Rocking Update FB Wall

জুবিন দা'ই ১৯৯৫ চনত এখন #জিপছী গাড়ী কিনিছিল। গাড়ীখনৰ নম্বৰ আছিল 9999।

সপ্তম শ্ৰেণীৰ অৰ্ধ-বাৰ্ষিক পৰীক্ষা তেওঁ কৰিমগঞ্জত বঙালী মাধ্যমত দিছিল। পিছত বীজনীলৈ গৈ অসমীয়া মাধ্যমত বাৰ্ষিক পৰীক্ষা দিয়ে। তেওঁ সদায় প্ৰথম বা দ্বিতীয় স্থানত থাকিছিল।

তামুলপুৰত থকা সময়ত তেওঁলোকৰ ঘৰত এজনী বাঘ পোহনীয়া হিচাপে আছিল।

ভূপেন হাজৰিকাইও ‘ঘেঁণ্টা’ শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছিল।

‘গানে কি আনে’ আছিল তেওঁৰ প্ৰথম compose কৰা গান। তেওঁ এই গানটো অষ্টম শ্ৰেণীত থাকোঁতে compose কৰিছিল।

‘অনামিকা’ এলবামত তেওঁ ৮০,০০০ টকা খৰচ কৰিছিল। ইয়াৰে ৫০,০০০ টকা তেওঁ বাদ্য-যন্ত্ৰ বজোৱা, গান ৰচনা কৰি উপাৰ্জন কৰিছিল আৰু বাকী ৩০,০০০ টকা আছিল তেওঁৰ মাকে তেওঁৰ নামত কৰা ফিক্সড ডিপজিটৰ পৰা।

‘অনামিকা’ এলবামত কণ্ঠদান কৰাৰ বাবে কবিতা কৃষ্ণমূৰ্তিয়ে প্ৰায় ১০,০০০ টকা গ্ৰহণ কৰিছিল।

ফণীন্দ্ৰ কুমাৰ দেৱচৌধুৰীৰ FB Wall

'জগা' আৰু ড.মনমোহন সিং 

কৈশোৰ-যৌৱন ,আনকি নব্বৈৰ দশকত জীৱনৰ অৰ্ধ-শতাব্দী চুওঁ চুওঁ অৱস্থাতো আমাক  গীতেৰে  মোহাচ্ছন্ন কৰি ৰখা  ব্যক্তিসকল আছিল ড.ভূপেন হাজৰিকা  , লগতে ড.বীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত , খগেন মহন্ত , দীপালি বৰঠাকুৰ , দীপেন বৰুৱা আদি ৷ সেই মোহগ্ৰস্ততাৰ পৰা আমি আজিও মুক্ত হ’ব পৰা নাই আৰু জীৱন কালত হোৱাৰ সম্ভাৱনাও নাই ৷ 

নব্বৈৰ দশকত মোৰ ওচৰ সম্পৰ্কীয়  বি.বৰুৱা কলেজৰ  এগৰাকী ছাত্ৰীক ,  যেতিয়াই লগ পাওঁ  , তাই সিহঁতৰ কলেজত পঢ়া জপৰা চুলিৰ  এজন ছাত্ৰৰ সঙ্গীতৰ প্ৰতিভাৰ কথা ইমান উচ্ছাসেৰে আমাক কয় যে মই  তাইৰ সৈতে ধেমালি কৰোঁ  - তোৰ ক্ৰাশ নেকি ? ওৰ ত’ৰ পৰা বাগৰি অহা খবৰৰ পৰা পৰা গম পাইছিলোঁ ল’ৰাজনৰ নাম জুবিন , ভাল গান গায় বোলে ,  ল’ৰাজনৰ আচল নাম জীৱন বৰঠাকুৰ ৷ ( পৰৱৰ্তী কালতহে গম পাইছিলোঁ জীৱন নহয় , জুবিন বৰঠাকুৰহে আছিল ) তাৰ পাছৰ পৰা যেতিয়াই আত্মীয় ছোৱালীজনীক  লগ পাও , মই আচল নামটো অলপ সলনি কৰি তাইক জোকাওঁ- ঐ তোৰ ‘জগা’ৰ খবৰ কি ? তোৰ ক্ৰাশৰ নাম জগা বৰঠাকুৰহে ৷  তাইৰ বিৰাট খং - ʼজগাʼ ʼজগাʼ কৰি নাথাকিব ৷ তেওঁৰ নাম জুবিনহে ৷ গীত শুনিলে গম পাব জুবিন কি ৷ মই তেতিয়ালৈকে শুনা নাছিলোঁ ৷

 আমাৰ দৰে বহু প্ৰবীণৰ বাবে প্ৰথম অৱস্থাত হয়তো ভাব হৈছিল -এইবোৰ  কম বয়সীয়া ল’ৰা-ছোৱালীক অবাটে লৈ যোৱা  এক অপসংস্কৃতি , দুদিন চলিব ,তাৰ পিছত শেষ , আকৌ নতুন কিবা এটা আহিব ৷ আমি বুজি পোৱা নাছিলো যে   অসমীয়া গীত-মাতৰ পৰা আঁতৰি গৈ বলীউড অথবা ¸ পাশ্চাত্য সঙ্গীতৰ মাজতহে জীৱনৰ মাদকতা বিচাৰি পোৱা এটা নতুন প্ৰজন্মই জুবিনৰ মাজত হঠাতে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল তেওঁলোকৰ নতুন ঠিকনা ৷ সেই সময়ত প্ৰায়েই গাড়ীৰে দুলীয়াজান আৰু গুৱাহাটীৰ মাজত অহা-যোৱা কৰা হয় ৷ বুঢ়া পাহাৰৰ ওচৰৰ ধাবাত গাড়ী ৰখাওঁ ৷ সৰু সৰু দোকানবোৰত স্পীকাৰত বাজি থকা গীতবোৰত দেখোন থমকি ৰ’বলৈ বাধ্য হৈ পৰিছোঁ , ঐ কেছেট এটা দিয়াহে , এইদৰেই দুলীয়াজান -গুৱাহাটী যাত্ৰাৰ সঙ্গী হৈ পৰিল- অনামিকা , মায়া , পাখি আদি ৷ বুজি পাবলৈ অসুবিধা হোৱা নাছিল ড.ভূপেন হাজৰিকাৰ পিছত এক নতুন প্ৰতিভাৰ জন্ম হৈছে ৷ তাৰপিছত আৰু সেই আত্মীয় ছোৱালীজনীক  ‘ তোৰ ʼজগাʼৰ খবৰ কি ’ বুলি জোঁকোৱা নাই ৷ অকপটে স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিলোঁ যে সিহঁতে ঠিকেই চিনিছে জপৰা চুলিৰ ল’ৰাজনক , আমিহে ধৰিব পৰা নাছিলো ৷ আৱিষ্কাৰৰ মাদকতাত ২০০১ চনত একেখন ৰচনাতে ভূপেনদাৰ লগতে লিখিছিলোঁ জুবিনৰ কথাও গুৰুত্ব সহকাৰে ৷ জুবিনক গুৰুত্ব দিয়াৰ বাবে বহুতে বেয়া পাইছিল ৷

