতা চৌধুৰীয়ে সাক্ষাৎকাৰটোত জুবিনৰ "জীয়া ৰে" গানটো ভাললগাৰ কথা ব্যক্ত কৰিছে। ইয়াৰ উত্তৰত জুবিনৰ কথাখিনি খুব ইণ্টাৰেষ্টিং। জুবিনে "কাফুৰ" নামৰ আন এক গীতৰ কথা উল্লেখ কৰি কৈছে সেইটো শুনিলে তুমি আৰু ভাল পাবা। ইয়াতেই দুয়োৰে মাজত দ্বন্দ হৈছে। দুয়ো নিজৰ কথা ক'ব বিচাৰিছে। মাজতেই হঠাত জুবিনে "কাফুৰ" গীতটোৰ কলি এটা গুণগুণাই কৈ পেলাইছে প্ৰেম এনেকুৱাই কৰ্পূৰৰ (কাফুৰ) দৰে। উৰি যায়। ৰীতা চৌধুৰীয়ে জুবিনৰ গানটো(জিয়া ৰে) ভাললগা বোলাটোৰ উত্তৰ জুবিনে বুদ্ধিমত্তাৰে(ফিল'চফীকেলী) দিছে। উৰি যায় বা স্থায়ীত্ব নাইৰ ধাৰণাটো অস্তিত্ববাদৰ nothingness. কিন্তু সেই nothingness ৰ ধাৰণাটো জুবিনে লৈছে কাৰপৰা। উত্তৰ বিচাৰোতে নীৎসেৰ নাম জুবিনৰ মুখেৰেই আমি পাইছো। এইখিনিতে আমি এনেকে জোৰা লগাম যে জুবিনৰ জাতি নাই, ধৰ্ম নাই, ভগৱান নাই বোলা  উক্তিটো ষ্টাণ্ট নহয় বৰঞ্চ সি অস্তিত্ববাদৰ ডিচিপ্লিনেৰে লগতেই বস্তুবাদী দৰ্শন ধৰি আহিছে। অৱশ্যে শেষৰছোৱা( মই মুক্ত, মই কাঞ্চনজংঘা) অভজা লাগে। এইছোৱাত এক চেণ্টিমেণ্ট আৰু প্ৰচাৰমুখীতা একেলগ হৈ ষ্টাণ্টসুলভ হৈছে। আমি জানো যে সেই সময়ছোৱাত জুবিনৰ কাঞ্চনজংঘা নামৰ চিনেমাখন চলি আছিল। 

চৌধুৰীলৈ আহো। এইখিনিতে আন এক ইণ্টাৰেষ্টিং ঘটনা ঘটিল। জুবিনে যি স্থায়ীত্ব নথকা বা একো নোহোৱাৰ(আচলতে যি অস্তিত্ববাদৰ nothingness) কথাটো ক'লে চৌধুৰীয়ে সেইটোক ভাৰতীয় আস্তিকতাবাদী দৰ্শনৰ আত্মা পৰমাত্মাৰে সাঙুৰি ল'লেগৈ আৰু জুবিনক বাৰে বাৰে কৈ থাকিল core লৈ যোৱা core লৈ যোৱা। কাৰবাৰটো এইখিনিতে বেচ আমোদজনক আৰু ইণ্টাৰেষ্টিং হৈ উঠে। চৌধুৰীয়ে core লৈ গৈ খান্দিব বিচাৰে, ইফালে জুবিন নাচোৰবান্দা। শেষত উপায়ন্তৰ হৈ চৌধুৰীয়ে নিজেই আত্মাৰ প্ৰসংগ উলিয়ালে যাক জুবিনে বকৱাছ কথা বুলি পোনচাটেই নাকচ কৰিলে। এইখিনিতে দুয়োৰে দৰ্শনগত পাৰ্থক্য স্পষ্ট হৈ উঠিছে। লগতেই জুবিন এজন অস্তিত্ববাদী, এই ধাৰণাও গাঢ় হৈ উঠে। 

