Dimpu Bharali Niyomiya Barta

 "তেওঁৰ গীতৰ কথাত আছিল মানৱীয়তাৰ বিষয়ে | মই যেতিয়া সৰুতে স্কুললৈ গৈছিলোঁ তেতিয়া জুবিন গাৰ্গ কলেজৰ ছাত্ৰ আছিল | "তুমি মোৰ মাথোঁ মোৰ" চিনেমাখনৰ যেতিয়া নিৰ্মাণ হৈছিল তেতিয়া জুবিন পবিত্ৰ মাৰ্ঘেৰিটাৰ আৰু দিগন্ত ভাৰতী দাদাক লৈ আমাৰ ঘৰলৈ আহিছিল | মই প্ৰথমে চিনেমাখন নকৰোঁ বুলি কৈছিলোঁ, কিন্তু জুবিনে ক'লে, 'তুমি প্ৰথম গানকেইটা শুনি লোৱাচোন | মই গানকেইটা শুনি অভিভূত হৈ পৰিছিলোঁ, ইমান ধুনীয়া লাগিল | তাৰপিছত মই চিনেমাখন কৰাৰ বাবে মান্তি হৈছিলো |' অভিনেত্ৰী হিচাপে মই গৰিমাক ফোন কৰি কৈছিলোঁ, 'তুমি মোৰ মাথো মোৰ' পাৰ্ট ২ কৰিব লাগিছিল, জুবিনৰ লগত আলোচনা কৰিম | এই বিষয়টোক লৈ জুবিনক ফোন কৰিছিলোঁ, কিন্তু তেওঁৰ phone off পালোঁ | সেই ইচ্ছা পূৰণ নহ'ল, সেই কথা পতাই নহ'ল আৰু জুবিন এনেকৈ হঠাৎ আমাৰ মাজৰ পৰা গুচি গ'ল | আচলতে ভগৱানে আজি আমাক এটা ডাঙৰ shock দিলে, অসমৰ ৰাইজৰ লগত ডাঙৰ অন্যায় হ'ল | তেওঁৰ আত্মাই সৰগত সুকলমে থাকক |

সংবাদ মাধ্যমৰ সন্মুখত দিয়া এই মন্তব্য আছিল ২০০০ চনত মুক্তি পোৱা জুবিন দাৰ প্ৰথম চলচ্চিত্ৰ "তুমি মোৰ মাথো মোৰ" অভিনেত্ৰী জেৰিফা ৱাহিদৰ |

যোৱা ২৩ ছেপ্তেম্বৰ তাৰিখে জুবিন দাৰ ভনী পামী বৰঠাকুৰ, ৰাহুল শৰ্মা আৰু অৰুণ গাৰ্গে কিন্তু জুবিন দাক মুখাগ্নি দিয়া এই অৰুণ গাৰ্গ কোন? লাখ লাখ অনুৰাগীৰ প্ৰিয় শিল্পীগৰাকীৰ অন্তিম যাত্ৰাৰ মুখাগ্নিৰ সময়ত সংগ দিয়াৰ সুযোগ পোৱা এই অৰুণ গাৰ্গ হ'ল চৰাইদেউ জিলাৰ চৰাইদেউ পৰ্বত চাহ বাগিচাৰ যুৱক অৰুণ চাচনী | বাগিচা খনৰ দ'লবাগান ৰজাবাৰী অঞ্চলৰ বাসিন্দা তথা বাগিচাখনৰ এগৰাকী শ্ৰমিক গালোৱা চাচনী নামৰ লোকজনৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ অৰুণ চাচনী | সৰুতেই মাতৃহাৰা হোৱা এই অৰুণে আজিৰ পৰা প্ৰায় ১৫ বছৰ পূৰ্বে জীৱিকাৰ সন্ধানত গুৱাহাটীলৈ আহি এদিন জুবিন দাৰ পৰিয়ালত কৰ্মচাৰী হিচাপে নিয়োজিত হৈ পৰে আৰু কালক্ৰমত পৰিয়ালটোৰ সদস্য হৈ পৰে | লাহে লাহে তেওঁ জুবিন দাৰ বিভিন্ন সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচীত উপস্থিত থকাকে ধৰি কেমেৰাৰ পাছতো ব্যস্ত হৈ পৰে | জুবিন দাৰ লগতে গৰিমা বৌৰ সৈতে তেওঁলোকৰ কাহিলীপাৰাৰ বাসগৃহত বসবাস কৰা এই অৰুণক এদিন জুবিন দাই নকৈ উপাধি দি নামকৰণ কৰে অৰুণ গাৰ্গ | সৰুসজাইত গুণমুগ্ধসকলে শেষ শ্ৰদ্ধা জনোৱাৰ বাবে অন্তিম শয়নৰত শিল্পীগৰাকীৰ কাঁচৰ কফিনটো সময়ে সময়ে এখন কাপোৰৰে মোহাৰি থকা আৰু জুবিন দাৰ অতি প্ৰিয় কুকুৰকেইটাক বাসগৃহৰ পৰা সৰুসজাইলৈ আনি অন্তিম দৰ্শন কৰোৱালৈকে অৰুণে যি দায়িত্ববোধৰ পৰিচয় দিলে সেই কৰ্মৰ বাবে চৰাইদেউ পৰ্বত চাহ বাগিচা আজি গৌৰৱাম্বিত | এখন চাহ বাগিচাৰ পৰা ওলাই গৈ দীৰ্ঘসময় ধৰি শিল্পীগৰাকীৰ নিকট সান্নিধ্যত জীৱন অতিবাহিত কৰাই নহয়, জুবিন দাৰ পৰিয়ালৰ এগৰাকী সদস্য সদৃশ হৈ অন্তিম সতকাৰ পৰ্যন্ত অৰুণ গাৰ্গে যি নিষ্ঠাৰে সেৱা আগবঢ়ালে সেয়া প্ৰশংসনীয় |