সামগ্ৰিকভাৱে অসমৰ বৌদ্ধিক জগতখনে কিন্তু [ ব্যতিক্ৰম বাদ দি ] জুবিনৰ প্ৰতিভাক  চিনি পালে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছতহে , তাকো নিজৰ কোনো বৌদ্ধিক বোধোদয়ৰে তেওঁৰ অৱদানক মূল্যাঙ্কণ কৰি নহয় ৷ তেওঁৰ মৃত্যুত ওলাই অহা লাখ লাখ মানুহৰ বাবেহে মুখামুখি হ’বলগীয়া হ’ল এক অবাক উপলব্ধিৰ- ‘ যিগৰাকী ব্যক্তিৰ মূত্যুত লাখ লাখ মানুহ ওলাই  আহে , তেওঁ কেতিয়াও সাধাৰণ মানুহ হ’ব নোৱাৰে  , তেওঁ সাধাৰণ নহয় ৷’ লাখ লাখ মানুহেহে অৱশেষত বৌদ্ধিক জগতৰ বাবেও জুবিনক অসাধাৰণ হিচাপে  গ্ৰহণযোগ্য কৰি তুলিলে ৷  নহ’লে হয়তো তেওঁৰ অসাধাৰণ প্ৰতিভা আৰু অৱদান স্বত্বেও বৌদ্ধিক জগতখনৰ বাবে জুবিন এজন সাধাৰণ গায়ক হিচাপেই  ৰৈ গʼলহেতেঁন ৷ কথাষাৰ ভাবিলেই বুকুখন হমহমাই যায় আৰু নতশিৰ হৈ সাধাৰণ জনগণক হাতযোৰ কৰি ক’বলৈ মন যায় - প্ৰতিভাক চিনি পোৱাৰ ক্ষেত্ৰত বুদ্ধিজীৱীতকৈ আপোনালোকৰ বোধশক্তি বহুত ওপৰত ৷  আপোনালোক নহ’লে বুদ্ধিজীৱীয়ে জুবিনক মৃত্যুৰ পিছত ক’ত পেলাই দিলেহেতেঁন ভাবিবলৈকে ভয় হয় ৷ আজি বহুতে হেতা-ওপৰা কৰিব পাৰে , কিন্তু মনত ৰাখিব  জুবিনৰ পেটেন্টৰ  প্ৰকৃত অধিকাৰ অকল আপোনালোকৰ ৷ 

জুবিনৰ পৰিঘটনাই দেখুৱাই দিলে যে প্ৰতিভাক চিনাৰ  জ্ঞান বুদ্ধিজীৱীৰ মগজুত নহয় ঃ সাধাৰণ মানুহৰ মাজতহে আছে ৷ জুবিনে প্ৰকাৰান্তৰে আমাক  বুদ্ধিজীৱীৰ  প্ৰতি মোহাচ্ছন্ন ন’হবলৈও সকীয়াই থৈ গ’ল নেকি ? জুবিনৰ মৃত্যুৰ প্ৰেক্ষাপট ৰচনাৰ ক্ষেত্ৰত এক বৌদ্ধিক -সাংস্কৃতিক-ৰাজনৈতিক চিন্দিকেটৰ অৰিহণা আছে বুলি এতিয়া সৰ্বত্ৰ চৰ্চিত ৷ মৃত্যুৰ পিছত পুনৰ হত্যা কৰিবলৈ বা নিজৰ একচেতিয়া সম্পত্তি কৰি ল’বলৈ  আন তেনে কোনো চিন্দিকেট যাতে তৎপৰ হৈ নুঠে  ,তাৰ দায়িত্ব  ল’ব লাগিব প্ৰকৃত জুবিন অনুৰাগীসকলেই ৷ জুবিন এনে সংকীৰ্ণ স্বাৰ্থৰ সুযোগসন্ধানী চিণ্ডিকেটতকৈ বহু বেচি বিশাল , বহু বেচি উদ্ধৰ্ত ৷ তাক খৰ্ব হ’ব দিব নোৱাৰি ৷ 

বৌদ্ধিক জগত সমাজ-সাহিত্য-ৰাজনীতি সকলোৰে একছত্ৰী বিচাৰক , সহজতে চকুত নপৰা  দিশবোৰ সঠিকভাবে চিনাক্ত কৰাত সিদ্ধহস্ততাৰ স্বঘোষিত সম্ৰাট  ৷ কিন্তু কি আশ্বৰ্যকৰ কথা  সেই বৌদ্ধিক জগতখনে সূদীৰ্ঘকাল সদায় দেখি থকা ঘৰৰ ল’ৰাজনৰ বিশালতাৰ উমানেই নাপালে ৷  নে উমান পাইও তেওঁ যে এজন সাধাৰণ গায়ক সেই কথাহে তেওঁলোকৰ অৱজ্ঞা আৰু আচৰণৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিলে ? ভাগ্যভাল সাধাৰণ জনগণে সেই প্ৰয়াস ব্যৰ্থ কৰি দিলে ৷ অন্যথা , জুবিনকো ইতিহাসত সীমাৱদ্ধ কৰি ৰখা হ’লহেতেঁন এনে এক বৌদ্ধিক স্বীকৃতিৰে - ‘ তেওঁও  বিশেষকৈ ডেকা-গাভৰুৰ মাজত  জনপ্ৰিয় কেইটামান গীত গাইছিল ৷ গায়ক হিচাপে তেওঁৰ এক আকৰ্ষণীয় কণ্ঠ আছিল ৷’ He also sang .সিমানেই ৷ উ: কি বিচিত্ৰ আৰু নিৰ্মম এই বৌদ্ধিক মায়াজাল  ৷  কিন্তু কিয় ? জুবিনৰ ক্ষেত্ৰত  এই  প্ৰশ্নৰ গভীৰলৈ গ’লে আশ্বৰ্যকৰভাৱে মোৰ মনলৈ আহে এগৰাকী সন্মানীয় প্ৰতিভাশালী ব্যক্তিৰ নাম ৷ ড.মনমোহন সিং ৷ জুবিনৰ বৌদ্ধিক স্বীকৃতিৰ সৈতে ড.সিঙৰ সম্পৰ্ক কি ? এই বিষয়ে পিছৰ পোষ্টত লিখিম

অৱশেষত এই কথা স্বীকাৰ নকৰাকৈ থকা নাযায় যে জুবিনে চিকমিকনিৰ আঁৰত লুকাই থকা চিণ্ডিকেটৰ  বহুতৰে প্ৰকৃত স্বৰূপ উদঙাই দিলে  ৷ সূক্ষ্মভাৱে নিৰীক্ষণ কৰিলে এই কথাও  উপলব্ধি নকৰাকৈ থকা নাযায় যে চিন্দিকেটধৰ্মী বৌদ্ধিক জগতখনকো তেওঁ কিন্তু কম উদঙোৱা নাই ৷ স্বীকাৰ কৰোঁ নে নকৰোঁ সেয়া বেলেগ কথা ৷ ই নিৰ্ভৰ কৰিব নাকৰ দৈৰ্ঘৰ ওপৰত ৷