জুবিনে সাক্ষাৎকাৰটোত নীৎসেৰ নাম লৈছে। এতেকে আমি ধাৰণা কৰিব পাৰো যে জুবিনৰ অস্তিত্ববাদ নীৎসেৰ অস্তিত্ববাদেৰে প্ৰভাৱিত। সেই বাটেৰে আগলৈ গৈ দেখা যায় যে জুবিনৰ যি nothingness বা একো নাইৰ ধাৰণা, সি নীৎসেৰ nothingness ৰ পৰাই আহিছে। জুবিনে বহুবছৰ ধৰি চচিয়েল লেফট হিচাপে নিজৰ পৰিচয় দি আহিছে। উক্ত সাক্ষাৎকাৰটোতো জুবিনে কমিউনিষ্ট বুলি পৰিচয় দিছে। সেই হিচাপে আমাৰ ধাৰণা হয় লেফট হিচাপে জুবিনৰ বাবে নীৎসেতকৈ ছাৰ্ত(sartre) হে বেছি ওচৰৰ আছিল। নীৎসেৰ nothingness আৰু ছাৰ্তৰ nothingness ৰ পাৰ্থক্য আছে। নীৎসেৰে nothingness য়ে নিহিলিজিমৰ ভৰত আক্ৰান্ত হৈ skepticism, cynicism, anarchism ৰ বাট দেখুৱাবই পাৰে। তাৰোপৰি হাইপাৰ ষ্টেজত হিটলাৰৰ হাত ধৰি আগুৱালে ubermensch ৰ বাট ধৰি সি ফেচিজিমো পোৱাবগৈ পাৰে। নীৎসেৰ দৰ্শন ভয়ানক খেলিমেলি আৰু জটিলতাৰ দ্বন্দৰে ভৰপুৰ। সেই দ্বন্দ আৰু খেলিমেলিয়ে জীৱন সংগ্ৰামত তুমুল অন্তদ্বন্দৰ সৃষ্টি কৰি আদবাটতে বিধ্বস্ত কৰিবই পাৰে। বিপৰীতে ছাৰ্তেৰ nothingness জীৱনমুখী, যি দায়ৱদ্ধতাক সাৰথি কৰি nothingness ৰ শূন্যতাক জীৱনৰ পূৰ্ণতাৰে অৰ্থ দিয়ে। যি ছাৰ্তৰ অস্তিত্ববাদ।

নীৎসেই মানৱ জীৱনক ৰূপান্তৰৰ তিনি পৰিক্ৰমাৰে স্তৰীকৃত কৰিছে, (যি নীৎসেৰ Three metamorphoses)। camel, lion আৰু child. উটৰ জীৱনতো স্বকীয়তা বিসৰ্জন দি বোজা কঢ়িওৱাৰ জীৱন। সামাজিক শৃংখলা আৰু ৰক্ষণশীলতাৰ কঠোৰ অনুশাসনেৰে দমবন্ধ জীৱন। সিংহ হ'ল বিদ্ৰোহী অৱস্থান যি existing social structure ৰ ৰক্ষণশীলতাৰ প্ৰতিভূস্বৰূপ শোষণকাৰী ড্ৰেগনটোৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰে। ৰক্ষণশীল চচাইটি(ড্ৰেগন) ৰ rejection য়ে প্ৰগতিশীলৰ (সিংহ) ৰূপান্তৰৰ বাট বান্ধে। আৰু ইয়াতেই ৰূপান্তৰৰ শেষ ষ্টেজ, child ৰ আগমন। যি মুক্ত, স্বাধীন, শিশুৰ দৰেই পবিত্ৰ, জীৱনক নতুন অৰ্থৰে পুৰাই পেলোৱাৰ ক্ৰিয়েটিভিটীৰ ভাণ্ডাৰেৰে পৰিপূৰ্ণ। যি নিজেই নিজৰ মালিক। যাৰ  থাকে ubermensch বা চুপাৰমেন লৈ মোক্ষ প্ৰাপ্তিৰ সম্ভাৱনা। 

শিল্পীৰ যি স্বভাৱজাত এক purity বা শিশুসুলভ দিশৰ কথা সঁ‌চৰাচৰ পতা যায় জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত তাক আমি কেনেধৰণেৰে চাব পাৰোঁ‌। নীৎসেৰ child ৰ আঁ‌ত ধৰি আমি দেখিম যে সেই শিশুসুলভ সৰলতাৰ সৃষ্টিৰে ওতপ্ৰোত সম্পৰ্ক। সৰলতা আহে সৃজনমুখী প্ৰতিভাসূত্ৰে। একেহাতে যি যুক্তিৰে চোৱা নতুন দিনৰ নতুন পুৰুষ। নিজেই নিজৰ মালিক (আমি নতুন প্ৰজন্ম হয়/ আমি ইচ্ছা কৰিলে দেশ জ্বলাবও পাৰোঁ/ সলাবও পাৰোঁ।)। ভাৱ হয়, জুবিনে নিজকে যেন কেতিয়াবা নীৎসেৰ সেই child টোৰ ৰূপত আৱিস্কাৰ কৰে। যি এহাতে সৰল আৰু ubermensch হ'ব খুজি একেহাতে উগ্ৰও। তাৰ মাজত লেফট আইডিঅ'ল'জী হৈ পৰে এক জটিল দ্বন্দ। আকৌ সেই দ্বন্দৰ মাজেৰে চিন্থেছিছ প্ৰাপ্তিৰ বাটত পুনৰ ubermensch হৈ এন্টিথেছিছৰ হয়তোবা পুনৰুত্থান ঘটে। 