আনফালে আকৌ জুবিন দাৰ নিজৰ ৰক্তসম্পৰ্কীয় ভাতৃ সন্দীপন গাৰ্গ যি ভাতৃক জুবিন দাই নিজতকৈ অধিক মৰম কৰিছিল সেইজন ভাতৃয়ে জুবিন দাৰ সৈতে বিশ্বাসঘাটকতা কৰিলে | জুবিন দাৰ হত্যাকাণ্ডত জড়িত হৈ গ্ৰেপ্তাৰ হ'ল আৰু আৰক্ষীৰ চাকৰিৰ পৰাও নিলম্বিত হ'ল | সি কেনেকুৱা আৰক্ষী আছিল আৰু কেনেকৈ আৰক্ষী হ'ল সেয়া ভগৱানে জানে কিন্তু মই ভাবো শ্যামকানু আৰু সিদ্ধাৰ্থই দোষী কিন্তু তাতকৈ অধিক দোষী আৰু বদমাছ জুবিন দাৰ কুলাংগাৰ ভাতৃ সন্দীপন | কিদৰে চকুৰ সন্মুখত ইমান মৰম কৰা ভাতৃ জুবিন দাক মৃত্যুৰ মুখলৈ যোৱাটো চাই থাকিব পাৰে | সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ কৰা অনুসৰি সন্দীপনে হেনো বিদেশত কেতিয়াও নোযোৱাৰ বাবে জুবিন দাই হেনো মৰমতে নিজৰ খৰছত লৈ গৈছিল সন্দীপনক কিন্তু সন্দীপনে কি কৰিলে নিজ ভাতৃ মৃত্যু হোৱাটো চকুৰ সন্মুখত চাই থাকিল | এয়া কেনেকুৱা তেজৰ সম্পৰ্ক?

জুবিন দা অবিহনে অকলশৰীয়া আৰু আধৰুৱা হৈ পৰা গৰিমা বৌৱে ভগ্ন হৃদয়ৰে সাংবাদিকৰ সন্মুখত যোৱা ৭ অক্টোবৰ তাৰিখে কিছু গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা কয় যি প্ৰশ্নৰ উত্তৰ অসমবাসীয়ে ৰাইজেও বিচাৰে:-

"জুবিন আমাৰ মাজৰ পৰা কায়িকভাৱে আঁতৰি যোৱা ১৯ দিন পাৰ হ'ল | সঁচা কথাটো কি হৈছে আমি জানিব বিচাৰিছোঁ | সহজ-সৰল এজন সাধাৰণ মানুহৰ ক্ষেত্ৰত এইবোৰ কিয় হ'ল, এই প্ৰশ্নবোৰে আমাৰ পৰিয়াল তথা লাখ-লাখ অনুৰাগীৰ মনত প্ৰশ্নৰ সৃষ্টি কৰিছে | অকল মোৰ স্বামী হিচাপেই নহয়, কিয় জুবিন গাৰ্গৰ দৰে এটি সত্তা এনেকৈ হঠাত আঁতৰি যাব লগা হ'ল? কিবা যদি অসুখ হৈছিল তেতিয়াও বেলেগ কথা আছিল | কিন্তু সকলোকে শূণ্য কৰি তেওঁ গ'লগৈ | উত্তৰটো আমি বিচাৰি আছোঁ | কথাবোৰৰ মেৰপাকবোৰ বহু বেছি হৈছে | সেইটো হ'ব নালাগে | আমি বহু সৰলভাৱে চিন্তা কৰা মানুহ | কোনে কি কৰি আছে, কি কথা কৈছে, একো বুজি নোপোৱাৰ দৰে হৈছোঁ | এই বস্তুবোৰৰ পৰা প্ৰকৃত সত্যটো বাহিৰ হ'ব লাগে | জুবিনৰ নিচিনা এজন ব্যক্তিক ইমান অৱজ্ঞা কৰি এৰি দিব লগা নাছিল | অসমৰ মানুহে মৰমৰে তেওঁক আৱৰি ৰাখিছিল | সকলোৰে হিয়াৰ আমঠু আছিল | ইতিমধ্যে ওলাই অহা দৃশ্যাংশবোৰৰ আমি সকলো কথা দেখিছোঁ | এটাও আঁচোৰ পৰিব নিদিয়া ব্যক্তিজনক একেবাৰে শেষৰ সময়খিনিত দেখিছোঁ যে ভাগৰুৱা অৱস্থাত তেওঁ একেবাৰে নিঠৰুৱা হৈ পৰিছিল | এই কথাটোৱে আমাৰ মনত বহু কষ্ট দি আছে | কিহৰ কাৰণে সেই য়াটত থকা প্ৰৱাসী অসমীয়া সকলে সহযোগ কৰা নাই মই ভাবি পোৱা নাই | কথাবোৰ তেওঁলোকে কিয় লুকুৱাব লগা হৈছে? জুবিন গাৰ্গ হেৰাই গ'ল, কিন্তু প্ৰকৃততে কি হৈছিল এই কথাষাৰ ক'বলৈ তেওঁলোক সহযোগ কৰা নাই | তেওঁলোকৰ ইমানখিনিও মানৱীয়তা নাই নেকি যে এজন ব্যক্তিক আমি হেৰুৱাই পেলাইছোঁ | অথচ তেওঁলোকৰ একো প্ৰতিক্ৰিয়া নাই | তেওঁলোকৰ বাবে জুবিন গাৰ্গ মৰমৰ নাছিল নেকি? অকল পাৰ্টীৰ দিনাখনহে জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰয়োজন আছিল নেকি....?"