- আগলৈ

ডাঃ অজিত পটঙ্গীয়া FB Wall

জংকীৰ মৃত‍্যুত দায়ী বুলি ভৱা ককায়েকজন-

২০০২ চন,মই তেতিয়া তেজপুৰ চিভিল হস্পিতালত চিকিৎসক আছিলোঁ। সেইদিনা মই দিনৰ কৰ্তব্যৰ পাছত জৰুৰী চিকিৎসাৰ ৰোগীক চাবলৈ চিকিৎসালয়লৈ গৈছিলো। সাধাৰণতে বিহুৰ সংগীতানুস্থান, দুৰ্গাপূজা আদিৰ সময়ত চিকিৎসালয়ত পথ দুৰ্ঘটনা হোৱা লোকৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পায়। গৈ দেখিলো কিবা দুৰ্ঘটনাৰ নিহত হোৱা মানুহ চাবলৈ তাত মানুহৰ বহুত ভিৰ।মই ভিৰ চেৰাই ভিতৰলৈ গ’লোঁ আৰু দেখিলোঁ — 

অসমৰ সকলোৰে মৰমৰ জুবিন গাৰ্গ। এটি সৰু শিশুৰ দৰে চিকিৎসালয়খনত কান্দি-কাটি ইফাল সিফালে দৌৰাদৰি কৈ চিঞৰি চিঞৰি কৈ আছে

- “মাইনা সঁচাকৈয়ে মৰিল নে ঔ? কি হৈ গ'ল ঔ!”

চিকিৎসালয়খনত যেন বজ্ৰ পৰিছে। মানুহ স্থবিৰ।

গম পালো — তেওঁৰ অতি আদৰৰ ভন্তী, জংকী দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্তহৈ মৃত্যু মুখত পৰিছে। বৰ দুখজনক পৰিস্থিতি তাত। তেতিয়া আমি চিকিৎসকসকলে ভয় খাইছিলোঁ — জুবিনৰ মানসিক অৱস্থা বৰ বিপজ্জনক। মৰমৰ ভন্তীক হেৰুৱাৰ শোকত তেওঁ ভাঙি পৰিছে। জুবিনৰ চকুত সেই সময়ত মাথো শূন্যতা। পাছত যেনিবা জুবিনৰ অন্য কিবা হোৱাৰ আশংকা কৰি আমাৰ চিকিৎসকলৰ কমনৰুমত সুমুৱাই বন্ধ কৰি ৰখা হ'ল।

ভাগ্যৰ খেল দেখোন কিমান অদ্ভুত!

জংকী যাত্ৰা কৰা গাড়ীখনৰ পৰা মাত্ৰ কেইমিনিটমান আগতে জুবিন নামি গৈ জংকীক উঠাই দিছিল — বাদ্যযন্ত্ৰ বজোৱাসকল থকা বাছখনত  উঠি আদ্দা দিবৰ বাবে। তাৰ বাবেই জুবিন বাছি গৈছিল সেই মাৰাত্মক দুৰ্ঘটনাটোৰ পৰা। 

 এই ঘটনাৰ পিছত তেওঁ বহুত দিন শান্তিতে থাকিব নোৱাৰা হ'ল। হয়তো সেই ঘটনাটোৰ পৰা জুবিনে নিজকে দোষী সজাই অতিমাত্ৰা মদ খাবলৈ লৈছিল। অতি সংবেদনশীল মানুহ আছিল তেওঁ।

মই এই ঘটনাটোৰ পিছতে উঠি অহা সুন্দৰ গায়িকা  জংকীৰ বিষয়ে আৰু বিহুৰ সময়ত শিল্পীসকলে সংগীতানুস্থানলৈ যাত্ৰা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত লব লগা সাৱধানতাৰ বিষয়ে বাতৰিকাকতত লিখিছিলো। মোৰ লিখাটো বাতৰিকাকতত প্ৰকাশ হোৱা দিনাই জুবিনে মোৰ লিখাটোৰ বাবে মোক ধন্যবাদ জনাই কিছু কথাৰে এছএমএছ পঠাইছিল দুবাৰ - পুৱা আৰু সন্ধিয়া। 

জুবিনে সাধাৰণতে ফোন নকৰে। এছএমএছহে পঠায়। এবাৰেই মোম্বাইৰ পৰা মোৰ লগত ফোনত কথা হৈছিলো। 

তাৰ পিছতো মোৰ কলাগুৰু বিষ্ণুৰাভা, কিউবা, চে গুৱাভেৰা, ফিডেল কাষ্ট্ৰৰ বিষয়ে লিখা বাতৰি কাকতত প্ৰকাশ হওঁতে জুবিনে এছএমএছ কৰিছিল। মই জুবিনৰ আগ্ৰহ বুজি পাই, সমাজবাদী আদৰ্শৰ ওপৰত লিখা দুখন কিতাপ  উপহাৰ হিচাবে দিছিলো।

এইবোৰেই জুবিনকলৈ মোৰ জীৱনত অন্তৰঙ্গ স্মৃতি হৈ ৰ’ব। 

জুবিন গাৰ্গ — কেৱল এজন গায়ক নহয়, অনুভৱৰ গভীৰতাত জীৱনৰ সুৰ গঢ়াৰ লগতে অভাৱী মানুহক সম্বল দিয়া এজন কোমল হৃদয়বান মানুহ। এজন শিল্পী, যাৰ গানে  অসমৰ প্ৰতিখন গাঁও-চহৰ-নগৰত থকা জাতি-ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে সকলো স্তৰৰ, সকলো বয়সৰ মানুহৰ প্ৰাণত এক সুকীয়া অনুভুতি জগায় তোলে। তেওঁৰ বুকুত সোমাই থকা দুখীয়া-নিছলা মানুহৰ প্ৰতি সঁচা আন্তৰিকতা, দায়বদ্ধতাৰ পৰা পোৱা মানবীয় প্ৰমূল্যবোধ, তেওঁৰ অধ্যয়ন আৰু ভাষাজ্ঞানে তেওঁৰ কথা আৰু সুৰকো সমৃদ্ধ আৰু অনন্য কৰি তুলিছে। জীৱনৰ সুৰ, দুখৰ সুৰ, প্ৰেমৰ সুৰ—সেইয়া মোৰ মৰমৰ,অসমবাসীৰ অতি মৰমৰ জুবিনৰেই।

জুবিন গাৰ্গ আছিল সুৰৰ উপাসক - সত্য আৰু অনুভৱৰ যোদ্ধা।

ভন্তী জংকীৰ অকাল বিদায়ে তেওঁৰ জীৱনৰ ভিতৰত এটা বেদনা গঢ়ি তুলিছিল,

যাৰ সুযোগ লৈ অসৎ মানুহে তেওঁৰ কোমল আত্মাটোক ধ্বংসৰ দিশে ঠেলি দিছিল।

তেওঁ অকালতে আতৰি যোৱা এক শিল্পী, কিন্তু তেওঁৰ গীতে সদায় আমাৰ মাজত জীয়াই ৰাখিব। তেওঁৰ কথা অসমবাসীৰ বুকুৰ প্ৰতিটো ধ্বনিত বাজি একতাৰ দোলৰে বান্ধি ৰাখিব —