জুবিন বিশ্লেষণত আটাইতকৈ বেছি দৰকাৰী আৰু এৰাব নোৱাৰা দিশটো হ'ল জুবিনৰ মানৱতাবাদ। জুবিনৰ মানৱতাবাদ কোনো জটিলতালৈ যাব নোখোজা, সৰল অৰ্থত মানৱতাবাদ যি বাওঁ‌গোত্ৰীয় অধিকাৰভিত্তিক মানৱতাবাদক এড্ৰেছ কৰিও একেহাতে পূঁ‌জিবাদী সংস্কৃতিৰ উদাৰ মানৱতাবাদৰো দিশ ধৰিব খোজে। একেহাতে সি নীৎসেৰ ubermensch ৰ দম্ভালিও কেতিয়াবা বেকত কৰে(কোনে দিব/ মই দিছো/জুবিনে।)। এটা দুটা নহয় তিনি দ্বন্দ্বৰ সমাহাৰ। নীৎসেৰ শিশুটোৱে সৰলতাৰ বাট ধৰি মানৱীয় প্ৰমূল্যবোধেৰে মানৱতাবাদী হোৱাৰ বাটত উদাৰ মানৱতাবাদৰ প্ৰচাৰমুখীতাকো সাৰথি কৰে। কিন্তু আচলতে ভালদৰে লক্ষ্য কৰিলে দেখা যায়, সেই প্ৰচাৰ মিডিয়াই কৰা প্ৰচাৰহে। তাৰ বিপৰীতে জুবিনৰ এনে অজস্ৰ মানৱতাবাদী নিদৰ্শন আছে যিবোৰ পূৰ্বতে লোকচক্ষুৰ অলক্ষিতে ৰৈছিল। কিছু কাম জুবিনে কোনোদিনেই কাকো কোৱা নাছিল। জুবিনৰ প্ৰিয় পাব্লিকৰ আগতো বেকত কৰা নাছিল। গতিকেই জুবিনৰ মানৱতাবাদৰ চচিয়েল দিশটোত দ্বন্দৰ সমাহাৰ দেখা যায় যদিও পানীৰ দৰেই সি সৰল। মানুহক ভালপোৱাত, সহায় কৰাত জুবিন শিশুৰ দৰেই সৰল আৰু অকৃত্ৰিম। একেহাতেই জুবিন সৰল প্ৰকৃতিপ্ৰেমী আৰু বন্যপ্ৰাণী প্ৰেমী হিচাপেও। 

জুবিনৰ মানৱতাবাদী দিশটো দ্বন্দৰ জটিলতালৈ  আহে পলিটিকেল ফিল্ডত। জুবিনে আমাক চিনাকি দিয়া বাওঁ‌পন্থীৰ পৰিচয়টোৰে এইখিনিতেই contradiction আহে। পৰিচয়ৰপৰা আতৰি কেতিয়াবা যেন সি ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শ, পন্থাৰ বাইনেৰীৰ উৰ্ধলৈ গৈ সিবোৰ আওকাণ কৰি বিমূৰ্ত মানৱতাবাদৰ কথা ক'ব খোজেঁ‌, আকৌ কেতিয়াবা যেন উদাৰনৈতিক সংস্কৃতিৰ কবলত পৰি সেইধৰণেই ubermensch জাগ্ৰত হৈ উঠে, আকৌ যেন মূহুৰ্ততে দ্বন্দৰে ভ্ৰমণ কৰি আহি পুনৰ পৰিচয়লৈ ঘূৰি আহে। জুবিনৰ এই ভ্ৰমণ ঠিক যেনিবা নীৎসেৰ child ৰ দৰেই। যি মুক্ত, স্বাধীন আৰু সকলোবোৰ নিজা বিবেচনাৰে পৰীক্ষাৰ অন্তত যেন পুনৰ পূৰ্বৰ পৰিচয়লৈ(Identity) ঘূৰি আহে। কিন্তু দ্বন্দ্বৰ তাতো অৱসান নহয়। যদিওবা এই জটিল দ্বন্দ্বৰ মাজেৰে এক সৰল সমাধান বা synthesis ওলাই নাহে তদ্যপি জুবিনৰ পৰিচয় হ'ব তেওঁ‌ নিজে দিয়া পৰিচয়েৰে, যেনেকৈ তেওঁ‌ বিচাৰিছিল। পৰিচয়ক লৈ পাতিবলগা আমাৰ ইমানেই।