(তথ্যখিনি নিয়মীয়া বাৰ্তা বাতৰি কাকতৰ পৰা সংগৃহীত)

  ✍️ দিম্পু ভৰালী

Hemanta Kr. Kalita FB Wall

 🙏#উচ্চ_মনৰ_সৰু_মানুহবোৰ--                                   জুবিন'ৰ মৃত্যুৰ ন্যায় বিচাৰি আমি হাহাকাৰ কৰি থকাৰ মাজতে কিছুমান সৰু মানুহে উচ্চ কাম কৰি কোনোৱে নজনাকৈ প্ৰশংসনীয় কাম কৰি ৰাইজৰ মাজত সমাদৃত হৈছে । সোনাপুৰৰ জুবিন'ৰ সমাধিস্থল এক পবিত্ৰ ধৰ্মীয় স্থানলৈ পৰিৱৰ্তন হৈছে । ঠাই ডোখৰ আগতে কাৰ্বী সকলৰ শ্মশান থলি বুলি  স্থানীয় ৰাইজে ভয় ভয় কৈ খোজ দিছিল । জুবিন'ৰ নশ্বৰ দেহ তাত দহন কৰাৰ লগে লগে ঠাই টুকুৰা হাবি গুচি ফুলনি বাৰী হ'ল । অকল ফুলনি বাৰীয়ে নহয় তাত এতিয়া লক্ষ লক্ষ জনে চাকি বন্তি জ্বলাই আলোকিত কৰি তুলিছে । নিশা বাৰ এক বজালৈ মানুহৰ সোত বৈয়ে আছে । মাটিৰ মিঠাতেলৰ চাকি , সুগন্ধি ধূপৰ সুবাসে ঠাইখন আমোল মোলাই তুলিছে । মানুহে নামঘৰ বা মন্দিৰত চাকি জ্বলাব যায় । এতিয়া সমাধিস্থলীৰ  সন্মুখতে দুই তিনিখন চাকি - ধুপৰ দোকান বহিছে । বাটৰুৱাই সেই দোকানবোৰৰ পৰা গামোছা , চাকি-ধূপ জ্বলাই " জুবিন" ৰ আত্মাৰ সদ্গতি কামনা কৰিছে । পাল পাতি দুৰণীবতিয়া ৰাইজে হৰি নাম গাই ঠাইখন স্বৰ্গপুৰী সদৃশ কৰি তুলিছে ।                                                                         

এই গৰাকী##জোনালী_ইঞ্জাল । স্নানীয় কাৰ্বী মহিলা । ডাচবিন হাতত লৈ কিবা বুটলি আছে । বৰষুন দিয়াৰ পিছত মাটিৰ চাকিবোৰ কলা হৈ গৈছে । আধা পোৰা মাটিৰ চাকি আৰু ধূপৰ চাইয়ে ঠিইখিনি ক'লা কৰি তুলিছে । তেতিয়া হাতত এটা ডাচবিন লৈ  কেইগৰাকিমান মহিলাৰ সৈতে কিবা বুটলি আছে । মনটোক দমাব নোৱাৰি তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ সোধাত ক'লে যে-- এইকেইদিন হাজাৰ হাজাৰ মিঠাতেলৰ চাকিৰে ঠাইখিনি ভৰি পৰিছে । পুৰুষবোৰে বেলচাৰে চাকিবোৰ দমাই থয় । পিছত স্থানীয় মহিলা সকলে পাল পাতি এখোৰ এখোৰকৈ চাকিবোৰ বুটলি ডাচবিনত ভৰাই ঠাইখিনি পৰিস্কাৰ কৰে ।  বিনা পাৰিশ্ৰমিকে জোনালীৰ দৰে বহু স্থানীয় মহিলাই কৰা এইবোৰ কামৰ বাবে তেওঁলোক প্ৰশংসাৰ যোগ্য নহয়নে ? --প্ৰণাম জোনালী । 

Tridip D Lahon FB Wall

 খুউব কম সংখ্যক মানুহে জুবিন দাক কন্দা দেখিছে । সেই দিনটোত নুমলী গড় গেষ্ট হাউঢত আমি চিনেমাৰ প্ৰমোচনত আছিলো ।শশাংক সমীৰ আৰু মই একেলগে, দাদা কাষৰ কোঠাত ।।তিনিওটাৰ আড্ডা ,বিশেষকৈ দাদায়ে মোৰ লগত বাহিৰৰ চিনেমাৰ কথা পাতি ভাল পায় ।ৰাতি বহু হৈছিল আমি নিজৰ কোঠালৈ যাওঁ বুলি ক'লো , দাদায়ে আমাক যাব নিদিয়ে "ৰ ৰ "কৈছে ,"শুৱয়েই নে" কৈছে ।আমি দুয়োটা ৰৈ দিলো ।দাদায়ে জনালে "কাইলৈ‌ গৰিমা আহিব , তাই বাৰু মোক সন্দেহ কৰে নেকি?? মই class 8 ৰ ল'ৰা নহয় ।"...আমি হাঁহি কৈছিলো বেছেৰীয়ে চিন্তা কৰে‌ আপোনাক লৈ , আপুনি যি টি কৰি থাকে যে .....তাৰপাছত দাদায়ে কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে , আমি দুটাই কি কৰিম ভাৱিয়েই নাপায় ,বিচিনাখনৰ দূয়োফালৰ পৰা দুইটা গৈ সাৱটি ল'লো । আমাক সাৱটি দাদায়ে কৈছে" গৰিমাক মই বহুত ভাল পাওঁ, তাইৰ নামতেই মা আছে , মাৰ দৰে মৰম কৰে তাই..তাই (বেয়া মাতষাৰ,যিটো‌ দাদাৰ মুখত ইম্মান ভাল লাগে)মোৰ আটাইতকৈ ভাল friend হয় ,চব ক'ব পাৰোঁ ,তাই একো নকয় ..(কান্দোন)মোৰ  নিজৰ হয় তাই , ঘৈণী বুলি ক'বলৈ বেয়াহে পাওঁ...কাইলৈ‌ খালী আহি মোক ক'ব এইটো‌ কিয় কৰিলা , এইটো নকৰি বা ....আহক দে তাই "...আমি দুটাই চাগে দাদাৰ চকুপানী দেখিয়েই কান্দি আছিলো ।দাদাক ক'ব ও নোৱাৰা হ'লো নাকান্দিব বুলি। দাদাই নিজক চম্ভালি আমাক লগতেই শুই যা ক'লে । আমিও শুলো , মই মাজত । ... ৰাতিপুৱা বৌ আহিল, দাদায়ে আমাৰ complain দিছিল বৌৰ আগত , "এই পাগল দুটাৰ বাবে ৰাতি শুৱ নোৱাৰিলো, ইটোতকৈ সিটোৰ নাকৰ sound কি শুনিবা"... কিন্তু দাদা আজি কৈছো আমি দুয়োটাই আপোনাৰ নাকৰ শব্দৰ বাবেহে বহুত দেৰিলৈ‌ হাঁহি হাঁহি কথা পাতি আছিলো।।সমীৰে কৈছিলে," এনেকৈ কোনে বিশ্বাস কৰিব বাৰু জুবিন‌ গাৰ্গৰো কেতিয়াবা শুই থাকোতে নাক বাজে বুলি"....