“মোৰ কোনো জাতি নাই, মোৰ কোনো ধৰ্ম নাই, মোৰ কোনো ভগৱান নাই, মই মুক্ত, মই কাঞ্চনজঙ্ঘা।”

তেওঁৰ গীতবোৰে আমাক সদায় কৈ থাকিব-

“মই এতিয়াও আছোঁ তোমালোকৰ হৃদয়ৰ ভিতৰত,

যেতিয়া তোমালোকে মোৰ গানবোৰ শুনা, মই তাতেই আছো।”

ডাঃ অজিত পটঙ্গীয়া

#ZubeenGarg #zubeen #JusticeForZubinGar

গায়ত্ৰী প্ৰান্তিক শৰ্মা FB Wall

এবাৰ পঢ়ি চাব ভন্টী এগৰাকীয়ে ইমান ধুনীয়া কৈ লিখিছে। 🙏🙏🙏🙏🙏🙏

◆ মৃত্যুৰ দিনা গাবলৈ গান ( নে প্ৰাৰ্থনা!) এটা লিখি থৈ যোৱাৰ পৰা চিতাত জাপিবলৈ নিজে ৰোৱা চন্দন গছজোপাৰ কাঠ ব্যৱহাৰ কৰিব পৰাকৈ থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ প্ৰতিটো পৰিস্থিতিৰ সৈতে মিলি যোৱাকৈ গীতবোৰ নিজেই গাই থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন। আজি তিনিদিন ৰাতিয়ে দিনে গীতকে বাজি থাকিল কিন্তু এটাও আনৰ গীত বজাবলগীয়া নোহোৱাকৈ গাই থৈ যোৱা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ 'ভাৰত চৰকাৰে কি দিবহে মোক! আমিহে ওলোটাই চাহ দিছোঁ, গড় দিছোঁ আৰু জুবিন গাৰ্গ দিছোঁ' বুলি বুকু ফিন্দাই ক'ব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ এখন মঞ্চত থিয় হৈ সত্ৰাধিকাৰক, চৰকাৰক সৎ সাহসেৰে বুকুত উদয় হোৱা প্ৰশ্নবোৰ কৰিব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ গান গোৱা মানুহ এজনে চিনেমা এখন বনালে। তাকো দৌৰি দৌৰি মানুহক চাবলৈ নিব পৰা মানুহ আছিল একমাত্ৰ জুবিন।

◆ 'মোৰ মৃত্যুত সাতদিন বন্ধ হ'ব' বুলি কৈ থৈ যাব পৰা মানুহ আছিল জুবিন।

◆ তিনিজন অন্ধ লোক জুবিন গাৰ্গক সৰুসজাইলৈ চাবলৈ আহিছিল।  তেওঁলোকে জানিছিল, ভালকৈয়ে জানিছিল যে জুবিন গাৰ্গক চাবলৈ চকুৰ পোহৰৰ প্ৰয়োজন নাই। বুকুৰ পোহৰেই যথেষ্ট । 

◆ হাজাৰ হাজাৰ মানুহ হোৱা তেওঁৰ অনুষ্ঠানবোৰত আৰক্ষীয়ে চম্ভালিব নোৱাৰাকৈ উৎপাত কৰে তেওঁৰ অনুৰাগীয়ে। আৰক্ষীয়ে চম্ভালিব নোৱাৰি হতাশ হোৱাৰ সময়তে তেওঁ মাইক্ৰ'ফোনটো লৈ এবাৰ মাত্ৰ কৈ উঠে- ' ঐ উৎপাতবোৰ কমকৈ কৰ। একদম হুলস্থুল নকৰিবি'- মাত্ৰ এষাৰ বাক্যতে শান্ত হৈ পৰে অগণন জনতা। সেই শক্তি আছিল কেৱল জুবিনৰ মাতত।

সেইজন মানুহ গ'লগৈ। আৰু এজন জুবিন গাৰ্গ নোলায় সেয়া সঁচা কথা। কিন্তু এইকেইদিনৰ অসমখন চাই এনে ভাৱ হৈছে যে জুবিনে তেওঁৰ দৰেই হ'বলৈ মানুহবোৰক শিকাই থৈ গ'ল। 

এজন মানুহৰ মৃত্যুত যে বিশিষ্ট লোকৰ পৰা আৰম্ভ কৰি পদপথৰ মগনীয়াজনলৈকে, কণ কণ শিশুৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নব্বৈ বছৰীয়া বৃদ্ধজনলৈকে কান্দিব পাৰে সেয়া কেৱল জুবিনেহে শিকাই থৈ গ'ল। ডিউটি দি থকা আৰক্ষীয়ে হুকহুকাই কান্দিলে, বৃদ্ধ চিকিউৰীতি গাৰ্ডজনে কলপাতত ফুল কেইপাহমান লৈ ৰৈ থাকিল। কুকৰকেইটা, বান্দৰটো ফটোৰ সন্মুখত দীঘল দি পৰি থাকিল, খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা আইতাগৰাকীয়ে লাখুটিত ভৰ দি দি সৰুসজাই পালেগৈ, মৃতদেহ কঢ়িওৱা এম্বুলেন্সৰ চালকে কান্দি কান্দি চলালে গাড়ী... এয়া কেৱল জুবিনেহে পাৰিছিল। 

'মানুহ হোৱাৰ সমান ধৰ্ম নাই' এয়া কেৱল জুবিনে শিকাব পাৰিছিল। দৈনিক এশটা মৃত্যুৰ খবৰ দিয়া সাংবাদিকে সকলো এথিকছ পাহৰি, মেচিন হ'বলৈ পাহৰি হুকহুকাই কান্দি বাতৰি পঢ়িলে- এই চকুপানী কেৱল জুবিনৰ বাবে আছিল।

এইকেইদিন দেখা অসমখন চাই ওপৰৰ পৰা এবাৰ হ'লেও জুবিন গাৰ্গে সুখেৰে হাঁহিছে। মনে মনে চাগে কৈছেও

' মোৰ অৱৰ্তমানত ইহঁতবোৰে মোৰ অসমখনক অসম কৰি ৰাখিব। ইয়াতকৈ মোৰ আত্মাক আৰু লাগে কি! ইয়াতকৈ বেছি আৰু মই বিচাৰিছিলোঁনো কি'

©গায়ত্ৰী প্ৰান্তিক শৰ্মা।

Saurav Kumar Borah FB Wall

 জুবিনৰ গানৰ গীনিজ অভিলেখ সম্ভৱ!

চৰকাৰে কৰা ভাল নে ৰাইজে সহায় কৰিব ? কওঁকচোন ৰাইজে..