[ চাৰি ]

জুবিনৰ জটিললৈ গৈ বিশ্লেষণ কৰিব খুজিলে কিছু অনুৰাগী অলপ ক্ষুণ্ণ হৈ উঠে, কাৰণ তেওঁ‌লোকৰ বিশ্বাস জুবিনৰ মাজত তেনে জটিলতা নাই, জুবিন অত্যন্ত সৰল আৰু খোলা অন্তৰৰ চিধা- চাধা শিল্পী। কথাটো একেহাতে হইয়ো আৰু নহইও। হয় এইবাবেই যে জুবিনে সাধাৰণ বৰ্গ, অনুৰাগীসকলৰ সতে বন্ধু হৈ আন্তৰিকতাৰে সম্পৰ্ক ৰাখিছিল। অৰ্থাৎ শিল্পীৰ সচৰাচৰ এলিট পৰিমণ্ডলৰ পৰা ওলাই আহি জুবিনে জনতাৰে connect কৰিব পাৰিছিল। শিল্পী বুলিলে সচৰাচৰ যি একধৰণৰ সমীহ বিজড়িত সম্ভ্ৰমৰ অদৃশ্য লক্ষ্মণৰেখাৰে বাইনেৰী ৰখা যায় জুবিন আছিল তাৰ উৰ্ধত। সেয়ে জুবিনক কোনোধৰণৰ জটিল দৃষ্টিকোণেৰে চাবলৈ কিছু অনুৰাগী নাচোৰবান্দা। কিন্তু জটিল বিশ্লেষণৰ মাজলৈ গলেহে জুবিনৰ অন্তৰমহলৰ দ্বন্দ্ব উদ্ধাৰ কৰিব পৰা যায় । কাৰণ আমি জানিছো যে জুবিন অধ্যয়নপুষ্ট শিল্পী আছিল। জুবিনে নিজকে যদি খুলি দিছিল তেন্তে সেয়া পাব্লিকৰ আগতহে। কিন্তু অন্তৰমহলৰ পাঠোদ্ধাৰ জীৱিতকালত কাৰোৰ দ্বাৰা সম্ভৱ নহ’ল। অনুৰাগীসকলৰদ্বাৰাও নহ'ল। আচলতে জুবিন খুব অকলশৰীয়া আছিল। লাখ লাখ অনুৰাগীৰে পৰিৱেষ্টিত ভিৰৰ মাজতো অকলশৰীয়া। বাহ্যিক যি জুবিন সি আভ্যন্তৰৰপৰা পৃথক নহয় কিন্তু আভ্যন্তৰৰ যি সূত্ৰৰপৰা, যি দ্বন্দ্বৰপৰা কেনেকৈ বাহ্যিকতাৰ প্ৰকাশ ঘটিছে তাক বুজিলেহে ব্যক্তিজনক বুজা যায়। জুবিনৰ এক ফেমাছ উক্তিয়েই ধৰিলো - মোৰ কোনো ভগৱান নাই / মোৰ কোনো ধৰ্ম নাই/ মোৰ কোনো জাতি নাই / মই মুক্ত / মই কাঞ্চনজংঘা। - ইয়াত আভ্যন্তৰৰ কি সূত্ৰৰপৰা ভগৱান নোহোৱাৰ কথা কৈছে তাক বুজিব নোৱাৰিলে জুবিনকেই ভগৱান বনাই দিয়া যাবগৈ(যি হৈছেই)। একেহাতে জাতিৰ পৰিচয়ক নাকচৰ লগতে ধৰ্মবিহীন যি চচাইটিৰ জুবিনে পোষকতা কৰে, core লৈ গৈ তাক নুবুজিলে শেষৰ দুটা বাক্যতেই(মই মুক্ত, মই কাঞ্চনজংঘা) সাৰটো লৈ আবেগতে কিৰিলিয়াই উঠাহে হ’ব। জুবিনে এইবোৰ উক্তিৰ মাজেৰে তেওঁ‌ৰ অন্তৰমহল বুজিবলৈকে ইংগিত দি আছিল। জুবিনৰ কথা কোৱাৰ ধৰণেই তেনেকুৱা। চিৰিয়াছ কথা একোটাও জুবিনে ধেমেলিয়াকৈয়ে কয়। ফটুৱামীও হয় কিন্তু তাৰ মানে সদায়েই সি ফটুৱামী কিম্বা ধেমালি নহয়। ই বোধহয় জুবিনৰ বাবে easy way to access people. জুবিনৰ চচিয়েল নেটৱৰ্কিং শৈলী। 