এইবোৰ মনত পৰিলে বৰ দুখ পাওঁ..কিবা এটাই খুন্দা মাৰি ধৰে বুকুত ....গৰিমা বৌ, আপুনি চিন্তা নকৰিব আমি বোৰ আছো আপোনাৰ লগত ,দাদাৰ আমি ভাই কেইটা আপোনাৰ আগত সদায় থিয় দি ৰ'ম ।।আপুনি সাহসী ।। দাদায়ে আপোনাক কৈছিল নে নাই নাজানো কিন্তু দাদায়ে আপোনাক বহুত ভাল পায় আৰু এতিয়াও‌ লগত আছে ,সেয়ে সকলোৰে মুখা খুলি খুলি গৈ আছে ।।" জুবিন দা আমাৰ ...জুবিন দা অমৰ ."..

দাদাৰ মৃত্যুৰ ন্যায় আমাক লাগিবই... 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

Mouchumi Laluari FB Wall

এই কথাষাৰ যদি জে পি দাস নিচিনা এজন জ্যেষ্ঠ শিল্পীয়ে কব লগা হৈছে, তেন্তে অসমৰ পুৰুষ,মহিলা,ডেকা, ছোৱালী  চাম ৰ কি অৱস্থা হব কওঁক চোন?

মানুহ ইমান নিৰ্দয় হব নালাগে, জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ সকলোৰে আছে, জুবিন দাৰো জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছিল। তেখেতে অসম বাসীক কি কি দিয়া নাই, অসমৰ সাংস্কৃতিক জগত খনক যিমান খিনি অৱদান আগবঢ়ালে, সম্ভৱ কোনোৱেই সেইখিনি আজিলৈকে দিয়া নাই বা দিবলৈ সম্ভৱ নোৱাৰেও।

এটা প্ৰতিভাক নষ্ট কৰি কি পালে সিহঁতি জেইলৰ ভাত? handcuff? জুবিন দাৰ প্ৰতিভা জন্মগত, কণ্ঠ ভগৱান প্ৰদত্ত, কোনো কাঢ়ি লব নোৱাৰে, বৰঞ্চ তেনে মহান প্ৰতিভাক জীয়াই থাকিব লৈ, সকলোৱে যত্ন হে লব লাগিছিল। কিন্তু নিৰ্দয় সেই শত্ৰু কেইটাই মাৰি খাই পেলালে।

জুবিন দাক সিহঁত সিদ্ধাৰ্থ, শ্যাম কানু য়ে কোনো দিনে মৰম, ভক্তিয়ে নকৰিলে, অকল টকা ঘটাৰ আহিলা হিচাপে হে ব্যৱহাৰ কৰিলে, আৰু শেষত জীউ টোকো লৈ ললে। কিমান বিপদ জনক মানুহ বোৰৰ কাষত জুবিন দা আছিল, নিজেই গম নেপালে।

শ্যাম কানু মহন্তই জুবিন দাৰ মৃত্যুৰ পিছতে ছিংগাপুৰ ত এটা নিউজ চেনেলত হাঁহি হাঁহি জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ সম্পৰ্কত interview দিছিল, জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ পিছতো হাঁহিব পাৰিছিল। অসম association ৰ সভাপতি যি য়টত আছিল অভিমুণ্য তালুকদাৰৰ হাঁহি জুবিন দা ৰ মৃত্যুৰ ৫/৬ দিনৰ পিছতো শেষ হোৱা নাছিল, ফোন কলত সকলোৱে শুনিছে । এইবোৰ একো একোটা শত্ৰুৱে নাছিল নে জুবিন দা ৰ বাবে বন্ধুৰ নামত?

কেই দিন মানৰ আগতে ফেচবুক তে এটা ৰেকৰ্ড শুনিলো, কোন হয় নাম টো কৈ দিয়া নাছিল, তাত কৈছিল, শ্যাম কানু ৰ মাকে তিনিটা ফেঁটী সাপ জন্ম দিলে, অসমক লুতি পুতি খাবলৈ, তাৰে এটা ফেঁটী সাপ শ্যাম কানু মহন্ত। অৰ্থাৎ জনসাধাৰণ  ক কিমান লৈকে ধ্বংস কৰিলে, কিমান টকা লুতি পুতি খালে, এনেকৈ কোনোবাই কব পাৰে বাৰু?