'আমাৰ অসম'ৰ বিশেষ প্রতিবেদন, ৮ অক্টোবৰ :

'মায়াবিনী' গীতটোৰে এতিয়া জগত জিনিবলৈ সক্ষম হোৱা জুবিন গাৰ্গে তেওঁৰ সমস্ত সংগীত সম্ভাৰেৰে গীনিজ অভিলেখ প্রতিষ্ঠা কৰিব পাৰিব নে? জুবিন গাৰ্গৰ মায়াত আছন্ন সমগ্র অসমীয়াৰ মনত জাগিছে এই প্রশ্ন। জুবিন গার্গে তেওঁৰ ক্ষণস্থায়ী জীৱনটোত ৩৮ হাজাৰতকৈয়ো অধিক গীত গাই থৈ গৈছে। এই সংখ্যা ৪০ হাজাৰৰো অধিক হ'ব পাৰে। জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰথমটো ৰেকর্ডিং কৰা গানৰ পৰা তেওঁৰ প্রায় সমস্ত সংগীত সম্ভাৰ যি একেলগে গোটাই থৈ এটা আর্কাইভতৈয়াৰ কৰিছে, সেই বিশাল কলিতাৰ হাতত এতিয়া জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮,০০০ ৰেকর্ডিং কৰা গান আছে। হাতীগাঁৱৰ নিজৰ বাসগৃহত তৈয়াৰ কৰা আৰ্কাইভত সেই অমূল্য সংগ্ৰহ ৰাখিছে বিশালে। তদুপৰি এতিয়াও বিশালে জুবিন গার্গে গাই থৈ যোৱা আৰু অনেক গীত, য'ৰ অধিক সংখ্যকেই নতুন; সংগ্রহ কৰিবলৈ বাকী। সেই সকলো গীত সংগ্রহ কৰিলে জুবিন গাৰ্গৰ নামত বিশ্বৰ সৰ্বাধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা শিল্পীৰ গীনিজ অভিলেখ লিপিবদ্ধ হ'বনে?

অৱশ্যেই সেই উত্তৰ ইতিবাচক। যদিহে তথ্যসহ জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮ হাজাৰ গানৰ ৰেকর্ডিং গীনিজ কর্তৃপক্ষৰ ওচৰত দাখিল কৰিব পৰা যায়, তেতিয়া অনায়াসে বিশ্বৰ সৰ্বাধিক গান ৰেকর্ডিং কৰা শিল্পীত পৰিগণিত হ'ব জুবিন গার্গ। কিয়নো এতিয়া সেই গীনিজ অভিলেখ আছে আশা ভোছলেৰ নামত। মাথোঁ ১১,০০০ গীতেৰে গীনিজ অভিলেখ নিজৰ হাতৰ ৰাখিছে আশা ভোছলেই।

লতা মংগেশকাৰে তেওঁৰ জীৱনকালত আশা ভোছলেৰ তুলনাত বহু বেছি গান ৰেকর্ডিং কৰিছিল। কোৱা হয়, লতা মংগেশকাৰে ৰেকর্ডিং কৰিছিল ৫০ হাজাৰো অধিক গীত। তেওঁ অর্ধশতিকা জুৰি গীত গাইছিল। ১৯৮৪ চনত গীনিজ অভিলেখ কৰিছিল লতা মংগেশকাৰে। সেই অভিলেখত ১৯৭৪ চনৰ পৰা ১৯৮৪ চনলৈ তেওঁ ৩০,০০০ গান ৰেকর্ডিং কৰা বুলি গীনিজ কর্তৃপক্ষই স্বীকৃতি দিছিল। কিন্তু তেওঁৰ সমসাময়িক গায়ক মহম্মদ ৰফীয়ে আপত্তি উত্থাপন কৰি তেওঁ লতা মংগেশকাৰতকৈ অধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা বুলি দাবী কৰে। তেতিয়া গীনিজ কর্তৃপক্ষই লতা মংগেশকাৰৰ পৰা ৩০,০০০ গীতৰ তথ্য বিচাৰে। পিছে তেওঁ গীনিজ কর্তৃপক্ষক সেই তথ্য যোগান দিয়াত ব্যর্থ হয়। কোনো গৱেষকে লতা মংগেশকাৰৰ কেৱল ৫,২০০ গানৰহে তথ্য উলিয়াবলৈ সক্ষম হয়। লতা মংগেশকাৰে ২০টা ভাষাত তেতিয়ালৈ ৪০ হাজাৰমান গান ৰেকর্ডিং কৰা বুলি ক'লেও তাৰ সম্পূৰ্ণ তথ্য তেওঁৰ ওচৰত নাই বুলি জনাই দিয়ে। ফলত ১৯৯১ চনত গীনিজ কর্তৃপক্ষই লতা মংগেশকাৰৰ সেই অভিলেখ প্রত্যাহাৰ কৰে। আনহাতে মহম্মদ ৰফীয়েও তেওঁ কৰা ৰেকৰ্ডিঙৰ ৫০০০তকৈ অধিক গীতৰ তথ্য যোগান ধৰাত ব্যর্থ হয়। ইয়াৰ পাছত আশা ভোছলেই ২০১১ চনত তেওঁ ৰেকর্ডিং কৰা ২০টা ভাষাৰ ১১,০০০ গীতৰ তথ্য গীনিজ কর্তৃপক্ষৰ ওচৰত দাখিল কৰে আৰু একক, দ্বৈত, কোৰাছসহ সর্বাধিক গীত ৰেকর্ডিং কৰা গীনিজ বিশ্বাভিলেখ তেওঁৰ নামত লিপিৱদ্ধ হয়। সেই অভিলেখ এতিয়াও অক্ষুন্ন আছে।

এনে পৰিপ্ৰেক্ষিতত যদি জুবিন গাৰ্গৰ ৩৮,০০০ গানৰ ৰেকৰ্ডিঙৰ তথ্য গীনিজ কর্তৃপক্ষক দাখিল কৰা হয়, তেন্তে অৱলীলাক্রমে সেই বিশ্বাভিলেখ আহিব জুবিন গাৰ্গৰ নামত। তাৰ বাবে অডিঅ'-ভিডিঅ' প্রমাণ যোগান ধৰিব লাগিব আৰু তাৰো পূৰ্বে জুবিন গাৰ্গৰ সমস্ত সংগীত সম্ভাৰ তালিকাভুক্ত কৰিব লাগিব। জুবিন গাৰ্গৰ গীতৰ সমস্ত সম্পদ গোটাই ৰখা বিশাল কলিতাৰ বাবে অকলে এই কেইটা কাম কৰা সহজ নহয়। তাৰ বাবে দীঘলীয়া সময়ৰো প্রয়োজন। তদুপৰি অডিঅ'-ভিডিঅ' প্রমাণ সাজু কৰাটো ব্যয়বহুল আৰু সময়সাপেক্ষ কাম। সেই প্ৰমাণ পৰীক্ষা কৰাৰ বাবে ব্রিটেইনৰ পৰা গীনিজ কর্তৃপক্ষক আমন্ত্রণ জনাব লাগিব। সেই ভ্রমণত ৬-৮ লাখ টকাৰ প্ৰয়োজন। সেয়ে যদি কোনো জুবিনপ্রেমী অথবা সংগঠন কিম্বা ৰাজ্য চৰকাৰে এই পদক্ষেপ হাতত লয়, তেন্তে সেয়া সহজ হৈ পৰিব। অৱশ্যেই এই কাম বিশাল কলিতাক বাদ দি সম্পূৰ্ণ কৰা অসম্ভৱ। কিয়নো জুবিন গাৰ্গৰ সমগ্র জীৱনৰ সংগীত সম্ভাৰ সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে জুবিনপ্রেমী বিশালে।