শিল্পীৰ সাধাৰণতে এক curiosity থাকে। সেই curiosity হ'ল সৃষ্টিৰ তাগিদাৰ। যদিওবা ই stereotype ধাৰণাৰ মাজেৰে আহে তথাপি স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে শিল্পীৰ স্বভাৱ সাধাৰণতে বহেমিয়ান ধৰণৰ হয়। সৃষ্টিৰ curiosity ৰ পৰাই এনে হয়। একোটা নিৰ্দিষ্ট মতাদৰ্শৰ ফ্ৰেমৰ মাজত শিল্পীক আটি আটি বান্ধি ৰখা সহজ কাম নহয়। এক শিশুৰ দৰেই curiosity লৈ শিল্পীয়ে জগতখন পৰ্যবেক্ষণ কৰে। এই পৰ্যবেক্ষণ শিল্পীয়ে নিজৰ ধৰণেৰে কৰিব বিচাৰে। সেই পৰ্যবেক্ষণৰ অন্তত যেতিয়া শিল্পৰূপে সৃষ্টিৰ নিৰ্মাণ হয়, সেই সৃষ্টিৰ ফলাফল পুনৰ সৃষ্টিও হ’ব পাৰে ধ্বংসও কৰিব পাৰে। এতিয়া যদি শিল্পীৰ সৃষ্টি ধ্বংসৰ বাহক হৈ উঠে তেন্তে সেই সৃষ্টিক আমি কিদৰে গ্ৰহণ কৰিম আৰু ইয়াত শিল্পীৰ অনেষ্টি কিদৰে বিচাৰিম? শিল্পীৰ কৰ্ম হ'ল সৃষ্টি কৰা। সেই সৃষ্টিত শিল্পীৰ অনেষ্টি জুখিবলৈ সৃষ্টিৰ উদ্দেশ্য বুজিব লাগিব। শিল্পীৰ বেকগ্ৰাউণ্ড, শিল্পীয়ে ধাৰণ কৰা সংস্কৃতি বুজিব লাগিব। কামটো কঠিন। সৃষ্টিৰ উদ্দেশ্য যদি নিজা শিল্পীমনৰ সৰল প্ৰতিফলন, যদি কাৰোৰে প্ৰৰোচিত হোৱা নাই, নিজা অনুসন্ধিৎসুতাৰে শিল্পৰ বিকাশ ঘটাইছে তেন্তে ফলাফল যিয়েই নহওক(পজিটিভ বা নিগেটিভ) শিল্পীৰ মাজত এক অনেষ্টি থাকিব। যদি সেই শিল্পই নিগেটিভ বাৰ্তা কঢ়িয়ায় তেন্তে সমালোচনাৰ মাজেৰে শিল্পীয়ে Re learn কৰিব। কিন্তু Re learn ৰ সলনি যদি শিল্পীয়ে ইচ্ছাকৃতভাৱে প্ৰপাগাণ্ডাৰ সূত্ৰ ধৰি নিগেটিভিটী বিলাই যায় তেন্তে সেই শিল্পী আৰু শিল্পৰ মাজত অনেষ্টি বোধহয় নাই বুলি ধৰিব পৰা যায়। একেদৰেই Re learn ৰ ক্ষেত্ৰত আকৌ জৱৰদস্তি কৰিব খুজিলে কিম্বা একোটা আদৰ্শৰ সূত্ৰ ধৰি অনুশাসনৰ মাজেৰে শিল্পৰ সৃষ্টি কৰিলে সি যান্ত্ৰিকতাৰ বাট ধৰে। সেই Relearn আহিব লাগিব শিল্পীৰ নিজা curiosity ৰ মাজেৰে অথবা কালচাৰেল প্ৰচেচৰ মাজেৰে শিল্পীৰ শৈল্পিক মনৰ আয়ত্ত্বলৈ আহিব লাগিব। শিল্পীমনৰ স্বাধীনতা শিশুসুলভ স্বাধীনতা। শিশুৰ যেনেকৈ জগতৰ সকলো বস্তুৰ প্ৰতি curiosity থাকে একেই শিল্পীৰো থাকে। সেই curiosity ক বাদৰ(ism) দোলেৰে বন্ধা কঠিন কাম। জৱৰদস্তি বন্ধাৰো কথা নহয় দায়িত্ববোধ বুজি শিল্পীয়ে কালচাৰেলী তাক আয়ত্ব কৰালৈ এৰিব লাগে। দায়িত্ববোধ নিজৰপৰা জাগিলে সেই দায়িত্ববোধে শিল্পীৰ শিশুমনক এক দিশ দেখায় আৰু শিল্পীৰ সৃষ্টিৰ curiosity য়ে আৰম্ভণিৰ এক বিন্দু পায় য'ৰপৰা সৃষ্টিৰ সৰলৰেখা অংকন কৰিব পাৰি। কিন্তু সেই দায়িত্ববোধ বোজাৰ দৰে হ'লে নহ'ব, বোজা কিম্বা বাধ্যবাধকতা হ'লেই সৃষ্টিত অনেষ্টি, পিউৰিটী হেৰায়। সেই দায়িত্ববোধ হ'ব লাগিব বৃক্ষৰ শীতল আৰু মন জুৰোৱা ছায়া। 

জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত শিল্পীৰ স্বভাৱজাত সৰলতা বিদ্যমান। সেই সৰলতা সৃষ্টিৰ সূত্ৰে। একেদৰেই জুবিনৰ যি বহেমিয়ান সত্ত্বা সি সৃষ্টিৰ curiosity ৰ সূত্ৰে। শিল্পীৰ সচৰাচৰ স্বাধীনচিতীয়া, পৰ্যবেক্ষণ আৰু পৰীক্ষাৰ মাজেৰে গ্ৰহণ আৰু ধাৰণৰ কেৰেক্টাৰটো নীৎসেৰ শিশুটোৰ সতে খাপ খোৱাৰ সম্ভাৱনা পুৰামাত্ৰাই থাকে। তাৰোপৰি শিল্পীৰ creativity যিদৰে প্ৰখৰ একেহাতে প্ৰখৰ sensitivity ও। জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত এই দিশকেইটা পৰিস্ফূট হয়। এতেকে আমি ভাৱিবই পাৰো নীৎসেৰ শিশুটো হৈ will to power জাগি উঠি জুবিনৰ ubermensch(চুপাৰমেন) ৰ তাড়না আছিল নেকি? নীৎসেৰ শিশুটোক মতাদৰ্শৰ কটকটীয়া বান্ধোনেৰে বান্ধিব পৰা নাযায়। সকলো বন্ধনৰপৰা মুক্ত হৈ সি পৰীক্ষণৰ মাজেৰে কিবা গ্ৰহণ কৰাৰহে পক্ষপাতী। সি মুক্ত আৰু নিজা সিদ্ধান্তত স্বাধীন। যিদৰে শিশুৱে নিজা অভিজ্ঞতাৰে কিবা বস্তুক বেয়া বুলি অন্তঃকৰণেৰে বুজিলেহে শিশুটোৰ বোধোদয় আহে নীৎসেৰ শিশুও ঠিক একেই। নীৎসেৰ শিশুটিহৈ জুবিনেও এক নিৰ্দিষ্ট মতাদৰ্শৰ সূত্ৰ নামানি ফ্ৰেমৰ পৰিধিৰ ইপাৰ-সিপাৰ হৈ দেওদি ফুৰিছিল। কিন্তু শেষত ঘূৰি ঘূৰি যিদৰে পক্ষীটি ঘৰমুৱা হয় একেদৰেই যেন জুবিনেও ঘোষণা কৰিছিল - আই এম এ’ কম্যুনিষ্ট। আমাৰ ভাৱ হয় জুবিনে আচলতে দ্বন্দ্বৰ অৱসান ঘটাই আত্মোপলব্ধিৰ মাজেৰে synthesis প্ৰাপ্তিৰ বাটলৈকে ধিয়াই আহি আছিল। তাৰবাবে প্ৰয়োজন আছিল সহাৰিৰ। তাৰবাবে প্ৰয়োজন আছিল বৃক্ষৰ শীতল ছায়াস্বৰূপ এক হাতৰ। জুবিনৰ সেই হাতখন নাছিল। হয়, অজস্ৰ হাত আছিল জুবিনক