Right to life বুলি কথা এষাৰ আছে, সকলো মানুহ ৰে জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছে, যেতিয়া লৈকে মৃত্যু প্ৰাকৃতিক নহয়, #কিন্তু জুবিন দা নিচিনা এজন মহান শিল্পীক নি, মাৰিব লৈ সিদ্ধাৰ্থ , শ্যাম কানু, বা অইন কাৰোৱে একো অধিকাৰ নাছিল। জুবিন দাৰো জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ আছিল।

 #সিঁহতৰ এটাও যদি, জুবিন দা ৰ কাৰণে দৌৰি বচাব বিচাৰিলে হেঁতেন, তেতিয়াও মানি লব পাৰি, জুবিন দাক বচাব বিচাৰিছিল। #কিন্তু কোনোৱেই যেন সেই চেষ্টা নকৰিলে বৰঞ্চ জুবিন দা ৰ শেষ উশাহ কেতিয়াকে বন্ধ হয় সেইটো ৰ কাৰণে হে অপক্ষা কৰি থাকিল, video বোৰত স্পষ্ট কৈ দেখা গৈছে সিহঁতৰ চাল চলন।

ইহঁতৰ এতিয়া কোনো যুক্তি দেখুৱালেও, একো কামত নাই অসম বাসীৰ ওচৰত। মাথো এই হত্যাকাৰী বোৰৰ শাস্তি বিচাৰে অসমীয়া ৰাইজে।

Written by Mousumi Laluari 

Advocate, Dibrugarh

(যদি ভাল লাগে share কৰি দিব,

কপি যাতে কোনোৱে নকৰে)

Rupam Talukdar FB Wall

 ⛔গাৰ্গ বংশাৱলী⛔

ভগৱান ব্ৰহ্মাৰ বহুকেইজন মানসপুত্ৰৰ মাজত এজন আছিল "ঋষি আংগিৰা"। তেখেতে ঋকবেদৰ কিছু অংশ লিখিছিল। তেখেতে বিয়া কৰাইছিল দক্ষ প্রজাপতিৰ জীয়েক স্মৃতিক। সেইহিচাপে মহাদেৱ আছিল ঋষি আংগীৰাৰো ভিনদেউ। 

আংগিৰাৰ পুত্ৰ আছিল বৃহস্পতি। এই বৃহস্পতি ঋষিয়েই হল দেৱতাসকলৰ গুৰু।

বৃহস্পতি ঋষিৰ পুত্ৰ আছিল ঋষি ভৰদ্বাজ। যিজনে অৰ্থনীতি, ঔষধ, ব্যাকৰণ আদিৰ ওপৰত পুথি ৰচনা কৰিছিল। তদুপৰি ঋকবেদৰ ষষ্ঠ মণ্ডলো তেখেতেই ৰচনা কৰিছিল। 

এই ঋষি ভৰদ্বাজৰ বহুকেইজন সন্তানৰ ভিতৰত তিনিজন সুপ্ৰসিদ্ধ আছিল। তেওঁলোক 3 জন হল- 

1) জীয়েক - ইলাভিদা। ইলাভিদাৰ পুত্ৰ হল কুবেৰ। যাক ধনকুবেৰ বুলিও কোৱা হয়। লংকা আৰু পুষ্পক বিমানৰ মূল অধিকাৰী কুবেৰেই আছিল।

2) পুত্ৰ- দ্ৰোণাচাৰ্য। যিজনে কৌৰব আৰু পাণ্ডৱক যুদ্ধবিদ্যা শিকাইছিল। মহাভাৰতৰ যুদ্ধ যুঁজিছিল।

3) পুত্ৰ- মহৰ্ষি আদ্য গাৰ্গ। তেখেত আছিল শিক্ষক তথা জ্যোতিষী। সেয়েহে সকলোৱে গাৰ্গাচাৰ্য্য বুলি মাতিছিল। ঋকবেদ আৰু যজুৰ্বেদৰ কিছু অংশ গাৰ্গাচাৰ্য্যই ৰচনা কৰিছিল। তেখেতে লিখি উলিয়াইছিল "গাৰ্গ সংহিতা"। তেখেত আছিল যাদৱ বংশৰ কুলগুৰু। নন্দৰজা আৰু যশোদাই নিজৰ দুই কেঁচুৱা শিশুৰ নামাকৰণ কৰিবলৈ গাৰ্গাচাৰ্য্যৰ ওচৰতেই লৈ গৈছিল। গাৰ্গাচাৰ্য্যই ডাঙৰটিৰ নাম দিলে বলোৰাম, আৰু সৰুটিৰ নাম দিলে কৃষ্ণ। এই কৃষ্ণই আছিল ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ।

পিছলৈ গাৰ্গাচাৰ্য্যৰ বংশত আছিল "শিনি" যাক দ্বিতীয় গাৰ্গাচাৰ্য্য আৰু "শৈনেয়" যাক তৃতীয় গাৰ্গাচাৰ্য্য বুলি জনা গৈছিল। 

গাৰ্গ বংশৰ পূৰ্বজ সকল আছিল একো একোজন বিদগ্ধ পণ্ডিত। এজন ব্যক্তিৰ জ্ঞান, দক্ষতা, প্ৰতিভা নিজৰ পূৰ্বজৰ পৰাও আহে। বহুতে এই কথা কলে খিংখিঙাই উঠে। পিছে বংশগত ভাবে যদি বেমাৰ আহিব পাৰে, বংশগত ভাবে যদি চকুৰ মণিৰ ৰং একে হব পাৰে, বংশগত ভাবে যদি চুলি কেঁকোৰা হব পাৰে, তেন্তে বংশগত ভাবে জ্ঞান, প্ৰতিভাও আহিব পাৰে। 

এজন গাৰ্গে মোৰ কোনো জাতি নাই, ধৰ্ম নাই বুলি কৈ লগুন চিঙি দিয়া কথাটোৱেই একাংশ বালপন্থীয়ে বাৰে বাৰে লিখি ফুৰে। পিছে সেই বালপন্থী বোৰে জনা উচিত যে জাতি নাই বুলি কলেই তেখেতৰ পূৰ্বজ সলনি হৈ নাযায়। বংশগত ভাবে পোৱা জ্ঞান প্ৰতিভা সলনি হৈ নাযায়। 