Chitra Ranjan Nath FB 10.10.2025 Wall

জুবিন গাৰ্গে চিকিৎসক হিতেশ বৰুৱাক call 🤙 কৰি এনেকৈ কৈছিল ।

জুবিন গাৰ্গ : হেলো দাদা, মই জুবিনে কৈ আছোঁ।

হিতেশ বৰুৱা : জুবিন কোৱা ।

জুবিন গাৰ্গ: দাদা মই এজন ৰোগী পঠিয়াইছো, একেবাৰে দুখীয়া। ঔষধ কিনিবলৈকে টকা পইচা নাই । Please চিকিৎসা কৰি দিয়ক না। বিলৰ কথা আপুনি  চিন্তা নকৰিব। মই পৰিশোধ কৰিম। মই নিজেই গৈ আপোনাৰ হাতত টকা খিনি দিম ।।

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : হব জুবিন তুমি চিন্তা  নকৰিবা মই চিকিৎসা কৰি দিম ।

জুবিন গাৰ্গ : বাৰু দাদা thank you ,, চিকিৎসাৰ নামত যিমান টকা হয় মই পৰিশোধ কৰিম আপুনি চিন্তা নকৰিব । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : থিক আছে জুবিন ।

জুবিন গাৰ্গ : জুবিন দাই কেতিয়াবা আকৌ এনেকৈ ফোন  কৰি  কৈছিল  ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাক দাদা মই জুবিনে কৈছোঁ। 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : কোৱা জুবিন মই শুনি আছোঁ ।

জুবিন গাৰ্গ : দাদা অমুকৰ বেড চাৰ্জ ফ্ৰী কৰি দিব পাৰিব নেকি ? যদিও নোৱাৰে কোনো কথা নাই বাৰু যিমান টকা হয় মই পৰিশোধ কৰি দিম কিন্তু  please পাৰিলে তেওঁক যাবলৈ দিয়ক না । চিকিৎসা কৰি দিয়ক না,,,তেওঁ বহুত দুখীয়া মানুহ দাদা । যিমান টকা হয় মই মই পৰিশোধ কৰিম । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা : থিক আছে জুবিন । 

ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱা " ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাই এদিন ভাবিলে  জুবিনে যিমান বোৰ  ৰোগী পঠাই আছে এই ৰোগী বোৰ তেওঁৰ আত্মীয় নেকি? 

 ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাই মনতে ভাবিলে সাধাৰণতে আমাক যেতিয়া কোনো মানুহে এনে কাৰণত ফোন কৰে তেতিয়া কাৰোবাৰ চিনাকি মানুহৰ বাবেহে অনুৰোধ কৰে; কিন্তু জুবিনৰ  ক্ষেত্ৰত কথাটো আছিল বিপৰীত। 

জুবিন দাই যিমান বোৰ ৰোগী পঠাইছিল  ,,, যি জন ৰোগীক লৈ চিকিৎসা কৰিব কৈছিল ডক্টৰ হিতেশ বৰুৱাক তাৰে ভিতৰত জুবিন দাই ৯৯% চিনি পোৱা নাছিল ,,,,কোন হয় , কৰ পৰা আহিছিল , নাম কি আছিল এইবোৰ একেবাৰে চিনি পোৱা নাছিল আৰু জুবিন দাই সোঁধাও নাছিল ,,,, চিকিৎসাৰ বাবে যিমান মানুহে জুবিন দাৰ ওচৰলৈ সহায় বিছাৰি আহিছিল বা গৈছিল সেই বোৰ মানুহক জুবিন দাৰ ফালৰ পৰা চিকিৎসা কৰি পঠোৱাৰ লগতে টকা পইচাও দি পথাই দিছিল ,,,কাৰোবাক ৫০০০, কাৰোবাক ১০০০০ আৰু কাৰোবাক টো ৭০,  ৮০ হাজাৰ লৈও টকা দি পঠাইছিল। সহায় কৰাত কোনো কুণ্ঠাবোধ কৰা নাছিল ।

জুবিন দাৰ মৰমৰ দাদাক আছিল খগেন গগৈ,,, খগেন গগৈক জুবিন দাই সকলো কথাই কৈছিল আৰু খগেন গগৈ ডাঙৰীয়াই জুবিন দাৰ কথা শুনি গৈছিল ,,,, এদিন হঠাতে জুবিন দাই খগেন গগৈক ১৫০০ টকা বিচাৰিছিল আৰু কৈছিল দাদা মোৰ লগত আজি এটকাও নাই,,,  আপোনাৰ লগত যদি আছে তেনেহলে ৰাতিটো চলিবলৈ ১৫০০ টকা এটা দিব পাৰিবানে ,,, খগেন গগৈ ডাঙৰীয়াই ধেমালিৰ চলেৰে জুবিন দাক কৈছিল হি হি তোমাৰ দেখোন টকা পইচা বহুত ,,,,, গগৈ ডাঙৰীয়াই এনেকৈ জুবিন দাক কোৱাৰ পাছত জুবিন দাই অলপ ৰৈ ,,চকু পানী উলিয়াই কলে দাদা সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাক টকা বিচাৰিলে   নাই বুলিয়ে কয় ,,,,সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাই মোক আজি লৈ টকাৰ হিচাপ দিয়া নাই ,,,,, সেই কাৰণে মই আপোনাক মই ১৫০০ টকা বিচাৰিছোঁ ,, ৰাতিটো চলিবলৈ । দিবনে? জুবিন দাই এনেকৈ কোৱাৰ পাছত গগৈ ডাঙৰীয়াই জুবিন দাক ১৫০০ টকা এটা দিলে ।। এইবোৰ কথা গগৈ ডাঙৰীয়াই গৰিমা বৌৱক কোৱাৰ পাছতো গৰিমা বৌৱে কৈছিল জুবিনে সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাক নিজৰ ভাই বুলি মানে একো নহয় দিয়া ।। যেতিয়া সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাই টকা পইছাৰ লগত আজি জুবিন দাক এনেকুৱা কৰিলে তেতিয়াহে বুজি পালে । এই কথা শাৰীৰ পৰা মই এটাই কথা কম মানুহ যিমানেই আপোন নহওঁক কিয় মানুহক কেতিয়া সম্পূৰ্ণ ভাৱে বিশ্বাস নকৰিব নহলে জুবিন দাৰ নিচিনা হব ।