চোৱাৰ, জুবিনক আঁ‌কোৱালি ধৰাৰ, জুবিনৰ ভৰি চুব খোজাৰ কিম্বা জুবিনৰ বাবে হাতখনকে কাটি দিব খোজাৰ। কিন্তু সেই হাতবোৰে বাহ্যিক আৱৰণ ফালি জুবিনৰ আভ্যন্তৰৰ দ্বন্দ্বক হয়তোবা চুব পৰা নাছিল। এফালে আছিল গায়ক, অভিনেতা পলিটিচিয়ানেৰে পৰিৱেষ্টিত এলিট চচাইটিৰ(জুবিন য'ৰ বাসিন্দা) ভুৱা গুণমুগ্ধৰ দল, আনফালে জুবিনৰ বাবে মৰিব পৰা সচা অনুৰাগী( যি আছিল ভক্ত), এফালে যদি জুবিনক লৈ টি আৰ পি বঢ়াব খোজা অগণন মিডিয়াৰ জাক আনফালে আছিল জুবিনৰ বক্তব্যক ধিয়াই আমাৰ সমালোচনাৰ প্ৰহাৰ। এই সকলোবোৰৰ মাজত জুবিন যেন মাজ সমুদ্ৰৰ বুকুত পালতৰা জাহাজৰ কম্পাছবিহীন এক দিশহাৰা নাবিক। নীৎসেৰ শিশুক এফালে গুণমুগ্ধই (ভগৱানৰ থাপনাত বহাই) টানে ubermensch প্ৰাপ্তিৰ পথলৈ আনফালে  সমালোচনাই টানে মতাদৰ্শক ধিয়াই বাট বুলিবলৈ। এফালে গুণমুগ্ধৰ আঁ‌কোৱালি ধৰা হাত আনফালে সমালোচনাৰে ঠেলি দিয়া দুহাত। এই প্ৰশংসা, ভক্তি আৰু সমালোচনাৰ চাপৰিৰ মাজে মাজে হয়তোবা নীৎসেৰ শিশুটিৱে মতাদৰ্শৰ দ্বন্দ্বৰ মাজেৰে বিচাৰি থাকিছিল বৃক্ষৰ মনজুৰোৱা ছাঁ‌ সদৃশ এখনি হাত। আত্মোপলব্ধিৰে ভুল সংশোধনৰ সলনি হয়তোবা জুবিনে পুৰাব খুজিলে ubermensch হোৱাৰ অদম্য হেঁ‌পাহ। যি হেঁ‌পাহে তেওঁ‌ নাকচ কৰা ভগৱানক ভক্তই তেওঁ‌ৰ মাজতেই ধাৰণ কৰাৰ ধাৰণাক বাধা দিয়া বা ভঙাৰ সপক্ষে সবল স্থিতি ল'বলৈ নিদিলে বৰঞ্চ আভ্যন্তৰৰ সেই চেতন/অৱচেতন হেঁ‌পাহ আৰু ভক্ত অনুৰাগীৰ গদগদ প্ৰীতিয়ে এই ধাৰণাত গজালি মেলিছিল। কিন্তু পুনৰ দ্বন্দ্বৰ মাজেৰে চিন্থেছিছ লৈ জুই পুৰি সোণ হোৱাৰ দৰে তেওঁ‌ পুনৰ (নিজা) মতাদৰ্শগত অস্তিত্ব ঘোষণা কৰিছিল।