যিটো বংশৰ মানুহে বেদ, সংহিতা লিখি উলিয়াইছিল, যিটো বংশৰ মানুহে Economics, Medicine, Grammer, Astrology ৰ ওপৰত পুথি লিখি উলিয়াইছিল, যিটো বংশৰ মানুহক স্বৰ্গৰ দেৱতাসকলে গুৰুৰ স্থান দিছিল, যিটো বংশৰ মানুহ লংকাৰ ৰজা আছিল, যিটো বংশৰ মানুহে ভগবান কৃষ্ণৰ নামাকৰণ কৰিছিল, যিটো বংশৰ মানুহে অৰ্জুনক ধনুৰ্বিদ্যা শিকাইছিল, সেই বংশৰ পিছৰ প্ৰজন্মও প্ৰতিভাশালী হোৱাটো স্বাভাৱিক।

Swety Dey FB Wall

প্ৰথম খন ফটোত জুবিন দা আৰু দ্বিতীয় খনত টলিউড অভিনেতা দেব।

কথাটো হ'ল নিশ্চিত ভাৱে তেখেত এজন সুদক্ষ অভিনেতা কিন্তু তেখেতৰ আৰম্ভণিৰ 

চিনেমাবোৰ বেছি হিট হৈছিল চিনেমাৰ গানৰ কাৰণে। 

এই গানবোৰ কোনে গাইছিলে জানে নে ? আমাৰ অসমৰ জুবিন দা ।এটা দুটাকৈ গান গোৱা নাই তেখেতৰ চিনেমাবোৰত ।

মই ক'ব বিছাৰিছো জুবিন দা ৰ শেষ সময়ত  তেখেতক দেখা নাপালো ।

মোৰ মতে শাৰীৰিক ভাবে উপস্থিত থাকিব লাগিছিল।।

অসমৰ পৰা কলকাতা ইমানো দূৰ নহয়।

টলিউদ অভিনেতা দেবৰ চিনেমাত 

জুবিন গাৰ্গে গোৱা গানৰ লিষ্ট _

মন মানে না (২০০৮)

Mon Mane Na (Title Track)

Shubha Mangalam

পরাণ যায় জ্বলিয়া রে (২০০৯)

Chokher Jole

দুজনে (২০০৯)

Kar Chokhe Chokh Rekhe Je

Bodhua

বলোনা তুমি আমার (২০১০)

Aina Mon Bhanga Aina

পাগলু (২০১১)

Prem Ki Bujhini

রোমিও (২০১১)

Mon Toke Dilam

খোকাবাবু (২০১১)

Soniye Tu

Je Deshe

পাগলু ২ (২০১২)

Habudubu

Khuda Jane

খোকা ৪২০ (২০১৩)

Bin Tere Tere Bin

রংবাজ (২০১৩)

Love You Soniyo

বিন্দাস (২০১৪)

Ajke Ei Khushir Dine

চৈয়দ মুকিবুৰ ৰহমান FB Wall

‘মায়াবিনী’ গীতৰ কথা: এক অৱলোকন

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

 ধৰা দিলা গোপনে আহি

 হিয়াৰ কোণত…”

এয়া এই কেইদিন অসম তথা ভাৰতবৰ্ষ আনকি বিশ্বৰ বিভিন্ন কোণত বাজি থকা এটি বিশেষ গীত। লাখ-লাখ জুবিন অনুৰাগীয়ে WhatsApp, Facebook ইত্যাদি বিভিন্ন সামাজিক মাধ্যমৰ জৰিয়তে প্ৰিয় শিল্পীগৰাকীলৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছে এটি বিশেষ গীত ‘মায়াবিনী ৰাতি’ৰ জৰিয়তে। জুবিন গাৰ্গৰ হাজাৰ হাজাৰ সুন্দৰ গীতৰ মাজৰ পৰা এটি বিশেষ গীত ‘মায়াবিনী’ক স্থান দিয়া হৈছে প্ৰাৰ্থনা সভাবোৰত আনকি সিদিনা সোণাপুৰত বিদায়বেলাতো সকলোৱে সমস্বৰে একেলগে উচ্চাৰণ কৰিলে ‘মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…।’ হয়তো এতিয়া সৰগতো মায়াবিনী… মাথোঁ মায়াবিনী ৰাতিৰ গুঞ্জন… 

মায়াবিনী এতিয়া কেৱল এটি গীত হৈ থকা নাই। গীতটো শুনিলে শ্ৰোতাৰ মনত অন্য এক ধৰণৰ স্নিগ্ধতা আৰু শিহৰণ জাগে। ই এটি প্ৰাৰ্থনা। এতিয়া লাখ-লাখ অনুৰাগীৰ বাবে আবেগ ‘মায়াবিনী’। এই আবেগে চকুলো আনিছে জনতাৰ। আকৌ আনিছে দৃঢ়তাৰ এনাজৰী। শিকাইছে সততাৰে সাহসিকতাৰ গান। 

কিন্তু কিয়?? কিয় কেৱল মায়াবিনী?? ইয়াৰ উত্তৰৰ বাবে মায়াবিনীৰ গীতৰ কথালৈ এবাৰ লক্ষ্য কৰোঁ আহঁক।

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

 ধৰা দিলা গোপনে আহি

 হিয়াৰ কোণত…”

এই সমগ্ৰ গীতৰ কথাত কোনো ধৰণৰ ব্যক্তি বিশেষৰ নাম দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে সৰ্বনাম পদৰহে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। গতিকে বিষয়বস্তুৱে ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক প্ৰসঙ্গৰ পৰা ঊৰ্দ্ধলৈ যোৱাৰ সমান্তৰালকৈ স্থান-কাল-পাত্ৰও যেন অতিক্ৰম কৰিলে। সেয়ে নিশ্চয় ‘মায়াবিনী’ৰ সুৰত প্ৰতিজন শ্ৰোতাই অনুভৱ কৰে নিজস্ব প্ৰতিচ্ছৱি। 