কালি এজন লৰাই এটা কথা কোৱা শুনিলোঁ তেওঁ কৈছে যে  জুবিন দাই তেওঁক হেনো ৭৩ হাজাৰ টকা ৰাখিবলৈ পকেটত দিছিল ,,,তেওঁ কোন আছিল জুবিন দাই নিজেই চিনি পোৱা নাছিল,,,, মাথোঁ কৈছিল মই এতিয়া গান গায় আছোঁ তুমি মোৰ টকা খিনি লোৱাচোঁন,,, মই পাছত আহি লৈ যাম । কিন্তু জুবিন দাই সেই দিনাখন সেই টকা খিনি লৰা জনৰ হাতৰ পৰা লৈ নগল ,, পাহৰি গল । তাৰ পাছত লৰাজনে আচৰিত হৈ টকা খিনি ৰাখি থলে । যেতিয়া এদিনৰ পাছত গৈ লৰাজনে জুবিন দাক টকা খিনি দিবলৈ গল তেতিয়া জুবিন দাই সেই লৰাজনক কৈছিল তুমি কোন ? মই তোমাক চিনি নাপাওঁ। লৰা জনে আচৰিত হৈ কলে দাদা আপুনি মোক যোৱা কালি ৭৩ হাজাৰ টকা ৰাখিবলৈ দিছিল আৰু মই আপোনাৰ টকা খনি দিবলৈ আহিছোঁ । জুবিন দাই টকা খিনি লোৱা নাছিল যদিও লৰা জনে বাৰে বাৰে কৈ জুবিন দাক টকা খিনি দি দিলে ,,,লৰা জনৰ পৰা টকা খিনি লৈ জুবিন দাৰ ওচৰতে কান্ধি থকা এগৰাকী মহিলাক মাত্ৰ জুবিন দাই ৩ তা ৫০০ শ টকীয়া ৰাখি বাকী খনি দি দিছিল।। সহায়ৰ বাবে । এনেকুৱা আছিল আমাৰ মৰমৰ জুবিন দা ।

জুবিন দাই চিনাকী মানুহক যিমান সহায় কৰিছিল, সিমানেই অচিনাকী মানুহকো সহায় কৰিছিল,, যুনে সহায় বিচাৰিছিল তেওঁক জুবিন দাই সহায়ৰ হাত আগবঢ়াইছিল হিন্দু, মুছলিম ,একো চোৱা নাছিল । এয়া আছিল আমাৰ সকলোৰে অতি মৰমৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণ মহান শিল্পীগৰাকীৰ গুণ।

পৃথিবীত মাইকেল জেকচনৰ পিচত একমাত্ৰ জুবিন দাৰ মৃত্যুৰ পিছত ইমান লোকে একেলগে অন্তিম শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাবলৈ ওলাই আহিছিল। কোনেও কল্পনা কৰিব নোৱাৰাকৈ হিলদল ভাঙি ওলাই আহিছিল জনতা। জাতি, ধৰ্ম ,বৰ্ণ নিৰ্বিশেষ কৰি। 

এই জনতাই প্ৰমান কৰিছে জুবিন গাৰ্গ আমাৰ বাবে কেনে ধৰণৰ মূল্যবান সম্পদ আছিল। আজি পৃথিবীৰ ১১৪ খন দেশত ইন্টাৰনেটত চাৰ্ছ কৰিছে জুবিনৰ বিষয়ে। এয়া কিন্তু কম কথা নহয়। বলিউডত হাহাকাৰ কৰিছে, আক্ষেপ কৰিছে কিয় জুবিনক মুম্বাইত ৰাখিব নোৱাৰিলে।

সংগীত হৈছে জীৱনক প্ৰকাশ কৰাৰ আহিলা। সংগীত জীৱনৰ শব্দৰ ৰেখা। সংগীত শক্তিশালী বাবে মানুহে শুনি থকাৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পৰে। তেওঁলোকে সঁহাৰি দিয়ে। 

সংগীতত আছে নিৰাময় শক্তি। ইয়াত মানুহক কেইঘণ্টামানৰ বাবে নিজৰ পৰা আঁতৰাই নিয়াৰ ক্ষমতা আছে। সেই কথা জুবিনে আজি প্ৰমাণ কৰি থৈ গ'ল। আজি সকলোৰে মনত কেৱল জুবিনৰ নাম আৰু গান। মানুহৰ হৃদয় জিনিব পাৰিছে বাবে তেওঁ আজি মৰিও অমৰ।

বিগত তিনি দশকত য'ত শব্দ বিফল হৈছে তাতেই সংগীতেৰে জুবিন দাই সলনি কৰিছিল সমাজৰ ছবিখন। সেইবাবে এটা গান যে প্ৰাৰ্থনা হ'ব পাৰে সেইকথা প্ৰমাণ কৰিলে জুবিন দাই 

 মুখাগ্নিৰ সময়তো পুৰোহিতৰ মন্ত্ৰচাৰণৰ সমানেই প্ৰতিধ্বনি হৈছিল শিল্পীগৰাকীয়ে নিজেই গোৱা গীত- ‘’ মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত/দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি/ধৰা দিলা গোপনে আহি/হিয়াৰ কোণত…/তুমি যে মোৰ শুকান মনত/নিয়ৰৰে চেঁচা টোপাল/নামি অহা, ৰ’দৰে নৈ/মোৰ দেহত প্ৰতি পুৱা/ধুমুহাৰ স’তে মোৰ/ বহু যুগৰে নাচোন/এন্ধাৰো সঁচা মোৰ/বহু দিনৰে আপোন/নিজানৰ গান মোৰ/শেষ হ’ব/ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত...’’।

মই এটাই কথা কম সংগীতে কথা কয়। সংগীতে পৃথিৱীখন সলনি কৰিব পাৰে, কাৰণ পৃথিৱীত কেৱল সংগীতেই মানুহক সলনি কৰিব পাৰে। আৰু জুবিন দা আছিল তেনে এগৰাকী মহান শিল্পী ।। 

Trinayan Handique FB Wall

 জুবিনৰ  কোনগৰাকী জেঠাইয়েকে প্ৰীতিৰ সুবাস বিলাইছিল ?

********************************************

         " প্রীতিৰ সুবাসে 

           ধুৱাই দিলেহি

           মােৰ এই উদাসী মন

           পাহৰা গীতৰ সুৰে আহি 

           জগালেহি যৌৱন কিয় বাৰু ? "

জুবিন গাৰ্গে গোৱা এই গীতটি আপোনালোকৰ মনত আছে নে ?  এই সুমধুৰ গীতটি লিখিছিল জুবিন গাৰ্গৰ একমাত্ৰ জেঠাইয়েক ৰেণু শৰ্মাই। বৰ্তমান তেখেতৰ বয়স ৮৬ বছৰ আৰু ডিব্ৰুগড়ৰ কুমাৰিণীছিগাৰ স্থায়ী বাসিন্দা। জুবিনৰ জেঠাইয়েকৰ ঘৰখনৰ বিষয়ে মই মোৰ আগৰ গ্ৰন্থবোৰত বিতংকৈ লিখিছোঁ। সেইবাবে ইয়াত আজি বেছি দীঘলীয়াকৈ একো নিলিখোঁ।  জেঠাইয়েকৰ এই ঘৰখনেই এসময়ত জুবিনৰ সংগীতৰ কঠীয়াতলী আছিল বুলি ক'লেও একপ্ৰকাৰে  ভুল কোৱা নহয়।  ৰেণু শৰ্মাৰ বৰপুত্ৰ উৎপল শৰ্মা বৰ্তমান মুম্বাইৰ এজন প্ৰতিষ্ঠিত সংগীত পৰিচালক। যিয়ে জুবিনৰ অনামিকা, মায়া আদি কেছেটৰ সংগীত ব্যৱস্থাপনা কৰিছিল। তেখেতৰ বিষয়ে মই ইতিমধ্যে লিখিছোঁ। বাকী ৰেণু শৰ্মাৰ আনজন পুত্ৰ মৃণাল শৰ্মা আৰু জীয়ৰী নিবেদিতা শৰ্মা বৰা (ৰুমী), সবিতা গোস্বামী (ৰুবী) আদি সকলোৱেই গীত গায়। জুবিনৰ জেঠাইয়েকৰ ঘৰখনৰ লগত মোৰ পুৰণি সম্পৰ্ক। ৰুমী আৰু ৰুবী মোৰ বান্ধৱী। এসময়ত ইহঁত দুয়োজনীৰ লগত মই গীটাৰ বজাইছিলোঁ। এতিয়াও আটাইৰে লগত মোৰ ফোনত কথা হৈ থাকে।