গৌৰী শংকৰ দাস FB Wall

 বিৰাট জঞ্জাল বুজিছে? নাহোঁ বুলিও বাৰে বাৰে আহোঁ৷ একপ্ৰকাৰ বাধ্য কৰি দিছে মাতুলে৷ কথাদুটামান কৈ থওঁ ছেগ বুজি৷ 

(১) আপুনি মই লেদেনা উকতি কাম কৰি দুপইচা কমাইছোঁ, তাৰে আধা কৰ-কাটলৰ নামত নিতৌ দি আছোঁ৷ আকৌ সেই কৰৰে সৰহভাগ পইচা মন্ত্ৰী-মুদাগৰে খাইছে৷ বাকী থকাকেইটাৰে আঁচনিৰ উপৰি আঁচনি ৰচনা কৰি মানুহক বিলাইছে৷ অৰ্থাৎ আওঁপকীয়াকৈ আপুনি মই বেছিভাগ কষ্ট আনৰ পেট পুহিবলৈ কৰি আছোঁ৷ কেনে এক মজেদাৰ কথা! কেনে এক ময়াপী কাৰবাৰ! 

(২) মন কৰিছেনে? মন এটা আছে যেতিয়া কৰিছেই নিশ্চয়৷ শুনক, গণতন্ত্ৰৰ এক মূল বৈশিষ্ট্য হ’ল চৰকাৰৰ কামকাজক সমালোচনা কৰাৰ, প্ৰতিবাদ কৰাৰ, লিখামেলা কৰাৰ সম্পূৰ্ণ সাংবিধানিক অধিকাৰ জনগণৰ থাকে৷ পিছে এতিয়া? কিবা এষাৰ ক’বলৈ ভয়, কিবা এটা লিখিবলৈ ভয়, মাত মাতিবলৈ ভয়! কিয়? এক দীঘলীয়া ষড়যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা এই ভয়টো ক্ৰমাৎ জনগণৰ মনত সুমাই দিয়া হোৱা নাইনে? নিজকে সোধক৷ তাৰ পাছত নিজৰ দুগালত দুচৰ মাৰি শুই থাকক৷ জপতিয়াই মাৰিব দেই৷ 

(৩) কাকতত পালোঁ, অৰুণোদয় আঁচনিৰ কিবা এভাগ আনি দৃশ্য-শ্ৰব্য মাধ্যমত স্কুলে স্কুলে হেনো দেখুৱাব৷ এতিয়া কোনোবা শিক্ষাবিদ আছে যদি মোক ইয়াৰ লাভালাভৰ সম্পৰ্কে বুজাই দিব লাগে৷ ল’ৰাছোৱালী কেইটাৰ লাভটো কি আছে ইয়াত? পেটুৱা মিনিষ্টাৰৰ লাভালাভৰ কথা নালাগে৷ স্কুললৈ ল’ৰাছোৱালী কৰ্মমূখী হ’বলৈ যায় নে কৰ্মবিমুখ বিকলাংগ জাতি এটা ৰাজনৈতিকভাৱে কেনেকৈ গঢ় দিয়া যায় সেয়া শিকিবলৈ যায়? কাৰ মূৰটো ক’ৰিবলৈ পঠিয়াই বাপেকমাক মখাই? আচ্ছা, বান্দিয়া ইণ্টাৰনেশ্যনেল স্কুলতো এইবোৰ দেখুৱাব নেকি বাৰু? নহ’লে বিয়াগোম প্ৰাইভেট স্কুলবোৰত, য’ত মিনিষ্টাৰমখাৰ পো-পোৱালিবোৰে পঢ়ে তাত? 

(৪) জুবিন গাৰ্গে ন্যায় পাব, ন্যায় হ’ব, আমাক ন্যায় লাগিব- এনেকুৱা দিবাস্বপ্নত লালকাল হৈ থকা নাগৰিকসমাজলৈ মই এচলু পঁইতাভাতৰ পানী আগ কৰিছোঁ, নিমখ অকণ মোহাৰি গ্ৰহণ কৰি কৃতাৰ্থ কৰিব৷ 

(৫) ইমানৰ পাছতো, ইমানৰ পাছতো যদি চকু খোল খোৱা নাই তেনেহ’লে ক’বলৈ একো নাই, শুধিবলৈ একো নাই, পাতিবলৈ একো নাই৷ তহঁতি মৰ৷ এনেয়ো কেলঢোপকেলঢোপকৈ জী আছ, তাতকৈ একে চাতে মৰি যা৷ কণীবিহৰ গুটি চোবা৷ 

মই সকলোতকৈ দিগদাৰী পাইছোঁ এইটো কথাত- যে উপাৰ্জনৰ আধা টকা কৰৰ নামত দিছোঁ, সেই টকাৰেই চাৰ্কাচ দেখুৱালে মই কিয় চুপ থাকিম? কিয় চুপ থাকিব লাগে? কালৈ মই ভয় কৰিব লাগে? কোন সি ঘেণ্টা, তাৰ নাম ক মোক৷

বিঃদ্ৰঃ এইটো পোষ্টৰ screenshot সংগ্ৰহ কৰি “জেগালৈ” পঠিওৱা IT Cell-ৰ অপঁইতা কেইটাক কৈ থওঁ, তহঁতি আগলৈ কি কৰি খাবি? আজীৱন screenshot ফৰৱাৰ্ড কৰিতো পৰিয়াল পুহিব নোৱাৰিবি৷ তাতকে কামৰ যোগাৰ কৰ৷ এসাঁজ খাবলৈ পাবি৷ নহ’লে মোমায়েৰে সেইসাঁজো চান কাঢ়িব৷