মহৎ সাহিত্যবোৰ প্ৰায় সময়তেই আমি দেখা পাওঁ ই বহুদিশীয় বা বহুমাত্ৰিক (Multidimensional)। ‘মায়াবিনী’ গীতৰ শাৰীবোৰলৈ মন কৰিলে দেখা যায় এনে এক লক্ষণ। তলত বহুমাত্ৰিক প্ৰসঙ্গটো কিছু বহলাই আলোচনা কৰাৰ প্ৰয়াস কৰা হ’ল। 

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…” গীতটো শুনিলেই সাধাৰণভাৱে আমাৰ মনলৈ আহে এয়া যেন প্ৰিয়জনক উদ্দেশ্যি প্ৰকাশ কৰা অনুভৱৰ এক অৱলোকন। গভীৰ নিশা এটিত কোনোবা আপোনজনৰ ওচৰত ধৰা দিছেহি প্ৰিয়তমাৰ অনুভৱৰ ছবি। কিন্তু হয় জানো এয়া কেৱল প্ৰিয়জনৰ প্ৰতি অনুভৱৰ প্ৰকাশ?? এটা কথা সঁচা যে ইয়াত হেঁপাহ, আকুলতা তথা প্ৰেমৰ প্ৰসঙ্গ আছে… কিন্তু এই হেঁপাহ, প্ৰেম-ভালপোৱা কেৱল নাৰী-পুৰুষৰ বাসনাৰ প্ৰেম হয় জানো?

এনেদৰে আলোচনাৰ মাজলৈ আগবাঢ়িলে ‘মায়াবিনী’ৰ শ্ৰোতাই দেখা পাব প্লেটনিক প্ৰেমৰ প্ৰসঙ্গ। শাৰীৰিক আকর্ষণ বা ৰোমান্টিক সম্পৰ্কৰ সীমা অতিক্ৰমি এক প্ৰশস্ত আৰু শুদ্ধ প্ৰেমৰ ৰূপ। যি প্ৰেমত নাথাকে প্ৰিয়জনৰ পৰা কিবা পোৱাৰ প্ৰসঙ্গ। নাথাকে পাৰ্থিৱ স্বাৰ্থ। সেয়ে “মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত…” গীতৰ কথা হ’ব পাৰে কোনোবা দুৰ্ভগীয়া মাতৃৰ হৃদয়ৰ সংলাপ। যি মাতৃয়ে সন্তানক হেৰুৱাই অতিবাহিত কৰিছে বিনিদ্ৰ ৰজনী। অথবা এয়া হ’ব পাৰে কোনোবা আপোন ভাতৃৰ ভগ্নী প্ৰেমৰ বৰ্হিপ্ৰকাশ। এনেদৰে ভিন্ন পৰিৱেশ পৰিস্থিতিত স্থান-কাল-পাত্ৰ ভেদে ‘মায়াবিনী’ গীতৰ প্ৰসঙ্গ খাপ খাই পৰে। 

‘মায়াবিনী’ গীতৰ বহুমাত্ৰিক দিশৰ এটি উল্লেখযোগ্য প্ৰসঙ্গ হৈছে ঈশ্বৰ ভক্তি। দেৱী অৰ্চনা। অহৰহ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি ভক্তিৰে তথা দেৱী অৰ্চনাৰে জীৱন অতিবাহিত কৰা কোনো ভক্তৰ কাষলৈ আহিছে সাক্ষাৎ দেৱী। গভীৰ নিশা ভক্তই অনুভৱ কৰিছে হিয়াৰ নিভৃত কোণত ঈশ্বৰৰ উপস্থিতি। মানৱী জীৱনটো দুদিনীয়া, এই সংসাৰ মায়াৰে আৱৰা, অসাৰ। ঠিক যেন শুকান বন। একমাত্ৰ ঈশ্বৰ সন্তুষ্টিৰে, দেৱীৰ কৃপাত সৃষ্টি হ’ব পাৰে এই শুকান বনত নিয়ৰৰ টোপাল। জীপাল হ’ব পাৰে আমাৰ জীৱনবোৰ। নিৰ্বাণ লাভ কৰিব পাৰে মানৱী জনমে। ইয়াৰ লগতে অদৃশ্যৰ কৃপাত প্ৰতিদিনেই ৰ'দৰ পৰশে আলোকিত কৰে আমাৰ জীৱন। অৰ্থাৎ পোহৰৰ দিশলৈ এখোজ। শুদ্ধ পথেৰে, সততাৰে আগুৱাই আমাৰ জীৱন। সেয়ে -  

“তুমি যে মোৰ শুকান বনত

নিয়ৰৰে চেঁচা টোপাল 

নামি অহা ৰ'দৰে নৈ 

মোৰ দেহত প্রতি পুৱা…” 

মানৱী জনম সুখ-দুখ হাঁহি কান্দোনৰ সমন্বয়। দুখৰ ধুমুহা, সংঘাত সকলোৰে জীৱনত কম-বেছি পৰিমাণে থাকে আৰু থাকিবই। যুগে যুগে মানুহৰ এনে অভিজ্ঞতা সাৰ্বজনীন। দিন-ৰাতিৰ দৰে মানুহৰ জীৱনবোৰো এন্ধাৰ-পোহৰেৰে আৱৰা। নিবিচৰা দুখবোৰো মানুহে আপোন কৰিব লগীয়া হয়। এয়া পোৱা-নোপোৱাৰ খতিয়ান। মানুহৰ জীৱনৰ গান। আৰু এদিন সকলোৰে শেষত শেষ হয় সকলো। সেয়ে শিল্পীৰ কণ্ঠত-       

“ধুমুহাৰ স’তে মোৰ 

বহু যুগৰে নাচোন 

এন্ধাৰো সঁচা মোৰ 

বহু দিনৰে আপোন 

নিজানৰ গান মোৰ 

শেষ হ'ব ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত…”

মানুহৰ জীয়াই থকাৰ সংগ্ৰামৰ সাক্ষী হৈ ৰয় প্ৰতিটো শৰৎ, প্ৰতিটো ঋতু। ইতিহাস হয় এটি প্ৰজন্ম। কিন্তু মানৱ জীৱনবোৰ চলি থাকে এটি প্ৰজন্মৰ পৰা আন এটি প্ৰজন্মলৈ। সেয়ে এই অনুভৱ ব্যক্তিবিশেষৰ ঊৰ্ধত। তাৰেই প্ৰকাশ- 

“প্রতি শৰতৰ প্ৰভাতী ফুলে

ক'ব তোমাকেই মোৰ কথা

প্রতি মেঘালী নিশা জোনে

ক'ব তোমাকেই মোৰ বেথা।। 

ধুমুহাৰ... 

ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত।।…”

“মায়াবিনী”ৰ সুৰ কেৱল এজন প্ৰেমিক অথবা এগৰাকী ভক্তৰ হৃদয়ৰ সুৰ নহয়, ই প্ৰজন্মৰ স্বপ্ন, হেঁপাহ, আন্তৰিক সম্পৰ্ক, প্ৰেম-প্ৰণয় তথা হৃদয়ৰ প্ৰতিধ্বনি। গীতটিত প্ৰতিফলিত হৈছে এক গভীৰ জীৱন দৰ্শন। শব্দশৈলী, ৰূপক প্ৰয়োগ আৰু ছন্দতত্ত্বৰ সমন্বয়ত গীতটিত এক অনন্য সৌন্দৰ্য প্ৰদান কৰা হৈছে। 

“দুচকুতে তোমাৰ চালে 

সপোন আঁতৰি দিঠক নামে

চুব খুজিলেই মোৰ দুহাতে 

দিঠক আঁতৰি সপোন আহে

ধুমুহাৰ সতে ... 

ভাবোঁ তোমাৰ বুকুত।”

এইখিনিতে কব পাৰি ‘মায়াবিনী’ৰ গীতৰ কথা প্ৰগতিশীল সাহিত্যৰ শাৰীলৈও উন্নীত হৈছে। কাৰণ প্ৰগতিশীল সাহিত্যই সাৰ্বজনীন সমস্যা বা বিষয়বস্তু উত্থাপন কৰি তাৰ সমাধানৰ পথ দেখুওৱাৰ সমান্তৰালকৈ সাহিত্যিক মান-সম্পন্ন উপস্থাপন শৈলীৰ ওপৰতো গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ‘মায়াবিনী’ৰ গীতৰ কথাতো দেখা যায় মানুহৰ জীৱনৰ সাৰ্বজনীন সমস্যা, এন্ধাৰ-পোহৰৰ প্ৰতিফলন, প্ৰেম-ভক্তি, আৱেগৰ অনুভৱ। কিন্তু এই সকলোৰে এটি শেষ থাকে, এটি সমাধান থাকে। সেই সমাধান যেন ঈশ্বৰৰ চৰণত অথবা যাক আমি মোৰ ঈশ্বৰ বুলি ভাৱো বা বিশ্বাস কৰোঁ তেওঁতেই অৰ্পণ কৰা হৈছে আৰু শেষ যাত্ৰাত বিলীন হৈ পৰিছে।

শেষত কওঁ- সোণ হলেই মানুহে গহনা বুলি পৰিধান নকৰে। গহনাৰ বাবে সোণ আৰু সোণাৰীৰ প্ৰয়োজন। ঠিক একেদৰে উন্নত মানৰ গীতৰ কথা হ’লেও এটি সুন্দৰ গীত নহ’ব পাৰে। শ্ৰোতাই নিজৰ কৰি নল’ব পাৰে। শ্ৰোতাৰ কাষ চাপিবলৈ লাগে শিল্পীৰ অনন্য পৰশ। ‘মায়াবিনী’ত আছে বহুমাত্ৰিক, প্ৰগতিশীল সাহিত্যৰ গুণ, কাব্যময় আবেদন আৰু সুৰৰ অনন্য মায়াজাল। এই সকলো দিশ একত্ৰিত হৈ ‘মায়াবিনী’ক সুন্দৰৰ শীৰ্ষলৈ নি এটি অমৰ গীত কৰি তুলিছে।

বহুমাত্ৰিক দিশৰ এটি বিশেষ দিশলৈ লক্ষ্য কৰিলে মায়াবিনী হৈ পৰে ঈশ্বৰ অথবা দেৱী বন্দনা। যি অলৌকিক শক্তিয়ে আমাৰ জীৱনবোৰ জীপাল কৰিব পাৰে সেই অলৌকিক শক্তিতেই আমাৰ শেষ আশ্ৰয়। সেয়ে হয়তো সিদিনা সোণাপুৰত লক্ষাধিক জনতাৰ মুখত সমস্বৰে  উচ্চাৰিত হ'ল- আৱেগেৰে… চকুলোৰে…

“মায়াবিনী ৰাতিৰ বুকুত

দেখা পালোঁ তোমাৰ ছবি

ধৰা দিলা গোপনে আহি

হিয়াৰ কোণত…” 

আৰু এনেদৰেই মায়াবিনী হৈ পৰিল সকলোৰে হৃদয়ৰ প্ৰাৰ্থনা। 

(বি.দ্ৰ. প্ৰিয় শিল্পী জুবিন গাৰ্গলৈ অশ্ৰুসিক্ত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি নিবেদিলোঁ। আমাৰ দৃষ্টিভঙ্গীৰে চেকি চোৱাতকৈ ‘মায়াবিনী’ৰ প্ৰসঙ্গ ব্যাখ্যা হয়তো ভিন্ন ধৰণেও হ'ব পাৰে। প্ৰিয় পাঠকসকলে এনেধৰণৰ তাৰতম্য লক্ষ্য কৰিলে ৰৈ যোৱা খলা-বমাসমূহ গঠনমূলক আলোচনাৰে পূৰ কৰি যাব বুলি আশা ৰাখিলোঁ।)

©চৈয়দ মুকিবুৰ ৰহমান।

কৰ্ণাটক, মহীশূৰ।

০২.১০.২০২৫