জুবিনৰ জেঠাইয়েকে কেনেকৈ প্ৰীতিৰ সুবাস বিলাইছিল তাকে আজি অলপ লিখোঁ বুলি ভাবিছোঁ। সেইয়া জুবিন গাৰ্গৰ অনামিকা কেছেটটো ওলোৱাৰ আগৰ কথা। এদিন জুবিনে আহি জেঠাইয়েকৰ এই " প্ৰীতিৰ সুবাসে " গীতটি লৈ যায়। জুবিনৰ আকৌ সাংঘাতিক টেলেণ্ট। এই গীতটি তেওঁ নাইট চুপাৰত ডিব্ৰুগড়ৰ পৰা গৈ থকা অৱস্থাতেই সুৰ কৰা। এই গীতটি সুৰ কৰাৰ পাছত তেওঁ এদিন জেঠাইয়েকলৈ ফোন কৰি কৈছিল ----- " তোমাৰ গীতটি মই নাইট চুপাৰতেই সুৰ কৰিলোঁ।  "  জুবিনৰ দেউতাকৰফালৰ প্ৰায়বোৰ লোকেই সাহিত্য - সংগীতৰ লগত জড়িত। ৰুমীৰ বিয়া হৈছিল ১৯৯১ ৰ ৪ ফেব্ৰুৱাৰীত। সিদিনাই মোৰ জুবিনৰ লগত ডিব্ৰুগড়ৰ পশ্চিম মিলন নগৰৰ কেংগাৰু হোটেলত পৰিচয় হৈছিল। ৰুমীৰ বিয়াৰ ঠিক আঠমাহৰ পাছত জুবিনৰ সৰু খুড়ায়েকৰ বিয়া হৈছিল। তেতিয়া অনামিকা কেছেটটো ওলোৱাৰ ঠিক প্ৰাক মুহূৰ্তত। ইতিমধ্যে " প্ৰীতিৰ সুবাসে " গীতটিৰ সুৰ হৈ গৈছে আৰু জুবিনৰ মুখত গীতটি শুনি শুনি পৰিয়ালৰ আটাইৰে কণ্ঠস্থ হৈ পৰিছিল। তাতে জুবিনৰ জেঠাইয়েকে লেখা। ( জুবিনৰ সৈতে জেঠাইয়েকৰ এখন আলোকচিত্ৰ সংলগ্ন কৰি দিছোঁ )।  ৰুমীয়ে যেতিয়া বিয়াঘৰত  নকইনা হৈ গৈছিল, তেতিয়া ৰুমীৰ আটাইকেইজন মামা, মাহী, মানে  জুবিনৰ খুড়া আৰু পেহী আনকি আইতাকেও বিয়াৰ আগদিনা ঘৰুৱা বৈঠকিত চিঞৰি চিঞৰি এই গীতটি গাইছিল। এই কথাবোৰ কৈ আজিও ৰুমী বৰ ৰোমাঞ্চিত হৈ পাৰে। এই গীতটি এটি তামাম ৰোমান্টিক গীত।

আজি এই গীতটিৰ বিষয়ে লিখাৰ কাৰণ আছে। কাৰণ আজি গীতিকাৰ ৰেণু শৰ্মাৰ ওপজা দিন। তেখেতে আজি ৮৬ বছৰত ভৰি দিছে। মই তেখেতক "মা" বুলিয়েই সম্বোধন কৰোঁ।

আজি ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্রার্থনা জনাইছোঁ যাতে মায়ে দীৰ্ঘজীৱি হওক আৰু সুস্বাস্থ্যৰ অধিকাৰী হওক। আগন্তুক দিনবোৰত আমি এইগৰাকী মাতৃৰ পৰা আৰু সুন্দৰ সুন্দৰ গীত আশা কৰিলোঁ।

আজি মা'ৰ মনত বহুত দুখ। নিজৰ ভতিজা ল'ৰাটোক হেৰুৱাই মৰ্মাহত। এদিন জুবিনে কৈছিল ------- " জেঠাই, এদিন তোমাৰ আটাইবোৰ গীত মই লৈ যাম "। কিন্তু ................. গল্ডি যেন উভতি নাহিল। সি কাহানিও উভতি নহা এটি বাটেৰে এখন অচিন দেশলৈ গুচি গ'ল।

আজি মায়ে অকলে অকলে টিভিৰ বাতৰিবোৰ চাই নীৰৱে চকুলো টোকে। তেখেতে আজিও জুবিনে ন্যায় পোৱাটোলৈ বাট চাই আছে। মাজে মাজে টিভিৰ বাতৰিবোৰ চাই হতাশ হৈ পৰে। তেতিয়া নিজকেই প্ৰশ্ন কৰে ------- " জুবিনে সঁচাকৈয়ে ন্যায় পাবনে ? " তেখেতৰ অন্তৰত ভিতৰি ভিতৰি এক অগনি জ্বলি আছে। কালি মোৰ পোষ্ট এটাত তেখেতে এইদৰে কমেন্ট দিছিল ....... " সকলোৱে নামঘৰে নামঘৰে,মন্দিৰে,মজিদে দোষীয়ে শাস্তি পাবলৈ চাকি-বন্তি জ্বলাওক।  মানুহ লৈ আশা নাথাকিলে ওপৰৰ জনলৈ ভৰসা কৰিব লাগে। তেওঁ  অতখন ৰাইজৰ প্ৰাৰ্থনা নুশুনাকৈ নাথাকে। "

মই ভাবোঁ আই গৰাকীৰ প্রার্থনা ঈশ্বৰে নিশ্চয় শুনিব আৰু দোষীয়ে উচিত শাস্তি পাব। আজি আপোনাৰ বোৱাৰী গৰিমায়ো কৈছে -------এতিয়া মন মগজু শৰীৰ অন্তৰাত্মা জুৰি মাথোঁ এষাৰেই কথা #আমাক_ন্যায়_লাগে.. "জুবিন গাৰ্গৰ দৰে এক সত্ত্বা অৱহেলিত হ'ব নোৱাৰে"

গৰিমাৰ চকুপানী অথলে যাব নোৱাৰে। আপোনাৰ ভতিজাই ন্যায় পাবই লাগিব। গ্লেডিয়ে ন্যায় নোপোৱালৈকে অসমৰ ৰাইজ ক্ষান্ত নহয়।

শেষত ক'ম ------ "হেপ্পী বাৰ্থদে মা।"

শ্ৰদ্ধাৰে

ত্ৰিনয়ন সন্দিকৈ।

অসম ভৱন,মুম্বাই।

বি. দ্ৰ:- আপোনালোকে পঢ়ি ভাল পালে বিন্দাচ শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰে।